قائم مقام دبیرکل حزب کارگزاران گفت: اگر در مذاکرات سریع به جمعبندی برسیم، این نگرانی برای هردو طرف پیش می آید که ممکن است همه موارد خوب دیده نشده باشد و این بعدا موجب میشود بر سر آن چالش به وجود آید ولی توافقی که بسیار دشوار امضا میشود، پایدارتر ازتوافقی است که فورا امضا میشود.
لیلاز روز شنبه در مورد روند کلی مذاکرات اخیر ژنو گفت: من با این نگاه که مذاکرات پیشرفت نداشت مخالف هستم. تیم مذاکرهکننده هستهای ایران در مذاکرات اخیر وظیفهاش را به خوبی انجام داده و طبیعی است که این کشمکش چند ساله، ظرف دو تا سه ماه کاملا حل نشود.
وی ادامه داد: از آنجایی که ما درباره یک موضوع فوقالعاده حساس صحبت میکنیم که اهمیت ژئوپولیتیک آن حتی از بحران اوکراین هم بیشتر است و شاید مهمترین مسئله ژئوپولیتیک جهان باشد، بنابراین اگر کسی فکر کند این راه بعد از چندین سال کشمکش ظرف دو یا سه ماه کاملا حل میشود، سادهاندیشی است.
این کارشناس اقتصادی اضافه کرد: از آنجایی که کلمه به کلمهای که در مورد توافق جامعی که میخواهند صبحت کنند احتیاج به بررسیهای کامل دارد؛ هم از جنبه امنیتی و سیاسی و هم حقوق بینالملل، بنابراین دو طرف باید با پایتختهایشان مذاکره و صحبت کنند چرا که در عرف سیاست بینالملل کمترین اختیار برای مذاکرهکنندگان است و این هم فقط مختص ایران نیست و طرف آمریکایی هم همینطور است.
لیلاز در ادامه به صبحت سیدعباس عراقچی عضو ارشد تیم مذاکرهکننده ایران اشاره کرد و گفت: وی به صراحت گفت همه معتقدند که بهتر است ما در دو ماه آینده تفاهم کنیم و معتقدند که این اتفاق خواهد افتاد ولی بعد از امضای تفاهم کامل و موافقتنامه جامع انتظار هم نباید داشت که مسایل کاملا حل شود چرا که ما حالا حالاها درگیر موضوع هستهای هستیم ولی مهم این است که مذاکرات شکست نخورد و به بنبست نرسد و به عقب برنگردیم.
وی یادآور شد: این که مسیر مذاکرات بسیار پر پیچ و خم است و راه بسیار سختی پیش رو است روشن است و اینکه ما دو گام به پیش و یک گام به عقب برگردیم برای من از روز اول روشن بود.
این تحلیلگر مسایل سیاسی و اقتصادی گفت: اسم این مذاکرات را گذاشتهام سیاست دو گام به پیش و یک گام به پشت و هر سال هم این اتفاق میافتد. مهم این است که ما سرحقوق مسلم ژئوپولیتیک خودمان کوتاه نیاییم.
لیلاز افزود: اگر در مذاکرات سریع به جمعبندی برسیم، این نگرانی برای هردو طرف پیش میآید که ممکن است همه موارد خوب دیده نشده باشد و این بعدا موجب میشود که بر سر آن چالش به وجود آید ولی توافقی که بسیار بسیار دشوار امضا میشود، پایدارتر از توافقی است که فورا امضا میشود.
وی یادآور شد: بنابراین از آن جایی که با یکی از موضوعات قرن بیست و یکم در سطح بینالمللی رو به رو هستیم، نمیشود انتظار داشت سریع به جمع بندی برسیم.
این استاد دانشگاه گفت: به نظر من دوطرف در مذاکرات دور جدید در وین همه مواضع را به هم منتقل کردند و این دور به پایان رسید و به پایتختهای خود برگشتند تا مشورتهای لازم را بکنند و با یک دستورالعمل جدید دور بعد را آغاز کنند.
وی در باره برخی اظهار نظرها مبنی برمتهم کردن تیم هستهای به ضعیف عمل کردن گفت: منتقدین هرکدام با انگیزههای متفاوتی این کار را میکنند و من نه از منتقدین توافق ژنو در ایران بدم میآید نه در آمریکا، برای اینکه هردوی آنها برای نفع پیشبرد مذاکرات کار میکنند.
