برخی افراد در طول یک بیماری جدی پزشکی افسردگی را تجربه می‌کنند، برخی دیگر ممکن است با تغییرات زندگی مانند حرکت یا مرگ یکی از عزیزان دچار افسردگی شوند، برخی دیگر سابقه خانوادگی افسردگی دارند و برخی ممکن است بدون هیچ دلیل مشخصی غم و تنهایی را تجربه کنند.
علل اصلی افسردگی چیست؟
موارد زیادی می‌توانند احتمال ابتلا به افسردگی را افزایش دهند، از جمله موارد زیر:
پیر شدن
مطالعات نشان داده اند که افراد مسن بیشتر احتمال دارد به افسردگی مبتلا شوند که می‌تواند توسط عوامل دیگری مانند تنهایی و عدم حمایت اجتماعی بدتر شود.
داروهای خاص
برخی از داروها، مانند ایزوترتینوئین (برای درمان آکنه)، داروی ضد ویروسی اینترفرون آلفا، یا کورتیکواستروئیدها می‌توانند خطر افسردگی را افزایش دهند.
مرگ یا از دست دادن
غم و اندوه پس از مرگ یا از دست دادن یکی از عزیزان می‌تواند خطر ابتلا به افسردگی را افزایش دهد.
ژن‌ها
داشتن سابقه خانوادگی افسردگی ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد؛ زیرا تصور می‌شود افسردگی یک ویژگی پیچیده است. به این معنی که احتمالاً ژن‌های مختلفی وجود دارند که هر کدام اثرات کوچکی دارند. افسردگی باعث ایجاد بیشتر اختلالات روانی است.
رویدادهای مهم
تحقیقات تایید کرده اند که رویدادهای مهمی مانند شروع یک شغل جدید، فارغ التحصیلی یا ازدواج، جابه‌جایی، از دست دادن شغل یا درآمد، طلاق یا بازنشستگی می‌توانند منجر به افسردگی شوند.
سایر مشکلات شخصی
مشکلاتی مانند انزوای اجتماعی به دلیل سایر بیماری‌های روانی یا اخراج از خانواده یا گروه اجتماعی می‌توانند در خطر افسردگی بالینی نقش داشته باشند.
بیولوژی چگونه با افسردگی مرتبط است؟
محققان تفاوت‌هایی را در مغز افراد مبتلا به افسردگی بالینی در مقایسه با افراد بدون آن مشاهده کرده اند. به نظر می‌رسد که هیپوکامپ، بخش کوچکی از مغز که برای ذخیره‌سازی خاطرات مهم است، در برخی از افراد با سابقه افسردگی نسبت به افرادی که هرگز تجربه نکرده‌اند، کوچکتر است.
هیپوکامپ کوچکتر گیرنده‌های سروتونین کمتری دارد. سروتونین یکی از چندین ماده شیمیایی مغز است که به عنوان انتقال دهنده‌های عصبی شناخته می‌شود که امکان ارتباط از طریق مدارهایی را فراهم می‌کند که نواحی مغز درگیر در پردازش احساسات را به هم متصل می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اختلالات روانی چه اثری بر ناباروری دارد؟
۴٧۴٧