ایلام دارای کمترین میزان طلاق در بین استان های کشور است

جعفر داراب خانی در گفت وگو با ایرنا اظهار کرد: بر اساس آمارهای ارایه شده از منابع رسمی استان های سیستان و بلوچستان و ایلام کمترین میزان طلاق را دارند.
وی بدون اشاره به میزان آمار طلاق در استان ایلام، افزود: همین تعداد نیز قابل توجیه نیست و باید مورد بررسی و کاوش قرار بگیرد چرا که طلاق با بافت، فرهنگ و نگرش جامعه ما همخوانی و سازگاری ندارد.
داراب خانی تاکید کرد: در گذشته بازدانده هایی چون احترام به اقوام و بزرگان، تلاش، همکاری، وفاداری از اصول مردم این استان و زندگی خانواده ها و به نوعی بازدارنده های مطلوبی بود در حالیکه این اصل ها در زندگی های امروزی کمرنگ شده است.
وی در خصوص پدیده طلاق گفت: علل شخصی و اجتماعی در بروز این پدیده دخیل است از جمله دخالت های نابجا و گاه دلسوزانه و حتی خشونت آمیز اطرافیان و اعتیاد از مهمترین عوامل شکل گیری طلاق است.
معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان ایلام دادگستری یادآور شد: البته تغییرات در نوع و سبک زندگی خانواده ها در دهه های اخیر در خواسته های آنها تاثیر گذار است و به نوعی باعث اختلال در آرامش فردی، خانوادگی و اجتماعی افراد و خانواده ها شده و خیلی از اخلاقیات با سرعت فزاینده جابجا شده اند که بر اساس نظر کارشناسان از ویژگی های کشورهای در حال توسعه است که با صبر و برنامه ریزی باید بسیاری از آداب گذشته باز گردد.
وی افزود: خشونت یکی از مهمترین علل طلاق است که عموما بر اثر دخالت اطرافیان در زندگی پدید می آید حتی اگر این دخالت ها دلسوزانه و از سرخیرخواهی باشد.
به گفته وی، مشاوره های غلط غیر رسمی اطرافیان، مقایسه های اشتباه، چشم و هم چشمی از دلایل عمده طلاق ها را تشکیل داده است و افزون بر این موارد اعتیاد نیز از جمله مهم ترین عوامل بروز طلاق است چرا که اعتیاد تمام زوایای زندگی فردی، اقتصادی و اخلاقی را تحت تاثیر قرار می دهد و البته مباحث اقتصادی و معیشتی صرف در پدیده طلاق نسبت به دیگر عوامل نقش کمتری دارد.
داراب خانی ادامه داد: یکی از دلایل ناسازگاری و سپس طلاق زوج های جوان واقع نگر نبودن آنها است و با زندگی اجتماعی آشنایی و اشراف چندانی ندارند و بسیاری از این زوجین را دانشجویان تشکیل داده اند و درک درستی از زندگی مشترک ندارند.
وی یادآور شد: مغفول ماندن مهارت های زندگی پیش از ازدواج در بروز مشکلات آتی زندگی زوجین موثر است چرا که آنها پیش از ازدواج سررشته ای از مهارت های عملی زندگی ندارند و هم اکنون نیز مهارت های زندگی به برگزاری یک دوره کلاس کوتاه چند ساعته یک روزه توسط مراکز مشاوره ای بسنده شده است.
وی اظهار کرد: این مهم در حالیست که مراکز آموزشی چون فنی و حرفه ای، مدارس و دانشگاه ها باید به موضوع مهارت های زندگی به صورت جدی بپردازند.
به گفته داراب خانی، مهارت ها و برنامه های کوتاه، میان و بلند مدت مدونی باید برای مراکز آموزشی رسمی در نظر گرفت و انواع مهارت های کوتاه مدت توسط آموزش فنی و حرفه ای، میان و بلند مدت نیز از سوی آموزش و پرورش و دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در کتاب های درسی این مراکز آموزشی بصورت رسمی گنجانده شود.