فایلی که در ابتدای مطلب می شنوید، سخنرانی آیت الله آقا مجتبی تهرانی (که روانش غرق رحمت الهی باد) درباره «تواضع» با عنوان «تواضع در دو رابطه شخصی و اجتماعی» است. بخش دوم سخنان ایشان درباره تواضع در روابط و مقولات اجتماعی را در این فایل می شنوید. بخش اول سخنان ایشان را می توانید اینجا بشنوید.
و در دعای امروز می خوانیم: «خدایا زینت ده مرا در آن با پوشش و پاكدامنى و بپوشانم در آن جامه قناعت و خوددارى و وادارم نما در آن بر عدل و انصاف و آسوده‌ام دار در آن از هر چیز كه می‌ترسم به نگاهدارى خودت اى نگه‌دار هراسناکان.»
در ادامه پرونده روز دوازدهم به دوستداران اخلاق و نیکویی تقدیم می شود.
آداب معاشرت پیامبر خدا(ص) با مردم
«پیامبر اکرم(ص) اکراه داشت از این که مردم پیش پایش برخیزند، از این رو مردم نیز این کار را نمی کردند، اما وقتی حضرت برمی خاست مردم نیز همراهش می ایستادند و تا درب منزل همراهی اش می کردند.
رسول خدا(ص) هر گاه به منزلی وارد می شد در نزدیک ترین جا به محل ورودش می نشست. و طوری در بین اصحابش می نشست که وقتی شخص غریبی وارد مجلس می شد، نمی دانست کدام پیامبر است، تا این که سوال می شد. از سنت ایشان این بود که هنگام صحبت کردن با گروهی فقط به یک نفر از آنها رو نمی کرد، بلکه به هر یک از حاضران توجه می کرد و نگاهش را تقسیم می کرد.»
حسود هم برای خود و هم برای دیگران شرّ است
شرح و تفسیر سوره فلق (بخش دوم)
«قل اعوذ برب الفلق* من شر ما خلق*و من شر غاسق اذا وقب *و من شر النفاسات فی العقد* و من شر حاسد اذا حسد
بگو پناه می برم به پروردگار ترجمه آیات: بگو به پروردگار صبحگاه پناه می برم، از شر آنچه بیافریده است و از شر شب چون درآید، و از شر جادوگرانی که در گره ها افسون می دمند، و از شر حسود چون رشک می ورزد.»
«در آخرین آیه این سوره، ما از شر حسود چون حسادت می کند، به پروردگار صبحگاه پناه می بریم. به خدا پناه می بریم چون خالق اوست و موثری جز او در وجود نیست.
حسد از شُرور است و حسود هم برای خود و هم برای دیگران شرّ است. حسد آن گونه که حدیث شریف نیز می گویدحسنات را از بین می برد، همان طور که آتش چوب را. آتش حسد پیش از آن که دیگری را بسوزاند و به دیگری ضرر رساند، قلب حسود را می سوزاند. بنابراین شّر حسود در درجه اول برای خودش است و سپس برای دیگران. شری که حسد سرمنشا آن است، از کنه ذات و غریزه می جوشد و همه وجود آدمی را فرامی گیرد تا حدی که می تواند به دیگران ضرر برساند و از چیزی در غیر جایگاه خود و بیشتر یا کمتر از اندازه خود استفاده کند.
بنابراین حسادت به دیگران نیز صدمه می رساند در حدیث شریف آمده است که: «چه بسا که حسادت بر تقدیر غالب شود.» پس حسود می تواند به انسان ها آزار و اذیت برساند. ما به پروردگار صبحگاه از شر حسود پناه می بریم تا حسد را درمان کنیم. شر حسود نسبت به خودش با نپرداختن به آن درمان می شود. حدیث شریف نیز در این باره می فرماید: «اگر به حسادت خود بی توجهی کند یا به تعبیر دیگر اگر سخن نگوید.»
ما می دانیم که اگر آدمی به عقده های درونی که در تضاد با ذات انسان و فطرت اوست، توجه نکند آن عقده ها به تدریج از بین می روند. پس اگر انسان حسادت نورزد حسد به تدریج ذوب و در وجود آدمی ضعیف می شود.
از شر حسود نسبت به دیگران، به خدای صبحگاه پناه می بریم، یعنی به الله متوسل می شویم و در آن هنگام است که آرامش می یابیم و به خدا پناه می بریم یعنی به معنای فلق، نور، نزدیک می شویم و با معرفت و علم گام بر می داریم و از شر حسود هر کجا که باشد در امان می مانیم. یعنی به پیش می روم، کار می کنم و برنامه ریزی می کنم تا حسود نتواند به من ضرری برساند و چون درمانده شود، خویش را درمان می کند و از آسیب رساندن به من دست می کشد.»
از قضاوت بی مطالعه و از روی حدس و شنیده های غیر قطعی دوری کنید
«فکر کردن و اندیشیدن آفت هایی دارد. یک سلسله مسائلی در منطق اسلام آفت و بلای اندیشه است که به جان آن افتاده و فاسد و گمراهش می کند. دو مورد از این آفت ها را (اینجا) بررسی کردیم. یکی دیگر از آفات اندیشه پیروی از ظن و گمان است که قرآن روی آن تکیه بسیار دارد. در قرآن می بینید که مسئله اتباع ظن به طور جدی محکوم شده است. یعنی یک فرد یا ملتی که می خواهد بر اساس معیارهای تربیتی اسلام رشد یابد باید از هر گونه قضاوت بی مطالعه و قضاوتی که روی حدس و تخیل و شنیده های غیر قطعی و روی خواب و خیال باشد دور بماند.
چنین فردی خواب و خیال و هوس و آرزو از این قبیل را می کوبد. او یک اعتقاد دینی دارد، اما این اعتقاد بر پایه یک آرزو، گمان یا خواب و خیال بنا نشده است. بنابر این برای این که اندیشه درست کار کند و به ثمر برسد باید از هرگونه قضاوت غیر منصفانه و غیر محققانه سطحی اجتناب کرد.
اکثر کسانی که طرق انحرافی را در پیش می گیرند و عقاید، ادیان، مسالک، مذاهب، برداشت ها، قضاوت ها و طرزفکرهای نادرستی دارند، اغلب بر پایه ظن رفتار می کنند. حتی بسیاری از قضاوت ها درباره افراد، مقدمات، مسائل سیاسی و اجتماعی بر پایه ظن و گمان است. انسان خبری را می شنود و در اعماق ذهنش هم احتمالی متناسب با آن شنیده وجود دارد، فورا آن را پیگیری و بر اساس آن هم قضاوت می کند و درصدد برمی آید که آن را بقبولاند. اسلام چقدر بر این نکته تاکید دارد که باید پیرامون مسائل، علم و روشن بینی پیدا کرد و حدس و گمان نمی تواند آدمی را به نتیجه برساند.
*****
روزه دل و جسمتان مقبول ...
/6262
نظر شما