آیا قطار حل پرونده هسته ایران آماده حرکت است ؟

هیچکس قول نداده بود زمانی که آقای روحانی و وزیر خارجه اش فرمان هدایت مذاکرات هسته ای را در دست میگیرند، قرار است مسائل اتمی ایران به فوریت حل شوند. گردش کار پرونده سخت،پیچیده و با سوءظن های طبیعی همراه هست ،اما حل فوری آن امکان پذیر نیست.جنس دوسیه اتمی ایران با1+5 یا بهتر است از حالا و رسما گفته شود با  ایالات متحده، به این دلیل سخت و پیچیده است ،چون اراده جمعی  بر حل آن  قرار گرفته، والا دلیلی نداشت برای آن طرفین تا به این اندازه سرمایه گذاری سیاسی و اعتباری وسیعی انجام دهند. سرمایه گذاری که درصورت عدم نتیجه گیری، بدون تردید بزرگترین شکست تاریخ دیپلماسی مدرن را برای هریک از آنها ثبت و ضبط خواهد کرد . به قول یک دیپلمات ارشد مسقردر سازمان ملل " سابقه ندارد رئیس جمهوری در آمریکا برای یک موضوع بین المللی که آبروی و اعتبار داخلیش با آن گره خورده تا بدین حد ضریب ریسک را بالا ببردو تبعات آنرا هم پیشاپیش بپذیرد .فکر میکنم این قدری غیر عادیست. چرا ؟ الان نمیدانم ! برای پاسخ باید منتظر آینده ای نه چندان دور بود. شاید فکر میکند برخی گره های  خاورمیانه را میتواند با قدرت بیشتر ی باز کند.اینها صرفا حدس های نامطمئن مربوط به آمریکاست .باید دید وضع در تهران چگونه پیش خواهد خواهدرفت ؟ما با کشمکشی خاص و ویژه  روبرو هستیم. اما موجب اصلی  نگرانی ،رفتار نیروهای خارج از مدار است که توانائی تخریب بالائی دارند."
شاید نتوان به طور کامل با عبارت به قول این دیپلمات "امرغیر عادی " موافق بود، اما با احتیاط رو به یقین میتوان مدعی شد آقای اوباما و وزیر خارجه اش به این دلیل وارد چنین بازار سرمایه گذاری شده اند که نسبت به اطمینان بخش بودن سرمایه گذاری و بازگشت اصل سرمایه تا حد زیادی مطمئن و تضمین هایی دریافت و متقابلا ارائه کرده اند. تضمین مطمئن  و پیام های مرتبط که تهران  در زمینه حسن نیت خود و نیز قطعیت صلح آمیز بودن برنامه های هسته ایش (که همواره بر آن تاکید داشته ) از مسیری که الزاما قابل رویت و رصد آشکار نیست آنها را به اطلاع طرف ها ی ذینفع به ویژه واشنگتن رسانده  و در برابر امتیازاتی گرفته است.
اکنون و در اقدامی عجیب و کاملا اپوزسیونی  حدود 54تا 56 نفر ازاعضای کنگره در صددند با تصویب دور جدیدی از تحریم ها علیه ایران بر اساس مکانیزم "ماشه" ضمن تسویه حساب شخصی با اوباما ، سیاست خارجی کاخ سفید را به گروگان گرفته و عملا رئیس جمهور را در فضایی معامله ای و نه تعاملی با خود قرار دهند. اما آیا موفق به این کار خواهند شد ؟ پاسخ  دستکم به 3 عامل وابسته است: "1- حمایت دو سوم اعضای کنگره برای تحریم ایران، 2-میزان فشار اسرائیل و کشورهای عرب خصوصا عربستان به بدنه رسمی  سیاسی و نیروهای گریزاز مرکز در واشنگتن3- نحوه برخورد قاطع خود اوباما با دو عامل قبلی ".توفق هریک بر این موارد،تعیین کننده دور دوم بازی ست.
 این که گفته میشود در صورت تصویب هرگونه تحریم جدیدعلیه ایران رئیس جمهور آنرا وتو ، و باز در صورت اصرار کنگره کار به دیوان عالی ایالات متحده  کشانده خواهد شد(البته مراجعه صرفا یک احتمال است) شاید - تاکید میکنم شاید - اوباما در بدترین حالت این کاررابکند.اما این به معنای پایان ماجرا برای کاخ سفید و طرف مقابل او نیست و فضا را برای آنها به خصوص کنگره به مراتب بدترخواهد کرد.چراکه رای به نفع کاخ سفید بیان رسمی  بی کفایتی نمایندگان در توافق با شخص اول کشور تلقی خواهد شد که اکنون مدتهاست با آنهابر سر مسائل داخلی مانندلایحه  بودجه  دست به گریبان است.از حالا میتوان پیش بینی کرد این سرخوردگی در انتخابات آتی با انتخاب نمایندگان جدید از سوی مردم بدون آنکه ترکیب حزبی مجلسین  بهم بخورد خود را نشان خواهد داد. نکته ای که آقای اوباما  تلویحابه آن اشاره کرد.به همین دلیل فکر میکنم آنچه نمایندگان کنگره به دنبال آن هستند بیشتر نوعی کارشکنی روانی علیه اوباماست تا انجام آنچه مد نظر دارند. به ویژه که  رئیس کمیته بانکداری سنا از مواضع آقایان اوباما و کری حمایت کرده است .لذا در نهایت کنگره  وسنا  به نفع اوباما کوتاه آمده وفرصت 6ماهه را به اوخواهد داد. با اطمینان زیاد میتوان گفت از دیدکاخ سفید حل پرونده اتمی ایران به آرامی در مسیر ریلی خود قرار گرفته و مشکل خاصی وجود ندارد.matinmos@gmail.com