لیلاز ادامه داد: فشارهای داخلی را ، چه بازی باشد چه واقعی، به نفع مذاکرات میدانم چنان که این اتفاق در مورد آمریکاییها هم میافتد و فشارهای کنگره آمریکا به دولتشان برای آن است که ایران منزوی بشود و این، به نفع سیاست خودشان است، پس چرا ما این کار را در ایران نکنیم.
وی اضافه کرد: این بازی بازها و کبوترها در همه روابط بینالملل تا الان کار کرده است. این است که من مخالف نقد نیستم و خواستار خفه کردن صداهای مخالف توافق ژنو و مذاکرات ژنو نیستم. این مخالف خوانیها صرف نظر از انگیزههایی که دارد به مذاکرهکنندگان ما کمک میکند.
این تحلیلگر افزود: از اول هم معتقد بودم منتقدین باید حرفهایشان را بزنند و به حرفهای آنها هم توجه شود چرا که این مسئله هستهای خون جگر یک ملت در طول ۷۰ سال گذشته است و ربطی به جمهوری اسلامی هم ندارد و از دوران گذشته این پروژه شروع شده و به آینده ایران ارتباط دارد؛ بنابراین باید با احتیاط کامل جلو رفت.
وی افزود: چیزی که مهم است همزمان باید پایههای اقتصاد ایران را آن قدر تقویت و محکم کنیم که در آینده هم بتوانیم توازن را بر مبنای اقتدار جلو ببریم چرا که هیچ توافقی در سطح بینالمللی اگر متکی بر اقتدارهای داخلی و توازن واقعی نباشد پایدار نمیماند.
لیلاز یادآور شد: به هر صورت نقدهای دلواپسین در مورد ضعیف عمل کردن تیم هستهای درست نیست زیرا این وضعیتی که به لحاظ اقتصادی و سیاسی چه در زمینه داخلی و چه در زمینه بینالمللی ایجاد شده و پایههای ما را برای مذاکرات تضعیف کرده است، در دوره حکومت همین منتقدان محترم اتفاق افتاده است و دولت روحانی الان آمده تا این افتضاح دولت سابق را جمع کند.
وی گفت: اگر آقای روحانی به قدرت نرسیده بود یا دیرتر به قدرت رسیده بود، یک ذلت بزرگ اتفاق افتاده بود و الان هم هر توافقی انجام بگیرد این توافق اعتباری ندارد مگر اینکه بر مبنای پایههای قدرت واقعی یک تمدن باشد.
لیلاز یادآورشد: قوانین و حقوق چه داخلی و چه بینالمللی بازتاب مناسبات قدرت هستند؛ بنابراین اگر ما بعد از امضای این توافق یا در هنگام امضای آن، ضعیف باشیم هیچ امضایی نمیتواند ما را از باختن نجات دهد و اگر قوی باشیم هیچ مصالحه و امضایی نمیتواند ما را از بردن، محروم کند.
وی با بیان این که گام اساسی در ژنو اتفاق نمیافتد یادآور شد: چیزی که منتقدین نمیفهمند یا منافعشان ایجاب میکند که نفهمند این است که اتفاق واقعی در ژنو نمیافتد بلکه در قعر مناسبات داخلی ایران و آمریکا میافتد؛ اگر روند حرکت اقتصادی ایران به سمت ضعیف شدن باشد در برابر جامعه جهانی و غرب ما در آینده خواهیم باخت و اگر انسجام داخلی را حفظ، اقتصاد را تقویت و پایههای خودکفایی واقعی را برقرار کنیم میتوانیم در صحنه بینالمللی حرفی برای گفتن داشته باشیم.
این کارشناس اقتصادی اضافه کرد: اگر وابستگی یک جانبه را تبدیل به وابستگی دو جانبه کنیم، میتوانیم حرف برای گفتن داشته باشیم؛ بنابراین، گروه دلواپسان اگر راست میگفتند، آن موقعی که آقای احمدی نژاد میزان واردات کشور را ۴ برابر کرد در ظرف چند سال و خاک زیر گربه و سنگ قبر از چین وارد میکرد باید اعتراض میکردند و باید میگفتند مبانی قدرت و پایههای قدرت ایران را نابود میکنید.
وی تاکید کرد: این دولت الان آمده است که این افتضاح را اصلاح کند.
23503
نظر شما