به خاطرفیس بوک نبود، به خاطر شرف بود

فهمی هویدی:

رسانه های غربی اصرار زیادی دارند تا انقلاب مصر را آنگونه که خود دوست دارند تفسیر کنند. می گویند انقلاب مصر فیسبوکی است. می گویند جوانان نسل توئیتر و اینترنت انقلاب کرده اند. حتی برای این موضوع لطیفه هایی نیز ساخته اند.

می گویند روزی حسنی مبارک بعد از مرگ با «جمال عبدالناصر» و «سادات» رؤسای جمهور قبلی مصر ملاقات می کند. آن دو از مبارک می پرسند: با سم کشته شدی یا درجایگاه ترور شدی؟ و مبارک در یک کلام پاسخ داد با «فیس بوک»

این باور که فیس بوک و توئیتر باعث سقوط مبارک و انقلاب مصر شدند شاید در روزهای نخست خیلی قابل به چالش کشیدن نبود. اما اکنون که نزدیک به یک ماه از این انقلاب می گذرد می توان طور دیگری آن را دید و ارزیابی کرد. فهمی هویدی اندیشمند و روزنامه نگار معروف جهان عرب در تازه ترین مقاله خود برای روزنامه الخلیج به این موضوع اشاره کرده و می نویسد:

برخی تفکرات رایج در صحنه مصر پس از انقلاب به بازنگری و تصحیح نیاز دارد، زیرا بیم از آن دارم که حرکت های انفعالی ما را دچار لغزش کند، و در لحظات کنونی گرفتار شدن در لغزش مشکل است ، و مشکل تر از آن چیزی است که بر آن (لغزش) بنا شود.

خیلی ها رخداد مصر را انقلاب فیس بوک می دانند ، و از این عقیده چنین برداشت میشود که اگر این وسیله ارتباطی ، و نیز توئیتربین فعالان نبود آتش خشم مصری ها شعله ور نمی شد و انقلاب 25 ژانویه برپا نمی گردید . البته کسی نمی تواند اهمیت نقشی که این دو وسیله ارتباطی در حرکت مردم مصر ایفا نمودند را منکر شود، و در عین حال نباید در ارزیابی نقش اینترنت در ارزیابی انقلاب مبالغه کنیم. در حقیقت فیس بوک وتوئیتردر کنار ابزارها و کانال های ارتباطی مدرن، سهمی در نشر و پخش غیر هوشمند دارند، به این معنی که تابع معیارهای صنفی متعارف در رسانه های شناخته شده نیستند، و اساساً به چیزی تکیه می کنند که کاربران منتشر می سازند و این مهم ترین وجه تمایز آنهاست .

من می دانم که آنچه رابطه ها و کاربران برروی فیس بوک و توئیتر منتشر ساخته اند سهم مؤثری در ارسال مقادیر معتنابهی از اطلاعات مهم تصاویر و فیلم های ویدیویی و غیره دارند.

همین طور می دانم که مثلاً صفحه «همه مال خالد سعید هستیم» حدود نیم میلیون کاربر دارد و مطالبی را منتشر می کرد که با اعتراض ها وتظاهرات ضد رژیم ارتباط دارد و همین مطالب در شکل گیری آگاهی خیلی ها و یا برانگیخته شدن دیگران برای حرکت نقش مؤثری داشت اما باید به این نکته توجه کرد که میلیون ها معترضی که تظاهراتی میلیونی در نقاط مختلف مصر به راه انداختند. و در عین حال می دانستند که با اقدامات سرکوبگرانه و چوب و چماق نیروهای امنیتی مواجه خواهند شد و یا روانه زندان خواهند شد امنیت و زندگی شان را به خطر نیانداختند و به این شکل دسته جمعی در حماسه ای که 18 روز ادامه یافت به حرکت در نیامدند.

این «فیس بوک» نبود که آنها را به شرکت در انقلابی برانگیخت که خیلی ها آن را انقلاب جوانان فیس بوک توصیف کردند. این مقوله رومانتیکی است که بر ر زبانها افتاد  ادعا کرد که نتوانسته است آن چنان که شاید و باید حق ملت بزرگ را ادا کند فیس بوک شعله ور کننده انقلاب نبود و فقط جوانان و مردان نبودند که تنور آن را روشن نگه داشتند بلکه ملت مصر از تمامی قشرها گروهای سنی و مسلمان و مسیحی وفقیر و ثروتمند در آن شرکت کردند.

آنها همگی به خاطر دفاع از حیثیت و کرامت شان به پا خاستند و تمایلشان برای تغییر و درکشان از ضرورت رهایی از نظام یک شبه شکل نگرفت بلکه پس از تحمل سالها ظلم و استبداد احساس کردند که زمان آن رسیده است که باید قیام کنند و با خطوط قرمز به چالش برخیزند این انبار باروت آماده انفجار بود و زمانی که در چشم انداز انقلاب ملت تونس درخشید و همه دریافتند که قدرتمندتر از تمامی مستبدین هستند مصریها به پا خاستند وتصمیم گرفتند که بدون این که منتظر قهرمانی باشند باید خودشان حق خود را به دست بگیرند. 16146