تایم: رویکرد دو مسیره تعامل-تحریم اوباما در مورد ایران شکست خورده

به گزارش خبرآنلاین در ابتدای این گزارش آمده «اوباما از زمان مبارزات انتخاباتی 2008 قول داده بود که برنامه هسته ای ایران را با پیشنهاد همزمان مذاکره و تهدید به تحریم، محدود کند. پس از یک سال تلاش، به نظر می رسد که هر دو رویکرد در مرز شکست قرار دارد».  

نویسنده به ضرب الاجل‌های بی حاصل اوباما اشاره کرده و می نویسد « اوباما برای ایران 2 ضرب الاجل قرار داد تا حسن نیتش را آشکار کند. بهار گذشته دولت اوباما به رسانه‌ها اعلام کرد که اگر ایران تا شهریورماه تمایلی به تعامل نشان ندهد، تحریم ها به جریان خواهد افتاد. بعد در شهریور، زمانی که ایران اشاره کرد که حاضر به مذاکره است، اوباما ضرب الاجل دیگری را مشخص کرد؛ آخر سال 2009».
 
تایم در مورد واکنش ایران به این ضرب الاجل‌ها می گوید «فصل بهار ایران مانیفست مفصّلی را در مورد صلح جهانی ارائه کرد که ارتباطی به موضوع مورد بررسی نداشت. ماه‌های تابستان هم با ناآرامی‌های انتخابات سپری شد، اما در گفت‌و‌گو‌های بعدی با ایالات متحده و شرکای بین المللی اش در پاییز، ایران نشان داد که مایل به پذیرش توافقی است که به موجب آن ایران بیشتر ذخیره اورانیوم غنی شده اش را از کشور خارج می کرد تا به میل سوختی تبدیل شود، ولی به خاطر انتقادات داخلی، به سرعت تغییر موضع داد ...».
 
این هفته نامه آمریکایی انگیزه اوباما برای تعامل با ایران را متقاعد کردن کشورهایی مانند روسیه، چین و آلمان برای تحریم ایران دانسته و برای اثبات این مدعا به اظهارات هیلاری کلینتون در شورای روابط خارجی اشاره می کند؛ «ما واقعا معتقدیم که با پیگیری مسیر دیپلماتیکی که اکنون در آن هستیم، در میان دولت‌هایی که باید در ترتیب دادن رژیم تحریمی شدید و فلج کننده شرکت کنند، اعتبار و نفوذ بدست می آوریم».
  
تایم در ادامه به بررسی موضع کشورهای یادشده می پردازد؛ آلمان ظاهرا همراهی می کند و اخیرا اعلام کرده که اگر تحریم ها مورد تصویب سامان ملل باشد، از آنها پشتیبانی می کند. روسیه به گفته دیپلمات های غربی آماده همراهی شده، البته هیچ شاهدی بر این مدعا در دست نیست و پیام‌های مسکو همچنان مخلوط است.
 
تایم در مورد چین می نویسد این کشور در نشست نیویورک بی پرده با تحریم ایران مخالفت کرد و به نقل از یک دیپلمات اروپایی مدعی می شود «این نشست خوب نبود. چینی ها فردی را فرستادند که گفت مجاز به اتخاذ هیچ تصمیمی نیست». این هفته نامه می افزاید «بدتر اینکه چینی ها نسبت به ذکر نام تحریم حساس شده اند. یک دیپلمات اروپایی پس از اجلاس نیویورک به خبرنگاران گفت حتی به زبان آوردن کلمه تحریم پکن را آزرده می سازد». 

تایم نتیجه گیری می کند که «بدون چین، هیچ چشم اندازی برای تحریم‌های با اهمیت در سازمان ملل وجود ندارد».

در مورد سیاست اوباما نیز تایم می نویسد «اکنون اوباما با واقعیت نامطبوعی مواجه است؛ به نظر می رسد که نه مسیر تعامل و نه مسیر تحریم هیچ کدام راه بجایی نخواهند برد. مدافعان او در داخل و خارج آمریکا می گویند که سیاست اوباما در قبال ایران درست بوده، اما کسانی که حتی در حزب دمکرات به خط مشی اوباما با دیده تردید می نگرند، در حال ظهورند و می پرسند دقیقا نتیجه یک سال تعامل چه بوده است؟».  
 
در پایان این گزارش تایم این پرسش را مطرح می کند که چه گزینه ای برای اوباما باقی مانده است؟ و پاسخ می دهد گرچه برخی دیپلمات‌های اروپایی و امریکایی مدعی هستند که می توانند چین را نیز همراه سازند، اما آنها به صورت خصوصی می گویند ایالات متحده و متحدانش احتمالا باید بدون چین این مسیر را بپیمایند.
 
این گزارش در خاتمه یادآور می شود که «تقسیم جامعه جهانی از ابتدا هدف ایران بوده است، و تحریم‌های یکجانبه نیز اگر بخشی از شرکای تجاری ایران مانند چین، روسیه، ترکیه و هند از آن تبعیت نکنند، احتمالا بی اثر خواهند بود».