هم عصر بودن موجب می شود که هر کس به کار خویش مشغول شود و قادر به درک ارزشهای شخصیتهای "زنده" نباشد. از طرفی در جامعه امروز بنیان هر فعالیت، تبلیغات و ارتباطات و سود مادی است. افرادی که بتوانند خوب خود را "عرضه" کنند به احتمال زیاد "تقاضا" پیدا می کنند و این بازار، زمینه شناخت انسانهای آزاده، متواضع و خدوم را عملا از بین می برد.
روشن است در چنین جامعه ای آنکه با صداقت و متانت و به دور از محفل های مدیر پروری، بخواهد کاری کارستان انجام دهد نه فقط شناسانده نمی شود بلکه با ترفندهای متفاوتی موجبات به فراموشی سپردن وی فراهم می گردد تا سطح علمی قضاوت جامعه افول کند.
البته دلایل حجاب معاصرت بیش از موارد ذکر شده است. در ارتباطات انسانی اغلب همجوار بودن و گذشت زمان به رفع حجاب نمی انجامد بخصوص اگر کس یا کسانی خود تمایل چندانی برای مطرح شدن نداشته باشند.
در این میان نحوه ارزیابی نهادها و سازمان هایی که متولی فرهنگ و اندیشه جامعه اند نقش اساسی دارد. بدین گونه که با انتخاب کتابها، آثار، افکار و تولیدات فرد خاصی و تبلیغ و ترویج آن به نوعی در این بازار نفوذ و له یا علیه کسانی عملا موضع گیری می کنند مباد اگر "فساد" در این عرصه نیز وارد شود که ام الفساد خواهد بود. در این صورت نه فقط نخبگان صادق، به کناری می روند بلکه پخته خواران ریاکار در مصادر امور تصمیم گیری و تصمیم سازی خواهند کرد.
سرمایه انسانی وقتی مطلوب و موثر است که مدیریت عالی جامعه، درک درستی از توانایی ها و شخصیت نهفته افراد داشته باشند و بموقع بتوانند از هر کس در مقام و موقع خویش بهره برند. در غیر این صورت، چون معدنی که در زیر کوهی از خاک نهفته است پنهان خواهد ماند. علی رغم برخی اقدامات و شناسائی و شناساندن اهالی علم و فرهنگ و اندیشه هنوز مسائل اساسی در این خصوص بسیار است، حتی در مراکز اصلی تصمیم گیری به "زندگان" کمتر توجه می کنند و به راستی چرا در ارج گذاری بزرگان منتظر "مرگ" آنان می مانیم؟
نظر شما