اصل اعتراض به دولت برای احقاق حقوق شهروندی مردم از سوی مجلس از ویژگی های بارز جامعه اسلامی و مدنی استو قابل تقدیر است به شرط آنکه عدالت و انصاف در آن رعایت شود. آلودگی هوای یک کلانشهر مثل تهران یا اهواز و مشهد و تبریز و ..... یک شبه و یک ماهه و یک ساله پدید نیامده است. نتیجه گذراندن یک روند و پروسه و تصویب طرح ها و اجرای برنامه های درازمدت غیرعلمی و غیرکارشناسانه و احساسی است.
چرا حالا باید یک سازمان یکساله را برای آن توبیخ کرد؟
در تمام آن 8 سالی که خودروسازان هر کاری خواستند کردند؛ "کنیستر" خودروها را را برداشتند و البته پولش را از خلق الله گرفتند، هر روز تعداد زیادی خودروهای آلاینده شماره گذاری می شد و در نهایت با شروع تحریم ها بنزین آلوده به "بنزن" و "آروماتیک ها" را به شهروندان فروختند؛ بنزینی که متخصصان می گویند ترکیب به وجود آمده اساسا بنزین نبوده بلکه "ریفورمیت" است، و اوضاع آن قدر بحرانی شد که خودشان در همان زمان برای درست کردنش پیشنهاد دادند با هلی کوپتر آسمان تهران را آب پاشی کنند و جهانی را متحیر و خندان در کف این تصمیم کارشناسانه شان گذاشتند هیچ نماینده یا مسئولی در جایگاه دلواپس برای سلامت مردم و حقوق محیط زیستی شهروندان سوالی از سازمان حفاظت محیط زیست وقت و وزارت نفت وقت و ... نکرد.
روزهای بعد شور کار آن قدر درآمد که میزان بنزن در سوخت به 6 درصد و آروماتیک ها به 70 درصد (1391) رسید در حالی که بر اساس استاندارد who - سازمان بهداشت جهانی- این رقم باید برای بنزن، زیر 1 درصد و برای آروماتیک ها زیر 35 درصد می بود.
این جا بود که نمایندگان مردم در مجلس باید کاری می کردند. اما دریغ از حتی یک واکنش یا سوال از سازمان حفاظت محیط زیست وقت و رییس محترم آن جناب محمدی زاده که انگار چشم و گوششان را به روی حقایق و بحران های محیط زیست بسته بودند و تنها دغدغه ای که نداشتند حفظ محیط زیست بود.
در آخرین گزارش ها، اکنون میزان بنزن در سوخت مصرفی به 8 دهم درصد و آروماتیک ها به 33 درصد رسیده است و مدت 8 ماه است که شهروندان هوایی نسبتا خوب را تجربه می کنند. این را بارها و بارها به عنوان یک خبرنگار از زبان بسیاری از اقشار مردم شنیده ام. حتی نگاهی به آسمان نیز می تواند این را ثابت کند ؛
حالا آمارها جای خود دارند. آمارهایی که می گویند « تعداد روزهای سالم تهران در سال 93 نسبت به سال 91 دو برابر شده و از 72 روز به 146 روز رسیده است.
اما چند روزی است که با پدید آمدن پدیده جوی وارونگی هوا و بالا رفتن ذرات معلق کمتر از 2و نیم میکرن، هوا قدری - نه نسبت به سال گذشته که نسبت به همین 7 ماه اخیر- آلوده شده. آلودگی که ارتباطی به کیفیت بنزین مصرفی ندارد و حاصل دیگر عوامل است. وگر نه میزان بنزن و آروماتیک ها همان میزان استاندارد است.
حالا ناگهان و به یکباره مجلس و نمایندگان محترم به گونه ای نگران سلامت مردم تهران- و نه دیگر شهرهای ایران- شده اند که به جای پرداختن به اصل آلودگی هوای کلانشهرها و دیدن واقعیت ها و آمارهای امروز و اشتباهات گذشته، یک دولت جدید با رویکرد و عمل محیط زیستی مطلوب تر را مورد عتاب و خطاب قرار داده اند؟! اصل اعتراض به دولت برای احقاق حقوق شهروندان از سوی مجلس از ویژگی های بارز جامعه اسلامی و مدنی استو قابل تقدیر است به شرط آنکه عدالت و انصاف در آن رعایت شود.
این کار به آن می ماند که سازه ای را از ابتدا به دست معماری بسپاریم و آن معمار آجر به آجر آن بنا را کج و معوج بالا ببرد و ما ببینیم و سکوت کنیم و در پایان کار از معماری دیگر بخواهیم بنا را در مدتی کوتاه به طور کامل اصلاح کند و اگر نتوانست متهم به کم کاری و دروغگویی اش کنیم. این چنین برخوردی نه اسلامی است و نه علمی و منطقی و انسانی.
آلودگی هوای یک کلانشهر مثل تهران یا اهواز و مشهد و تبریز و ..... یک شبه و یک ماهه و یک ساله پدید نیامده است. نتیجه گذراندن یک روند و پروسه و تصویب طرح ها و اجرای برنامه های درازمدت غیرعلمی و غیرکارشناسانه و احساسی است. چرا حالا باید یک سازمان یکساله را برای آن توبیخ کرد؟
نمایندگان محترم نیز اگر واقعا دلواپس مردم هستند باید از سازمان حفاظت محیط زیست دولت روحانی تقدیر کنند و مدیران پیشین این سازمان در دولت قبلی را به صحن خانه ملت دعوت کنند و از آن ها بپرسند که چرا اجازه دادند کار آلودگی هوای تهران و دیگر کلانشهرها به اینجا برسد و طی 8 سال در این حوزه چه کرده اند؟!
۴۷۴۷
نظر شما