کشتارگاه، شیخ شجاع، الهام، اوباما و اون‌جا که اسمشو بلد نیستم

توصیه به مدیران

خلاصه صاحب شغل فوق گفته: «شهرداری تصمیم دارد کشتارگاه میدان بهمن در جنوب شهر تهران را به مجتمع فرهنگی تبدیل کند.» خیلی خوب است که کشتارگاه به مجتمع فرهنگی تبدیل شود. فقط زودتر مدیرش را مشخص کنند تا مدیریت آن را هم به رحیم مشایی نداده‌اند. کلاً همه مدیران باید حواسشان را جمع کنند و صبح زود سر کار بروند، وگرنه شغلشان را می‌دهند به رحیم مشایی.

 شیخ شجاع
خانم جلودارزاده، سخنگوی ستاد حامیان میرحسین موسوی گفته: «کروبی‌ اسلام‌شناس، متعهد، دلسوز، مردم‌دار و دارای حافظه‌ای قوی و دارای ارزش‌های متعالی در جبهه اصلاحات است.»

خیلی مهم است که از آدم تعریف کنند، ولی مهمتر آن است که از آدم چرا تعریف می‌کنند و چه می‌خواهند.ضمناً خانم جلودارزاده گفته: «کروبی شیخ شجاع اصلاحات است.»

همه چیز به کنار، این قضیه «حافظه قوی» خیلی باحال است.

نمی‌دانم چرا کروبی اجازه می‌دهد هرکس هرچی دلش می‌خواهد درباره‌اش بگوید و اصلاً به عواقبش فکر نمی‌کند. مثلاً در دانشگاه شریف دانشجویان شعار داده‌اند: «کروبی رئیس‌جمهور می‌شه، خدا می‌دونه که حقشه...» این شعار درباره پرسپولیس است.

در استادیوم‌ جای «کروبی» می‌گویند «پرسپولیس» و جای «رئیس‌جمهور» هم می‌خوانند «قهرمان». «پرسپولیس قهرمان می‌شه خدا می‌دونه که حقشه...»

این شعار «اومد» نداره، برای پرسپولیس خواندند بین 18 تیم ششم شد. حالا اگر کروبی بین 4، 5 کاندیدا ششم بشود که بد است!یک شعار دیگر هم داده‌اند برای کروبی و گفته‌اند: «کروبی اوباما». این شعار هم عواقب دارد. ضمناً مسئله رنگ هم مطرح است.

 باید الهام بدهیم
رئیس جمهور گفته است: «مأموریت دوم ما این است که به دنیا الهام بدهیم.» وی مأموریت اول را ساختن ایران دانسته است.

خب، بحمدالله ایران را که ساختند و تمام شد. لذا خواهشمندیم زودتر «الهام» بدهیم به دنیا. اصلاً چرا الهام،‌ تنها. هاشمی ثمره،علی آبادی، بذرپاش و... را هم بدهیم به دنیا، چه عیبی دارد؟فقط رحیم مشایی را نگه می‌داریم و دنیا را می‌دهیم به مشایی.

 پارتی
محمد مایلی‌کهن فرمود: «پارتی قطبی اوباماست و طرفدارانش تام‌کروز، رفیق من احمدی‌نژاد است و هر روز هم ارادتم بیشتر می‌شود، دلتان بسوزد.» به نظر شما من می‌خواهم درباره کدام بخش جملات درخشان مایلی‌کهن بنویسم؟ هیچ‌کدام. همین‌جوری بخوانید و حال کنید. فعلاً اوضاع همین‌طوری است.

 دیدار تاریخی
داوودی، معاون اول رئیس جمهور با نخست‌وزیر یک جایی دیدار کرده است. اول که اسم آنجا را خواندم، فکر کردم اسم یک غذا یا بیماری یا مارک آدامس بادکنکی است. یک جایی به نام «سنت‌وینسنت و اگرانادینس». گمان کنم وسعت این کشور کمی بیشتر از یک زمین قانونی فوتبال باشد اما این مهم نیست، مهم این است که داوودی در این دیدار مهم و سرنوشت‌ساز و تاریخی گفته: «سیاست خارجی ایران توسعه روابط با همه کشورهای دوست و مستقل دنیاست.»

خدا را شکر که اسم دوست تازه‌مان را یاد گرفتیم. فقط باید خیلی تمرین کنیم تا اسمش را درست تلفظ نماییم.