این پرونده خبرآنلاین، پیشکشی ست به مناسبت روز بیست و نهم « ماهِ » خواندن «او».
|سعدی:
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی
به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی
بشونید: کم ما رو قبول کل کم ما رو زیاد کن
* * *
ماه خیر و برکت، به پایان می رسد
خوشا آنکه در این ماه، قدمی رو به خداوند برداشت،
توبه ای کرد، ذکر و حالی داشت، سوز و گدازی داشت، دعای نیمه شبی، ناله سحرگاهی! صدای زمزمه «یارب»ی، «خدایا»ئی، نوای ناب «تلاوت»! فغان خسته دلی، بانگ خوبِ «العفو»ی!...
خدایا! رحمت تو گسترده است،
ما را هم مشمول این رحمت قرار ده.
نه آنکه رحمتت، گوشه ای از زندگیمان را فرا گیرد،
نه آنکه، یک روز یا یک لحظه، مورد رحمتت باشیم،
نه ... نه، خداوندا، ما را غرق در دریای رحمت خویش قرار ده.
ردایی از رحمت، بر سراسر وجودمان بپوشان.
* * *
خدایا ...
توفیقمان عطا کن، که بی توفیقی، بدعقوبتی است.
دیده و این همه خشک؟!
نَفَس و این همه سرد؟!
تو و این سنگدلی؟!
من و این بی دردی؟!
نه، خدایا، نه... من از پوکی و پوچی و عبث، بیزارم.
زندگیم را سرشار از نیکی بگردان،
حیاتم را، قدم زدنی در «صراط مستقیم» به سوی خودت قرار ده، لحظه های عمرم را از نیکی و خیر، پربار بگردان.
توفیقم ده، «عصمت» عطایم کن.
خدایا، دل و دیده ام، قلب و جانم، در معرض خطرهاست:
وسوسه های شیطانی، تدلیسهای ابلیس، ریاها، خودنماییها، فخرفروشیها، غرورها، خودپسندیها.
خدایا... دام های شیطان در سر راهم نهاده شده است.
بصیرتی باید، تا دام ها و دانه ها را ببینم و فریب دام و دانه نخوریم.
«عصمت»ی باید، تا قلب و فکرم، از گناه و عصیان، مصون باشد.
«تقوا»یی لازم است، به عنوان یک عامل حفاظت و باز دارنده، تا در سراشیبی های سقوط و در زلزله های هبوط شرف، نگهبانمان باشد.
اگر «نفس امّاره» را مهار نکنیم،
اگر «غرایز شهوانی» از کنترلمان خارج شود،
اگر «دنیازدگی» به سراغمان آید، اگر...
خدایا، خدایا، چه دامهایی، چه پرتگاهی!
از تو «توفیق» و «عصمت» خواسته ایم.
شرح دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان به قلم استاد جواد محدثی
/6262
نظر شما