طراح و سردبیر چهره‌های ماندگار در آغاز مطلبش نوشته است:
«صرف‌نظر از مفاسد و مشکلات فراوانی که در حیطه مدیریت نشریات علمی بخاطر حجم وسیع مقالات و عدم امکان درج آنها در زمان مقرر وجود دارد، اشاره دکتر روحانی به مقالات ISI بعنوان "شرک" گرچه کژتابی دارد اما از این نظر که خود باوری ما را مورد تردید قرار می دهد شایسته تامل است. با عنایت به رتبه بالای رشد درج مقالات علمی ایران در جهان این سوال پرسیدنی است که چرا همپا و همراه آن مسایل کشور حل ناشده و معضلات همچنان باقی مانده است؟ در اینجا به ذکر چند خصیصه اساسی در این زمینه اشاره می رود:
• در مقالات علمی مندرج در نشریات علمی- پژوهشی آنچه حائز اهمیت است رعایت ساختار صوری مقاله نویسی است و خلاقیت و پویایی و نوآوری و نیز جنبه کاربردی و عملی آن کمتر مورد توجه است.
• استادانی که "ارتباطات" بیشتر دارند طبعا مقالات افزونتری نیز منتشر می کنند در این میان استادان مسئول و مدیر و رئیس و صاحب دانشکده، پژوهشکده و شرکت و ... البته سرآمدند! به همین اعتبار زودتر "دانشیار" و "استاد تمام" می شوند.
• در هر نشریه علمی چند نفر سر قفلی مادام العمر آنرا بعهده دارند و تا حدی که "مقررات" صوری اجازه دهد مطالب دوستان و همکاران نزدیک خود را در اولویت می گذارند. از آنجا که درج مقاله "امتیاز" محسوب می شود بده، بستان در نحوه داوری اصلی اساسی است، روشن است محتوی و حرف تازه و خلاقیت و نوآوری مقاله چندان ارزش توجه ندارد.
• هرچه منابع خارجی بیشتر مقاله از استحکام و پشتوانه علمی بیشتر بهره مند است میزان و تعداد ماخذ خارجی و استادان اروپایی و آمریکایی بسیار مهم است و برعکس استادان ایرانی و کتاب های فارسی آنها چندان وجه علمی ندارد!
برای خواندن متن کامل این مطالب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما