بازی دو سر برد کفاشیان با کروش و وزارت ورزش!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ کفاشیان را می توان سیاستمدارترین رئیس تاریخ فدراسیون فوتبال دانست. او با سیاست خنده، همیشه کار را پیش می برد و تا به حال موفق شده یک رئیس سازمان تربیت بدنی(سعیدلو) و یک وزیر (عباسی) را شکست دهد. او تا اینجا از پس دومین وزیر هم برآمده و همچنان بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال جلوس کرده است. همیشه پشت تصمیمات و اقدامات رئیس فدراسیون، سیاست نهفته است و این بار هم به نظر می رسد بر سر ماجرای جدایی کارلوس کروش از تیم ملی هم، داستان چیز دیگری است. از یکسو کروش تهدید می کند که می خواهد برود و از سوی دیگر کفاشیان می گوید اگر قرار باشد کروش برود، در حد و اندازه او نمی توانند به ایران بیاورند.
اگر اتفاقات اخیر را کنار هم قرار بدهیم، معلوم می شود یک سناریو نوشته شده تا در نهایت فدراسیون بتواند برنده جنگ با وزارت ورزش باشد. پیش بینی ها بر این است که کارلوس کروش در تیم ملی می ماند اما کفاشیان برای آنکه به این هدف برسد، نباید هیچ اشتباهی کند. در جلسه آخر کفاشیان و کروش پیش از پایان سال 93، رئیس از سرمربی خواست که به اردو برود و سپس به ایران بازگردد. کروش اصلا آدم ساده ای نیست و به این راحتی بازی نمی خورد، پس رفت و بازگشت او به تهران آن هم در شرایطی که مشکل مالیاتی داشت، گواه یک نکته است؛ اینکه تصور می کند رئیس روی حرف جدایی و پرداخت غرامت کاملا جدی است. 
از داخل فدراسیون فشارها بر روی کروش افزایش یافته و کفاشیان هم برای تامین هزینه های کادر فنی او با مشکلاتی روبروست. آنچه پیداست، مربی پرتغالی نیازی به دردسر انداختن خودش نداشت و ندارد. او می تواند با استناد به بندهای قراردادش به فیفا شکایت کند؛ مشخصا روی حضور دو بازیکنش در تیم ملی امید. طبق قانون بین المللی همیشه اولویت با تیم ملی بزرگسالان است و کروش می تواند به فیفا بگوید که فدراسیون در این زمینه با او و تیمش حرفه ای رفتار نکرده است. در این حالت قرارداد فسخ می شود و فدراسیون موظف است پول کروش را تمام و کمال بپردازد. اما وقتی او چنین کاری نکرده یعنی امیدوار است به صورت توافقی بتواند جدا شود و دیگر دردسرهای یک شکایت را به جان نخرد.
کفاشیان در مصاحبه امروز خود با خبرگزاری نسیم گفت: «کروش می داند اگر محبوبیتی دارد به خاطر تیم ملی و مردم است.» و بی شک در این شرایط ترجیح می دهد گناه جدایی او به گردنش نیفتد. در حال حاضر مردم ایران اسدی دبیر کل جدید و وزیر جدید را مقصر اصلی در صورت جدایی کروش می دانند. این در واقع یک پوئن مثبت برای کفاشیان است. کفاشیان در دو حالت می تواند برنده باشد. اگر کروش بماند می گوید علیرغم مخالفت ها، این مربی را حفظ کرد و اگر هم برود، همه می گویند وزارت ورزش و عواملش باعث جدایی او بوده اند. در آخر این قصه هم کروش ترجیح می دهد با کفاشیان کار کند چون دخالتی در کارهایش نمی کند.
کفاشیان بازی را تا اینجا به گونه ای پیش برده که حالا بیش از خودش و کروش، وزیر ورزش تحت فشار است. مجلسی ها به وزیر هشدارهای لازم را داده اند و این فشارها با توجه به کمپین های حمایتی برای کروش و حضور پررنگ مردم در صفحه اینستاگرام شخص رئیس جمهور، از دل دولت هم روی وزیر ورزش ایجاد شده است.
رئیس فدراسیون می خواهد از این شرایط نهایت استفاده را ببرد، مخصوصا اگر کروش بگوید که پولش را می خواهد تا برود. خود کفاشیان گفته است: «پرداخت غرامت رفتن کروش برای ما سنگین است. باید پول یک سال اش را بدهیم.» و اگر در این شرایط قرار باشد کروش بماند، وزارت ورزش باید تضمین دهد که پول کارلوس کروش را بپردازد چون در صورت جدایی اش، باید بهای سنگینی پرداخت کند. البته وزارت ورزش نشان داده خیلی نگران افکار عمومی نیست و ترجیح می دهد با سیاست های خود کار را پیش ببرد.

252 41