دولتی ها احتمالا فکر میکنند صداوسیما وظیفه دارد در جلسات و سمینارها و وبینارها حضور فیزیکی یا مجازی یافته و همه حرف انهاراهم منعکس کند. صداوسیما هم میگوید من هنرم تنظیم خبر است و آن هم انگونه که دلم میخواهد البته یک کلمه حرفه ای یافنی هم چاشنی اش میکنم تاکسی امکان اعتراض نداشته باشد.
نتیجه آن است که تنها خبری که احتمالا کامل از طرف دولت روی آنتن می رود مشابه گزارش روزانه کلیشه ای وزارت بهداشت ودرمان است که آن هم هیچ کس به آن اعتمادندارد.
گاهی آدم حس میکند مطامع سیاسی تریبون را از دولت گرفته تا آتش تهیه برای انتخابات بعدی بریزد. معلوم نیست درانتخابات بعد تو بمانی و یا من؟
مردم ما دولت را پیشانی و نماد حکومت میدانند و اگر مقبولیت آن خدشه دارشود که شده است بقیه قوا نیز به تبع آن با مشکل نقصان مشروعیت مواجه خواهند شد.عامه مردم بین قوا تفکیک قائل نمی شوند.
در هر صورت در اوضاع نامناسب فعلی لازم است دولتیها صحبت هایی مستقیم و در حد فهم اکثریت جامعه از طریق صداوسیما داشته باشند و ندارند. چند حالت زیر قابل تصوراست. یکی این که صداو سیما حاضر نیست تریبون در اختیار دولت بگذارد تا مبادا دولت با تشریح اقدامات خود بتواندموفق مطرح شود و بر انتخابات سال بعد اثر بگذارد. یامثلا از تریبون به عنوان اهرم فشار یا انتقام گیری برای بودجه سالانه استفاده می کند.
دیگر این که دولت انگیزه یا علاقه ای به داشتن حرف های رودررو ندارد؛ و سوم این که دولت فردی ندارد که بتواند با زبان مردم و رودررو با آنها سخن بگوید و جهت موفقیت طرحها از آنها استمداد بطلبد.
در هر صورت اگر این نقیصه جبران نشود و دولت به طور ثابت و هفتگی و رودررو با مردم سخن نگوید (البته ان هم بامجری بی طرف حرفه ای) مملکت وضعی بدتر خواهدیافت و انتخابات بعدی به نفع هیچ کدام از جریانت سیاسی نخواهدبود و یاس کاهش آمار شرکت کنندگان. مشروعیت همگی سه قوه و صداوسیما و احزاب را خدشه دار کرده و خشک و تر با هم خواهند سوخت.
نظر شما