بهنوش خرم‌روز: برای اغلب افراد سخت است که حتی بیشتر از یک دقیقه نفسشان را نگه دارند. رکورددار نگه داشتن نفس، استفان میفسود است که در ژوئن/خرداد سال پیش، توانست به مدت 11 دقیقه و 35 ثانیه نفس نکشد.
بر اساس گزارشی که نیوساینتیست منتشر کرده است، برای تعیین رکورددار، رقبا باید سرشان را درون آب فرو می‌بردند، نه برای این که تقلب نکنند، بلکه به خاطر این که واکنش طبیعی پستانداران در غواصی فعال شود: وقتی صورت شما درون آب سرد باشد،رگ‌های خونی سطحی منقبض می‌شوند و در نتیجه یک واکنش طبیعی، جریان خون در نقاط انتهایی بدن کم می‌شود و در عوض خون بیشتری به قلب و مغز می‌رسد. در این شرایط ضربان قلب کاهش می‌یابد و گردش خون در بدن، که باید اکسیژن را در بدن منتشر کند، کندتر انجام می‌شود. افراد حرفه‌ای در اثر تمرین می‌توانند میزان ضربان قلب خود در آب سرد را تا نصف افراد عادی در این شرایط پایین بیاورند.
همچنین تنفس سریع قبل از نگه داشتن نفس ضروری و حیاتی است. مغز ما میزان دی‌اکسید خون را می‌سنجد و بر اساس آن تصمیم می‌گیرد که چه زمانی واکنش نفس نفس زدن را فعال کند. بنابراین، وقتی چندین نفس عمیق سریع می‌کشید و دی‌اکسید کربن زیادی را از بدن خارج می‌کنید، تا فعال شدن واکنش نفس نفس زدن، به طوری که غیرقابل مقاومت باشد، زمان بیشتری خواهید داشت. در نتیجه همه این تمرین‌ها، شش‌های فرد هم بزرگ‌تر خواهد شد.
اما آیا تا به حال به مرز محدودیت انسان برای نگه داشتن نفسش رسیده‌ایم؟ در واقع نه. فیزیولوژیست دانشگاه لوند سوئد، جان اندرسون که در مورد تاثیر نگه داشتن نفس در غواصان مطالعه می‌کند، انتظار دارد که این رکورد به 15 دقیقه هم برسد.
البته ممکن است این رقبا، با خطر مواجه باشند. بر اساس مطالعات اندرسون، تمرین نگه داشتن نفس در خشکی، باعث افزایش 37 درصدی پروتئینی به نام S100B در بدن می‌شود که در علم پزشکی به عنوان علامت کمبود اکسیژن مغز استفاده مورد استفاده قرار می‌گیرد. اندرسون تاکید می‌کند که این میزان، خیلی کم‌تر از میزان افزایشی است که در افراد مبتلا به کمبود اکسیژن واقعی دیده می‌شود، اما ممکن است در درازمدت خطرناک باشد.