اهل قرآن و اهل انجیل در عشق محمد (ص) به هم می رسند

این روزها که به تازگی از میلاد حضرت مسیح (ع) و جشن های سال نوی مسیحیان می گذرد، با ندای وحدت و همزیستی و ولادت حضرت محمد (ص) پیامبر خاتم نزدیکی و قرابتی دلنشین دارد، چرا که مسلمانان و مسیحیان هر دو در نوشته ها و گفتارها به ستایش این پیامبران پرداخته اند.

در میراث ادبی مسیحت شرق و به خصوص لبنان به ‎دلیل تعامل و ارتباط متقابل میان ادیان و مذاهب، نمونه‎هایی متعددی از این تجلیل و تکریم نسبت به شخصیت پیامبر اکرم (ص) به چشم می‎خورد. گلچین خبرآنلاین از برخی از این نوشته های ادیبانه را به نقل از «کتاب مقدس» نوشته حجت الاسلام دکتر محمدرضا زائری در ادامه می خوانید.

ریاض معلوف، نویسنده و شاعر برجسته لبنانی

«اسم «محمد» کلمه گرامی و با ارزشی است که گوش جان و دل را پر کرده و هرگاه نامش بر زبان ها می آید دهان ها متبرک می شود، محمد بوی خوشی است که فضای جزیره العرب و صحرا را معطر کرده و با سرعت نور، پرده های ظلمت را از چشم ها کنار زد. محمد نغمه ای دلنشین است. میلیون ها نفر با شنیدنش به وجد می آیند و چون موذن نامش را بر زبان می آورد روح و جان را سرمست می سازد.
ای پدر فاطمه زهرا! ما دوستت می داریم و بزرگت می شماریم. آیین تو آیین حق و عدل و حکمت است و ما گرچه پیروان دین تو نیستیم؛ ناقوس کلیساهایمان در همنوایی با صدای اذان تهلیل می کنند و بانگ همدلی و محبت و برادری سر می دهند.»

البیر منصور، سیاستمدار و اندیشمند لبنانی

«به اعتقاد من یک شخص مسیحی که معتقد است عیسی فرزند خدا بوده و آخرین هدایت است، می تواند بپذیرد که محمد رسول خداست؛ چرا که ترتیب انسانی محمد پس از مسیح ارتباطی به ترتیب الهی ندارد و برای خدا قبل و بعد بی معنی است و اگر بپذیریم که مسیح از نظر مثال زنده بودن آخرین پیامبر خدا به شمار می آید می توانیم بپذیریم که از نضر شریعت محمد آخرین پیامبر خداست. و به اعتقاد من محمد پیامبر و فرستاده خداست و عقیده دارم که ایمان مسیحی ام دچار مشکل نمی شود اگر او را همچون موسی پیامبر خدا بدانم.»

نجیب نصّار، دانشمند لبنانی

«اگر اخلاق والای محمد نبود خداوند شریعت خود را در کتابی جامعِ همه دانش ها بر او نازل نمی کرد و اگر اخلاق عظیم محمد نبود عادت ها و تعصبات و فساد و گمراهی محیط بر او غلبه می کرد. اگر اخلاق محمد والا نبود نمی توانست چنان تحول بزرگی ایجاد کند که از گمراهی، هدایت برآورد و نادانی را به دانش مبدل سازد و از توحش، تمدن بسازد و عرب را از بردگی این و آن آزاد کند.»

امیلی فارس ابراهیم، نویسنده و ادیب برجسته لبنانی

«خیلی عجیب است که همزمان با روزگار ظهور حضرت محمد در اروپا نشستی برگزار می کنند و به بحث می پردازند که آیا زن انسان هست یا نه؟ و بعد به این نتیجه می رسند که انسان است، اما برای نوکری مرد خلق شده و این مبنا داشت به تصویب می رسید که از آن سوی حجاز صدای حضرت محمد برخاست که زنان مانند مردانند. او روزی از برابری زنان با مردان در حقوق سخن گفت که در کشورهای نترقی آن روزگار کسی از چنین برابری حرف نمی زد.»

الیاس طعمه، شاعر برجسته لبنانی

«خورشید از قبر پیامبر نور می گیرد و فرشتگان به نغمه سرایی و سرودخوانی پرداخته اند، گویی می خواهد آن پاره های پیکر مطهر را آشکار کند تا حضورش را به عیان نظاره گر باشید و ایمان و اراده بیابید. ای عرب ما را زبانمان به هم پیوند می دهد، چرا به یاری یکدیگر برنمی خیزید؟ مگر نمی بینید که این قوم از هم پراکنده اند و دشمن هم انجیل و هم قرآن را پاره کرده است؟ عیسی و احمد هر دو بر یک موضع هستند و همه اهل زبان عربی با هم برادرند. پس با هم به جهاد برخیزید.»

امین نخله، ادیب برجسته عرب

«محمد کلمه نیست، نغمه ای است که بر لب های بندگان نشسته و پیش از آن که در دل بنشیند گوش را می نوازد. حروف دلنشین آن به تو می رسد پیش از آن که ارتباطش با خداوند را آشکار کند و در روی زمین کسی از عرب نیست که دلش برای او گشوده نباشد. اهل قرآن و اهل انجیل در عشق محمد به هم می رسند، گویی که تمامشان مسلمانند. ای محمد، به دینم، دین فرزند مریم و به چوبه صلیب او سوگند که ما به تو چشم دوخته ایم. عقل هایمان در انجیل و چشم هایمان به قرآن است.»

جورج حنّا، پزشک، نویسنده و اندیشمند لبنانی

«محمد از لحظه های دیدار با جبرئیل آیاتی را با خود می آورد که از حکمت سرشار بود و قوم خویش را به ایمان و دست کشیدن از گمراهی فرامی خواند و طبیعی بود که بزرگان قومش بر او بشورند و قصد جانش کنند، لیکن محمد با آنها سازش نکرد و به خاطر ظلم و ستم سران قریش از دعوت خود دست نکشید و به جایی رسید که دعوت صلح آمیز او به دعوتی محکم و قاطع تبدیل شد، چون او نمی گفت که اگر به گونه چپ (رسالت) من بزنید من گونه راست خود را پیش می آورم بلکه به راهی رفت که در یک دست پیام هدایت داشت و در دست دیگر شمشیر مقاومت. محمد قیام کرد و همه سختی ها را به جان خرید و از دل جاهلیت صحرا مکتبی دینی و اجتماعی برآورد که صدها میلیون انسان را در اطراف جهان به هم پیوند می دهد.»

رشید سلیم الخوری، ادیب و شاعر نامدار لبنانی

«از آنجا که اسلام دین فطرت است، به عقیده من قبل از ظهور دعوت اسلامی وجود داشته و محمدبن عبدالله فقط مردم را متوجه آن و به آن هدایت کرده، او زندگی را به عنوان بزرگ ترین فیلسوفی که بشریت شناخته، بررسی کرده و انسان را موجودی دارای ترکیبی از روح و جسم دیده و معتقد بوده که سعادت انسان در هماهنگی بین این قواست و این حکمت اسلامی که «برای دنیا چنان کار کن که گویی تا ابد زنده می مانی و برای آخرت چنان که گویی فردا می میری» معجزه معجزه هاست که در یک عبارت همه معانی اصلاح بشریت را گرد آورده و دین و دنیا را در یک کلمه جمع کرده است.»

/6262