ولی خدا خواست و اینطور نوشتم قصد تغیر و اصلاح انرا هم بدلایل زیر ندارم:
البته آنچه درباره مدیریت ذلیل مقابله با کرونا باید می گفتم بارها بیان کرده ام چیزی بر آنها اضافه نمی توان کرد. چون همه جاری و ساریند بعد از گذشت این همه مدت، متاسفانه و متاسفانه و هیهات چون به قول معروف از رو هم که نمی رویم ! و هر روز برای خود کارت تبریکی جدید ارسال می کنیم، آنچه درباره کرونا قبلا نوشته ام: اینجا
امروز در خبرها دیدم که بیان شده است که هفته آینده تخت های بیمارستانی پر می شوند! خیلی مختصر عرض کنم،
۱- یعنی از حالا برای هفته آینده تخت رزرو کنیم؟ مدیریت شما بعد از یک سال و نیم این را به مردم می گوید!
٢- بی سوادی من را ببخشید، مگر یک واکسن مقابله چند نوع فرمول دارد که هر روز یکی رونمایی می شود؟ کم کم دارد مثل مقالات چاپ شده در کشور می شود ! اگر بیست فرمول موجود است سوگند می خورم یا کپی است یا غیر علمی و خطرناک !
٣- اگر در ایران دوران جنگ بود، آیا هر شرکتی برای خود یک بمب تولید می کرد و هر روز یکی را در صدا و سیما با شرکت سلبرتی ها (متنفرم از این کلمه) رو نمایی می کرد یا همه با هم جمع می شدند و یک بمب برای مقابله تولید و استفاده می کردند؟
٤- منافع تولید واکسن شرکت ها چقدر است که کسی جلودار آن ها نیست؟
٥- تعریف خیانت چیست ؟
٦- چقدر تلفات، ترس و واهمه، نگرانی، استرس، صدمات غیر قابل جبران به اقتصاد و اموزش و مردم را باید تحمل کنیم که رخصتی فراهم اید؟
٧- چرا ول نمی کنید بروید پی درامدی که در این دوران کسب کردید، تفاوت بودن شما با نبودن شما برای کشور چیست ؟ شاید مردم حداقل کمتر استرس بگیرند.
برای آیندگان که در حال آماده شدن و بستن کیف های خود برای تصدی پست های وزارت بهداشت هستید:
١- در هر شهری بنا به نیاز یک یا چند استادیم بزرگ را آماده داشته باشید تا تخت کم نیاوریم!
٢- تمام واکسن سازی ها را یکی کنید و فقط تولید و واکسیناسیون را افزایش دهید؟ یک ریال هم بابت خرید واکسن به شرکت ها ندهید. زمان جنگ است در کشور (یک سال و نیم است در جنگیم، منتهی ژنرال هایمان در خوابند) و چون از منابع کشور برای تولید انها استفاده شده است، هزینه نکنید.
٣- حلاوت و شیرینی تولید داخل را درست یا غلط با حرف های بی ربط مثل اینکه ما این و ما آن، اروپایی ها روی خط تلفن و ... از بین نبرید تا مخاطب تمسخر مردم قرار نگیرید.
٤- اجازه اضطراری تغییر این مسولان را قبل از فرا رسیدن نقل و انتقالات دولت جدید بگیرید، مردم از آنها خسته اند. مدال فراموش نشود! در این مدت نزدیک به صد هزار ایرانی فوت شدند، اما کماکان بی تدبیری ادامه دارد !
این متن را با بهره گیری از شعر مرحوم اخوان ثالث به پایان می برم ( متن داخل گیومه، متعلق به شعر اخوان است):
هر روز شهری، یکی قرمز، یکی زرد
«هر روز قرار روز آینده»
شاید که شود همه قرمز، فردا
« عمر آیینه بهشت اما آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد»
نفرین به جهل و نادانی،
که هر چه کرد او کرد
* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران در ایران
نظر شما