استکی: حامد بهداد یک بوکسور بی نظیر است/ کی گفته بوکس از ووشو خطرناک تر است؟

سروش امینی- لیلا افشار  : بی تردید بوکس در میان ورزش هایی قرار می گیرد که با تمام جذابیت هایی که می توان برای آن قائل شد به دلیل محدودیت هایی که در سال های گذشته برای آن اعمال شده با یک عدم شناخت عمومی همراه بوده است. در همین رابطه از علیرضا استکی، که روزگاری مربی تیم ملی بوکس بزرگسالان بوده و در حال حاضر به عنوان مربی تیم ملی بوکس نوجوانان و جوانان فعالیت دارد دعوت کردیم تا در کافه خبر حضور پیدا کند و در رابطه با حواشی بوکس توضیح دهد. استکی علاوه بر دلمشغولی خود در تیم ملی بوکس با چهره های شناخته شده ای تمرین می کند تا فیزیک بدنی شان متناسب با فعالیت شان باشد. در این میان نام حامد بهداد به شکل برجسته تری مشاهده می شود. استکی در رابطه با چهره های هنری که می شناسد و یا با آنها تمرین می کند نیز توضیحاتی مطرح کرد.   او اعتقاد دارد حامد بهداد شخصیتی دوست داشتنی دارد و آنچه مشاهده می شود دقیقا خودش است. در ادامه متن کامل گفت و گو با علیرضا استکی، مربی تیم ملی بوکس جوانان و نوجوانان آمده است:

شما سال ها به عنوان مربی تیم ملی بزرگسالان بوکس فعال بودید و در حال حاضر در تیم های نوجوانان و جوانان مشغول شدید. تحلیل شما از وضعیت تیم های نوجوانان و جوانان چیست و اینکه فدراسیون چه کارهایی باید در این رابطه انجام دهد؟

من یک تقاضا از فدراسیون بوکس دارم و آن هم اینکه تیم نوجوانان و جوانان را به مسابقات آسیایی و جهانی اعزام کند. از این تیم ها باید حمایت شود و اصلا هم نتیجه بازی ها نباید اهمیت داشته باشد. باید به این تیم یک شخصیت داد تا پشتوانده خوبی برای تیم ملی بزرگسالان بوکس باشد. در حال حاضر روی تیم نوجوانان و جوانان دارد کار می شود. سرمربی آن آقای کریمی است. بنده هم به عنوان مربی و بدن ساز دارم در کنار ایشان فعالیت می کنم. ما هشت سال در تیم بزرگسالان مشغول به فعالیت بودیم و توانستیم هفت سهمیه المپیک دریافت کنیم. موفق شدیم شانزده مدال آسیایی به دست بیاوریم. همچنین 5 رنکینگ جهانی را در اختیار گرفتیم.

تیمی که در حال حاضر دارد به عنوان تیم بزرگسالان تمرین می کند تیم سابق جوانان است؟

بله. تیمی که هم اکنون به عنوان تیم بزرگسالان مشغول به تمرین است همان تیم جوانان سال گذشته است. تیم بسیار با شخصیتی است فقط به دلیل اینکه هم در مسابقات آسیایی و هم در مسابقات جهانی شرکت کرد. بر این اساس این تیم توانست شخصیت پیدا کند.

یعنی الان نسل گذشته بوکس مان مثل روزبهانی در اردو نیستند؟

حضور ندارند.

اضافه می شوند یا اصلا حضور ندارند؟

همه به ترکیب نهایی اضافه می شوند. البته احسان روزبهانی آسیب دیده است.

این نسل توان این را دارند که همانند نسل قبلی شان بتوانند حداقل در آسیا مدال کسب کنند؟

در حال حاضر شاید پاسخ منفی باشد اما در آینده صد در صد این اتفاق خواهد افتاد. جوان و با انگیزه هستند. اگر امکانات در اختیار آنان قرار گیرد و شرایط فراهم باشد قطعا در آینده موفق خواهند شد.

شما در تیم نوجوانان و جوانان بوکس مربی هستید. ورودی ورزشکار های شما از کجاست؟

ما دو مسابقه قهرمانی کشوری داشتیم. در نهایت کمیته فنی از بین 180 تا 190 بوکسور فقط 30 نفر را به اردو دعوت کرد.

