دعا از زبان آیت الله آقا مجتبی تهرانی

شرحی کوتاه بر دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان

اللهمّ قوّنی فیهِ علی إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین

ریاضت بر دو بال نظر و عمل استوار است. در دعای روز قبل سالک خواهان قوت نظر بود و در این دعا سالک از حق متعال تقاضای قوت و قدرت در عمل را دارد تا بتواند در مسیر صعب سلوک با پایمردی به حرکت مداوم خویش ادامه دهد. نکته ی دیگر این است که سالک در این دعا از حق متعال می خواهد تا شیرینی و حلاوت ذکر را نصیب او گرداند زیرا درک حلاوت ذکر به نوعی قوّت قلب برای سالک است و او را در پیمودن مسیر، قدرت و قوّت می دهد.

 دعا پشت‌سر برادر مؤمن، به اخلاص نزدیک‌تر است/  آیت الله آقا مجتبی تهرانی

در روایتی که از امام پنجم (علیه‏السلام) در باب تسریع در اجابت آمده، اینطور داشت: «أَسْرَعُ الدُّعَاءِ نُجْحاً لِلْإِجَابَةِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ». آن دعایی که سریع‌تر به اجابت می‏ رسد، دعای برادر مؤمن برای برادر مؤمنش است؛ اما در روایت یک قید دارد که آن قید «بِظَهْرِ الْغَیْب» است؛ یعنی این دعا باید «پشتِ‌سر او» باشد، نه «پیشِ‌روی او»؛ برادر مؤمنتان را «پشتِ‌سر او» دعا کنید. این قید چه خصوصیتی دارد؟

این قید به این جهت است که اگر انسان بخواهد دیگری را پیشِ‌رو دعا کند، اینجا شبهه ریا به وجود می‌آید. اگر تو را جلوی روی خودت دعایت کنند، شبهه عدم اخلاص هست؛ ولی اگر تو نیستی و من به یاد می‌آورم که فلانی فلان گرفتاری را دارد، آن‌وقت پشتِ‌سر تو دعایت کنم، اینجا به خلوص خیلی نزدیک است. لذا این دعا زودتر به اجابت می‌رسد. این قیدی که در روایت داشت «بِظَهْرِ الْغَیْب» که پشتِ‌سر او برای او دعا کن، به این جهت است که این دعا از آفت ریا به دور خواهد بود. 

/6262