مجید جویا: از گاوآهن تا دستگاه‌های دانه‌کار که به تراکتورها وصل می‌شوند، فناوری سبب شده که کشاورزی تغییرات گسترده‌ای را در طول سال‌ها شاهد باشد. اما به باور نویسندگان نیوساینتیست، زمان تغییر بعدی در فرهنگ کشاورزی فرا‌رسیده است.
به باور تونی استنتز از انستیتو روباتیک دانشگاه کارنگی ملون استرالیا، اکنون سه عامل سبب شده که مشاهده روبات‌های کشاورز در آینده نزدیک دیگر یک رؤیا نباشد. اول اینکه اکنون، ثابت شده که روبات‌های متحرک می‌توانند شرایط پیچیده آب‌و‌هوایی محیط بیرونی را تحمل کنند؛ دوم اینکه از قیمت تولید آنها کاسته شده و در نهایت، اینکه جامعه امروزین نیروی کار روباتیک را پذیرفته و آن را سودمند می‌یابد و به چشم یک معضل به آن نگاه نمی‌کند.
روبات‌ها می‌توانند پاسخ خوبی به نگرانی‌های رو به افزایش در کشورهای در حال توسعه در خصوص نبود نیروی کار مناسب برای این بخش باشند که کار آن هم طاقت‌فرسا است و هم فصلی. جان بیلینگزلی از مرکز ملی مهندسی کشاورزی استرالیا در تووومبای کوئینزلند می‌گوید: «اتوماسیون دیگر به منزله ارتقا تلقی نمی‌شود، بلکه یک ضرورت است.»
شاید این نکته طنزآمیز به نظر برسد، ولی در حقیقت برای این واقعیت که اکنون روبات‌ها می‌توانند بر مشکلات کار در محیط‌های گل‌آلود غلبه کنند، باید تا حد زیادی خود را مدیون نظامیان بدانیم. فناوری مورد نیاز برای
پر‌کردن شکاف عمیق بین روبات‌هایی که در کارخانه‌ها چیزها را به این طرف و آن طرف می‌بردند و روبات‌هایی که بتوانند در محیط‌های باتلاقی و گل‌آلود از چرخ‌هایشان کمک بگیرند و در جهت‌های غیر قابل پیش‌بینی حرکت کنند، در حقیقت مدیون یکی از پروژه‌های دارپا در ارتش ایالات متحده آمریکاست. در این پروژه، مسابقاتی برای اتومبیل‌های بی‌راننده برگزار می‌شود که از بیابان عبور کنند و یا حتی در خیابان‌های پرترافیک نیز به مسابقه خود ادامه دهند.
استنتز که خود نیز به ساخت دو وسیله نقلیه شرکت‌کننده در این مسابقه کمک کرده، می‌گوید: «اگر شما بتوانید چیزی بسازید که از یک محیط بدون جاده و کاملاً ناآشنا به سلامت بگذرد، آنگاه می‌توان گفت ابزار شما برای کشاورزی کامل است.» به عقیده او در چند سال آینده شاهد تغییرات بسیاری در آنچه روبات‌ها می‌توانند برای کشاورزان انجام دهند، خواهیم بود.
محصول دادن
ولی با آن که واداشتن روبات‌ها به یافتن راهشان از میان شاخه‌های درختان می‌تواند شبیه به مسابقه بالا باشد، واداشتن آنها به اینکه همان گونه به محصولات کشاورزی نگاه کنند که یک روستایی آنها را می‌بیند، مسئله دیگری است. استنتز در حال آزمودن فرستادن ردیفی اتومبیل‌های بی‌راننده به یک مزرعه پرتقال در فلوریدا است. به گفته او، اسکنر لیزری سه بعدی استفاده شده برای هدایت اتومبیل می‌تواند اندازه‌گیری‌های دقیقی از شاخ و برگ هر درخت به‌دست دهد و حتی تعداد پرتقال‌های روی درخت را نیز بشمرد.
همچنین سینگ توانسته یک اتومبیل باغی طراحی کند (وسیله نقلیه‌ای که از میان ردیف‌های درختان حرکت می‌کند و کارگران سوار بر آن می‌توانند به میوه‌های شاخه‌های بالایی درختان دسترسی داشته باشند) که بدون کنترل انسانی حرکت می‌کند. او در مصاحبه با نیوساینتیست گفت: «به خصوص باغاتی مانند باغات مرکبات، سیب و دیگر محصولات باغی می‌توانند بیشترین سود را از اتوماسیون ببرند، چون آنها تا کنون به اندازه دیگر محصولات کشاورزی شاهد رشد بهره‌وری نبوده‌اند.»
استنتز می‌گوید که دستگاه‌های بررسی اطلاعات درختی می‌توانند اطلاعات کامل‌تر و دقیق‌تری به نسبت انسان‌ها جمع‌آوری کنند، هشدارهای زودهنگام در مورد بیماری‌ها بدهند و پیش‌بینی‌های دقیق‌تری داشته باشند. این کار می‌تواند به بالا رفتن بهره‌وری و هدفمند‌تر شدن سمپاشی کمک کند: «به جای اینکه همه جا را به طور یکنواخت سمپاشی کنیم، می‌توانیم از نقشه‌ای که توسط روبات‌ها تهیه شده برای تشخیص اینکه در کجا باید کمترین مقدار سموم را به کار ببریم و در کجا باید بیشترین مقدار را استفاده کنیم، بهره ببریم.»
استنتز می‌افزاید روبات‌هایی که از لیزر برای ناوبری و هدایت بهره می‌برند، می‌توانند حتی در شب نیز کار کنند، زمانی که در آن حشرات بیشتری فعالیت دارند و بادها نیز ضعیف‌ترند و می‌توان سموم را با دقت بیشتری استفاده کرد.
نظر شما