زهرا خدایی:
اخبار ضد و نقیضی از عراق به گوش می‌رسد.شمارش معکوس برای انتخاب نخست‌وزیر آغاز شده اما هنوز گروهها و جناح‌ها در تصمیم‌گیری مرددند.با مخالفت ائتلاف ملی با نخست‌وزیری مالکی،تکلیف دولت آتی عراق همچنان در هاله‌ای از ابهام باقی مانده و با اصرارهای مالکی بر تداوم نخست‌وزیری و تاکیدهای علاوی بر ذی حق بودن او در تشکیل دولت اوضاع پیچیده تر نیز می شود. در این بین رفت و آمد مقامات آمریکایی به این کشور و دخالت های آشکار و نهانی که در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها بعمل می آورند زمینه های انشقاق میان همپیمانی تازه بوجود آمده میان جریان های شیعه در این کشور را پدید آورده است. خبر در گفتگو با محمد صدر کارشناس مسائل بین الملل و معاون پیشین وزارت خارجه کشورمان فضای کنونی حاکم بر گفتگوهای میان سران احزاب و جریانات عراق را بررسی کرده است.
آخرین ملاقات میان علاوی و حکیم دستاورد مثبتی داشت؟زمزمه‌هایی مبنی بر ائتلاف میان حکیم و علاوی وجود دارد، تا چه میزان احتمال محقق شدن این مسئله وجود دارد؟
مسئله‌ای که در حال حاضر واقعیت دارد و می‌توان به آن استناد کرد ائتلاف بین دو جریان بزرگ شیعه یعنی ائتلاف قانون به رهبری مالکی و ائتلاف ملی به رهبری سید عمار حکیم رییس مجلس اعلای اسلامی عراق است که می‌توان آن را معتبر و واقعی است،سایر زمزمه‌ها هنوز ابعاد جدی به خود نگرفته اند. اینکه میان حکیم و علاوی ائتلاف صورت گیرد یا مالکی و علاوی با هم به توافقی رسیده باشند در حد گمانه زنی و حرف و حدیث است. یکی دیگر از مسائل عینی در عراق این است که متأسفانه دو طرف بر سر نخست‌وزیری با یکدیگر دچار اختلاف هستند و هنوز به توافق نرسیده‌اند. علاوی ادعا می‌کند چون تعداد نمایندگان ائتلاف او در مجلس بیشتر از نمایندگان گروههای دیگر است،باید پست نخست‌وزیری و یا ریاست‌جمهوری را داشته باشد، در حالیکه همپیمانی حکیم و مالکی بر این اعتقاد است که ائتلاف اکثریت در مجلس باید نخست‌وزیر عراق را انتخاب کند. تا این لحظه هنوز تکلیف دولت آینده مشخص نشده است، اما مسئله که قطعی آنست که در ملاقات علاوی و مالکی این توافق حاصل شده که طی چند روز آینده که مهلت مقرر به پایان می‌رسد دو طرف همه تلاش خود را برای تشکیل دولت صورت دهند.
در صورت انتخاب علاوی به عنوان رییس‌جمهور وضعیت کردها چگونه خواهد بود؟
توافق میان احزاب و گروهها که نوعی دمکراسی توافقی را در عراق حاکم کرده است،قطعا هماهنگی و توازن را میان جریانها به وجود آورده و قدرت در عراق بین سه طیف شیعه و کرد و سنی تقسیم خواهد شد.این روند قطعا در عراق دنبال خواهد شد.به عبارتی قدرت میان رییس‌جمهور، رییس‌مجلس و نخست‌وزیر تقسیم می‌شود. یعنی این سه پست باید بین این سه طیف به صورت عادلانه تقسیم شود.
می‌توان گفت که علاوی شانس بیشتری برای پیروزی دارد؟
خیر. اینطور نیست، اگر علاوی قادر به تشکیل دولت بود، در همان مقطع زمانی می‌توانست احزاب و گروهها را به دور خود جمع کند. از سویی او نتوانسته است اکثریت پارلمان یعنی دو سوم آراء را برای تعیین رییس‌جهور و نصف به علاوه یک را برای تعیین نخست‌وزیر به دست آورد.در حال حاضر هیچیک از احزاب و گروههای حاضر در این انتخابات در چنین جایگاهی نیستند و این شرایط را ندارند.در این میان چون علاوی دارای گرایشات سکولار بوده و مواضعی نزدیک به آمریکا و کشورهای عرب منطقه دارد،از حمایت مطلوب آنها برخوردار است که البته این مسئله نیز به معنای شانس بیشتر او نخواهد بود.از سویی او دارای گرایشات ضدایرانی است و همین مسئله حمایتهایی را برای وی از سوی آمریکا و کشورهای منطقه به همراه داشته است.اما این حمایتها نمی‌تواند چندان تأثیرگذار باشد، چرا که او تنها یک بخش از قدرت را در اختیار دارد و دو سوم بقیه قدرت در دست سایر جناح‌هاست.
احتمال ائتلاف میان علاوی با حکیم تا چه میزان است؟
جریان عراق هنوز سیال است یعنی هنوز شکل واقعی خود را نگرفته است.در حال حاضر گروهها و ائتلافها در حال رایزنی و مذاکره با یکدیگرند. تا زمانی که این جریانات شکل رسمی به خود نگرفته اند نمی‌توان در خصوص ائتلافها نظر قعطی اعلام کرد.
پیش‌بینی شما از آینده دولت عراق چیست؟
این احتمال زیاد است که مالکی و حکیم با کردها ائتلاف کنند و نهایتا دولت آینده با محوریت همپیمانی ملی شکل گیرد.
نظر شما