سخنان زیبا و رفتارهای نازیبا

رئیس جمهور آمریکا می گوید سوزاندن پرچم آمریکا هیچ نفعی برای یک کودک ندارد. [محورهای مهم سخنرانی اوباما در سازمان ملل ] این البته حرف درستی است به شرط اینکه ما ندانیم کودکی که در پاکستان یا یمن، پرچم آمریکا را می سوزاند پدر و مادر یا اقوام خود را در حملات شبانه پهپادهای آمریکایی از دست داده است. [سقوط پهپاد آمریکا در یمن]،[حمله هوایی آمریکا به وزیرستان 21 کشته برجای گذاشت]یا اینکه متوجه نشویم که تجاوز دائمی و کشتاری که این پرندگان بدون سرنشین از هموطنان یک پاکستانی یا یک خاورمیانه ای که توسط حکام مورد حمایت واشنگتن کشته یا مورد ظلم قرار گرفته اند به ستوه آمده است. [دیپلماسی هواپیماهای بدون سرنشین!]
چکمه آمریکا بر گلوی مردم خاورمیانه سالهاست که فشار می آورد و سوزاندن پرچم آمریکا یا فریادهای مرگ برآمریکا و حتی حمله های کور انتحاری - که قطعا پذیرفته نیست-  بسان خرخر موجود در حال مرگی است که ناچار و ناگزیر از فشاری که بر مجرای نفسش می آید تقلایی کرده، خرخری می کند و حتی شاید فحشی از لابلای نفس در حال انقطاعش شنیده می شود.  
آمریکا گویی از صدای همین خِرخِر و ناله این موجود در حال نزع، نیز نگران یا ناراحت است و رسما معتقد است که زیر چکمه آمریکا، حتی کسی ناله هم نباید بکند. او می گوید: چیزی که ما در پی آنیم، حفاظت از حقوق بشر و توسعه‌ دموکراسی و آموزش و پرورش کودکان و نیز ایجاد فرصت‌های شایسته است.(اینجا) اما همتای دموکرات سابقش جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس جمهور آمریکا که ید طولایی در اشاعه و ترویج شعارها و ادعاهای حقوق بشری در دنیا داشته و دارد، چند ماه پیش در یک برنامه تلویزیونی رسما دولت اوباما را متهم به نقض گسترده حقوق بشر در جهان کرد (اینجا)
ارتش آمریکا برای توجیه حملات شبانه خود به مناطق قبایلی پاکستان، موضوع آمیختگی تروریست های القاعده با مردم قبایلی را مطرح می کند و  می گوید آنهایی که آمریکا به دنبالشان است لابلای مردم عادی خود را پنهان کرده اند. اگر این ادعا درست باشد پس اوباما نباید در سخنرانی خود در سازمان ملل به بشار اسد خرده می گرفت که او آپارتمان ها را هدف قرار می دهد چون در تعریف آنها نیز تروریست های مسلح که علیه دولت مرکزی شوریده و جنایت می کنند در داخل آپارتمان های مسکونی مخفی شده و از آنجا با نیروهای دولتی می جنگند.

باراک اوباما می گوید قبول دارد که به مسلمانان توهین شده و نباید این اتفاق می افتاد، آن را مجکوم می کند اما هرگز به این نکته اشاره نمی کند که باید در مکانیزم ها و اصول و قواعد حقوق بشری و ازادی بیان آمریکایی که در ان نقض حقوق مذهبی و اعتقادی یک و نیم میلیارد مسلمان صرفا با عنوان آزادی بیان توجیه می شود تجدید نظری صورت گیرد. [آنچه لازم است غرب مورد تجدید نظر قرار دهد] او حتی به خود زحمت ارائه راهکاری برای جلوگیری از تکرار این خبط نمی دهد و حتی با استناد به پیشرفت فناوری به نوعی هشدار می دهد که مسلمانان باید در انتظار رفتارهای بیشتری از این دست نیز باشند. [راهکارهای صباح زنگنه برای مقابله با توهین به ادیان]

نامزد دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر، خود را حامی انقلاب های تونس، مصر، لیبی و یمن دانست و گفت ما همراه و همگام با مردم این کشورها هستیم. او سوریه را نیز در همین راستا تعبیر کرد اما با ریاکاری و نفاق مکارانه مخصوص دموکرات ها کوچکترین اشاره ای به حکومت های خودکامه عربستان، بحرین و یا حتی  اردن نکرد.

 رئیس جمهوری آمریکا از صلح و دوستی میان ادیان سخن می گوید و خواستار زندگی توام با صلح مسلمانان و یهودیان و مسحیان و ... با یکدیگر است. او البته در اینجا اشاره ای به سرزمین های اشغالی می کند و تاکید می کند که آینده از آن کسانی نیست که مایل به برقراری صلح در سرزمین مقدس نیستند اما آیا او به راستی نمی داند که صهیونیست ها نه تنها هرگز حاضر به شریک کردن مسلمانان در قدرت و اداره سرزمین خودشان نیستند بلکه حتی حاضر به اعطای حق شهروندی از دست رفته آنها هم نخواهند شد؟ آیا او واقعا نمی داند که مسیحیان افراطی و یا همان صهیونیست های مسیحی [می خواهند یک جنگ صلیبی دیگر راه بیندازند] و اساسا [سازمانی که تاسیس آن با آتش زدن بیت المقدس کلید خورد] نشانه ای از روند پایان ناپذیر مقاومت در برابر این زیاده خواهی آنها قلمداد می شود؟

بدون تردید سخنرانی باراک اوباما در سازمان ملل زیبا و جذاب بود، کلمات دلفریب و پر از واژگان اتو کشیده و نقض که بسیار خوب و با تاکیدات درست توسط رئیس جمهور آمریکا ادا می شد همگان را براین می داشت که چقدر این مرد مودب، تمیز و دقیق و با شخصیت است.

این دقیقا ویژگی منحصر بفرد دموکرات هاست. پنهان کردن سیاست ها و اهداف جهان گیرانه و امپریالیستی در لفاف سخنان نرم و زیبا. دم زدن از روزهای خوش، آینده ای درخشان، دموکراسی، پایان ترس و وحشت و کشتار، حقوق بشر و نجات بشریت از جهل و بی سوادی. اما آیا حقیقت همین است؟

به نظرم جمهوریخواهان آمریکا از این منظر دست کم صداقت بیشتری نسبت به دموکرات ها دارند چرا که همان سیاست ها و اهداف جهان گیرانه و جهانخوارنه دموکرات ها را بدون گرفتن این ژست های عوامفریبانه و ریاکارانه دنبال می کنند.