پس ورودی ورزشکار همجنان بد نیست. چون بوکس ورزشی است که خانواده ها خیلی تمایل ندارند فرزند ها یشان مخصوصا در سن های پایین به آن وارد شوند. قبول دارید؟

این موضوع دلایل خودش را دارد. من یک نکته ای را همیشه عنوان کردم و آنهم اینکه فوتبال در تمام دنیا « صد » است. رشته های دیگر نسبتی که به فوتبال دارند در حد « صد » به « چهل تا پنجاه » است. در ایران این نسبت صفر است. وقتی خانواده های مشاهده می کنند یک فوتبالیست متوسط که در تیم خیلی ضعیفی هم بازی می کند موفق می شود امکانات زندگی را تامین کند قاعدتا تمایل شان بیشتر این است که فرزند شان در فوتبال حضور داشته باشد. قاعدتا زندگی اش تامین خواهد شد. ما به طور معمول در نزدیکی المپیک ها که می شود به سراغ ورزش های دیگر می رویم. علت آن هم مشخص است؛ چون از فوتبال خبری نیست. درست است که فوتبال ورزش مهمی است اما این دلیل نمی شود که اهمیت ورزش دیگری مانند بوکس نادیده گرفته شود.

از این موضوع که بگذریم یکی از دلایلی که خانواده ها معمولا تمایل ندارند فرزند هایشان در ورزش بوک باشند خشونت ذاتی آن است. قبول دارید؟

من از شما یک سوال دارم. آیا بوکس خشن تر است یا ووشو؟ یا اینکه ورزش های مشابه دیگری هم می توان نام برد که همگی
آنها پخش می شود.

ولی یک ترسی در رابطه با بوکس وجود دارد. به قول شما ورزش وشو در بخش مبارزه آن بسیار خطرناک است اما ترس بیشتر از بوکس وجود دارد. چرا؟

این ذهنیت به نظر من کاملا غلط است. با دلیل هم این موضوع را توضیح می دهم. از سال  1990 میلادی بوکس در ایران افتتاح شد که نخستین دوره آن در بازی های آسیایی پکن بود. از همان سال به بعد تیم بوکس در تمامی بازی های آسیایی و المپیک حضور داشته است.

یعنی دو سال پس از راه اندازی بوکس در ایران المپیک توسط بوکسور های ایرانی تجربه شد؟

ما در المپیک بارسلون هفت سهمیه داشتیم. برگردم به بحثی که داشتم می کردم. همیشه در طول این سال ها از نظر اخلاقی بوکسور ها نمره بالایی دریافت کردند. هیچ وقت حاشیه نداشتند و دعوا نکردند. در تمامی اردو ها حضور داشتند. شما ظاهر بوکسورهای ما را مشاهده کنید. دقیقا خلاف تضورات موجود است. نحوه برخورد آنها هم از روی خشونت نیست و بسیار محترمانه برخورد می کنند. شما غیر از این چیزی مشاهده کردید؟

من هم این را می خواهم بگویم که خیلی میان آنچه که بوکسورهای ما هستند و آنچه که در ذهن مردم است تفاوت وجود دارد. شما قبول ندارید؟

شما در المپیک دیدید که 5 مسابقه از بوکس پخش شد. بازی علی مظاهری که گریه کل ایران را در آورد. بازی روزبهانی که افتخار آمیز بود. بچه های ما می توانند اینگونه در دنیا بدرخشند.

یک دوره ای که درهای تلویزیون را به شما بستند این ذهنیت ایجاد شد که نام خلافکاران را با بوکسور ها گره زدند. این فکر می کنم خیلی به بقای بوکس در ایران آسیب زد. نظر شما چیست؟

واقعیت من همچین چیز هایی ندیدم.

البته این را هم اضافه کنم که کسی افراد تحصیل کرده بوکس را ندید.

شما ببینید روح الله حسینی دکترا دارد. به نظر من اگر بها بدهند و این رشته را به مردم بشناسانند قطعا نتایج مثبتی به دنبال خواهد داشت.

