هنر جمهوري اسلامي ايران در مورد حضور اجتماعي زنان در اين است كه زمينه‌ها و بسترهاي لازم براي اين حضور را به گونه‌اي فراهم آورد كه بانوان به اعتبار توانمنديهاي شخصيتي، علمي و... در فضاي كسب و كار، سطوح عالي تحصيلي و نقش‌هاي مؤثر اجتماعي حضور يابند نه به عنوان ابزاري براي جلب و جذب با سوءاستفاده از جاذبه‌هاي جنسي. به ديگر سخن، قوانين در ايران با استفاده از رويكرد انساني و الهي دستورات شرع مقدس اسلام به دنبال فراهم آوردن محيطي پاك، ايمن و مناسب است تا زنان بتوانند استعدادها و توانمنديهاي خود را به دور از شائبه نگاه ابزاري، به منصفه ظهور برسانند.
طبيعي و بديهي است كه فراهم آوردن چنين محيط و بستري الزاماتي در درون خود دارد كه تفكيك محيط كاري زنان و مردان در حد معقول و به دور از افراط يكي از اين الزامات است.
برهمين اساس نيز بايد اقدام شهرداري تهران را براي ايجاد چنين فضايي ستود و از آن حمايت كرد چرا كه انتقاد به اين اقدام معنايي جز نپذيرفتن يكي از اساسي‌ترين الزامات حفظ كرامت شخصيتي زنان ندارد. در اين حمايت البته شرط صداقت مجري نيز به شدت مؤثر است. به اين معنا كه حمايت از دستورالعمل شهردار تهران مبني بر تفكيك محيط و فعاليت زنان در اين نهاد و... با نيت شفاف و صادق و با هدف اجراي احكام شرعي و صيانت از شخصيت بانوان باشد نه بدست آوردن دل يك جناح و گروه سياسي يا معارضه با جناح و دسته‌اي ديگر.
بنابر اين و از آنجايي كه علم به نيات از دايره توانايي‌هاي انسان‌هاي عادي خارج است و ظاهر، معيار است، هر مسلمان متعهد و دلسوزي از اين اقدام و اقدامات مشابه برحسب وظيفه ديني خود بايد حمايت كند و اعتراض‌ها و جدال‌هاي جاري در اين زمينه، نه معقول است و نه منطبق بر موازين.
17302