ما بارها با فدراسیون صحبت داشتیم یکی از مواردی که نتوانسته در موفقیت بوکس نقش داشته باشد عدم فعالیت هیات های استان هاست. شما این موضوع را می پذیرید؟ از طرف دیگر باید زمینه برای مربی ها فراهم شود. ما در لیگ مربی داشتیم که تا کنون پرحاشیه ترین بوده است. می توان آدم به این مربی اعتماد کرد؟

اصلا من یک سوالی از شما دارم. طرفی که خودش تنها عنوانی که داشته نفر دوم استان بوده است و حالا به دلایلی آمده و یک تیم لیگی را گرفته و از ورزشکاران ملی استفاده کرده است چطوری می تواند مربی تیم ملی شود؟ شما چگونه می خواهی به علی مظاهری که در المپیک حضور داشته حرف بزنی؟ باید فردی مربی باشد که ورزشکاران حرف او را قبول داشته باشد. به طور شخصی یا مربی های جوان دیگر مانند اکبر احدی ظرف سال های گذشته داریم کار یاد می گیریم تا بتوانیم 4 تیم اداره کنیم اما هیچ وقت ادعای این کار ار نداریم. چون خیلی از دنیا عقب هستیم و باید خیلی تلاش کنیم. در تازه ترین کلاسی که در اردن شرکت کردیم تازه متوجه شدیم خیلی چیز ها را نمی دانیم. از سوی دیگر مربی پایه و حرفه ای تفاوت دارند. اگرچه کار مربی پایه شاید سخت تر باشد اما قطعا شما اگر مربی پایه را برای تیم حرفه ای بیاورید توانایی جمع کردن آن را ندارد.

بوکس در بخش اجرایی چند سالی است دارد درجا می زند. شما به عنوان یکی از افراد فعال در بوکس برای برون رفت از این شرایط چه پیشنهادی دارید؟

من نمی توانم وارد این مقوله شوم. آن چیزی که به ما سپردند تیم ملی ایران بوده است که شما روند آن را در سال های گذشته بوده است.

نقد اصلی که به نظر می رسد توسط خود بوکسور ها  وجود داشته باشد این است که آنها می گویند « ما خوبیم اما کسی نیست که حق ما را بگیرید». شما در جواب چه می گویید؟

 به نظر من منظور آنها، اینطور نیست. ما مربی خارجی تراز اول هم آوردیم که نه تنها نتیجه نگرفت که نتیجه ضعیفی هم کسب کرد.

یک موضوعی که درباره شما مطرح است به ارتباطات شما با هنرمندان بر می گردد. اینکه چهره هایی شناخته شده با شما ورزش می کنند صحت دارد؟

من خودم چون آدم هنرمندی نبودم همیشه به هنرمندان علاقه خاصی داشتم. از سمتی هم همیشه علاقه داشتم که آواز بخوانم اما چون صدای خوبی نداشتم هیچ وقت این اتفاق نیفتاد.

معروف ترین چهره ای که با شما تمرین می کند حامد بهداد است؟

من یک سال و نیم است که با یکی از سوپر استار های سینما یعنی حامد بهداد آشنا هستیم و تمرین کردیم. 7، 8 ماه به شکل جدی با همدیگر تمرین کردیم تا اینکه پدر حامد بهداد مرحوم شد. پس از این اتفاقی که برای حامد افتاد بیشتر تماس ما تلفنی شده است و از این طریق با همدیگر صحبت می کنیم.

دیگر با کدام هنرمندان در ارتباط هستید؟

 فرزاد فرزین با من تماس داشته که بیاید و با همدیگر تمرین کنیم. پوریا پور سرخ را نیز به واسطه یکی از دوستان مشترک مان می شناسم. حمید فرخ نژاد هم که قرار بود بیاید بدن سازی کند اما نیامد.  با حامد صمیمیت بیشتری دارم. در این چند ماهی که با هم هستیم خاطرات خوبی با همدیگر داریم.

نظر شما درباره حامد بهداد چیست؟

حامد بهداد آدمی است که اگر با او بدون غرور برخورد کنید صد بار دست تان را می بوسد. اگر انرژی بدی از شما بگیرد اصلا نگاه تان نمی کند. این موضوع برای او خیلی مهم است. در حال حاضر طرفداران زیادی هم دارد. حامد به نظرم بوکسور خوبی است. در مشهد 54 کیلوگرم بوکس بازی کرده است. قرار است فیلمی هم کوتاه درباره بوکس محمد علی کلی با صدای دوبلور های قدیمی اکران کند. حامد بهداد خودش است. همان چیزی است که شما مشاهده می کنید.

و حرف آخر 

جا دارد از حاج احمد ناطق نوری رئیس فدراسیون که در این چند سال با هر بودجه ای توانسته هیات ها را سر پا نگه دارد و مسابقات را برگزار کند تشکر کنم . واقعا هیچ تیم ملی بیشتر از تیم ملی بوکس اردو نداشته است . 

24