به گزارش خبرآنلاین، کتاب «برف تا کمر در تاریکی نشسته» سروده‌ای حسن همایون را انتشارات مروارید روانه بازار کرده که شامل ۵۴ شعر است و در پاییز سرد تهران، با استقبال نسبتا خوب مردم هم مواجه شده است.
همایون، شاعر و روزنامه‌نگار با این دفتر شعر که از دو فصلِ «علیه تهران» و «اعتراف» تشکیل می‌شود، به دنبال خلق فضا‌ها و راه یافتن به دنیاهایی تازه است. شعرهای او به غایت به خیال و ذهن متصل است و پر از تعبیرهای بکر و تازه. در جایی نوشته است: «پروردگارا/ اشیاء را به کدام نام می‌خوانی / که سرانجام همه به سوی تو بازمی گردند؟»
شمس لنگرودی در یادداشتی درباره این کتاب نوشته است: «چند سالی‌ست بحث دو گونه شعر در ایران مطرح است، گونه‌ای که اصطلاحا به شعر «ساده» یا درست‌تر «سهل‌الممتنع» معروف است، گونه‌ای دیگر با نام‌های مختلف؛ که در پیچدگی بافت و زبان مشترک‌اند. اما اشعاری که منتشر می‌شود، فقط از این دو گونه نیست. اشعاری هم می‌خوانیم به لحاظ زیبایی‌شناسی اشعاری بینابینی است؛ یعنی نه مثل شعر «سهل‌الممتنع» یا ساده اصطلاحا مخاطب‌محور است، نه از آن نوع دیگر که عمدتا به اهل فن و صناعت نظر دارند. در هر سه گونه شعر البته اشعاری یافت می‌شود، که جذاب و خواندنی و ارزشمند است. شعر حسن همایون، از این نوع سوم؛ یعنی نوع تلفیقی است. بدین معنا که اگر چه شور عصیان‌های ساختارشکنانه، در بسیاری از شعر‌هایش موج می‌زند و اگرچه در مجموعه رو به «جریان سیال» در شعر دارد، اما هدف را که مخاطب است فراموش نمی‌کند. در شعر او شاعری‌ست که وجود دارد؛ (یعنی شعرهایی‌ست که حس می‌شود پس و پشت آن شاعری دارد سخن می‌گوید) و کلمات نیست که از جایی نامعلوم بر کاغذ فرو می‌ریزد، این نکته حتا در نام کتاب او یعنی «برف تا کمر در تاریکی نشسته» نیز به چشم می‌خورد. پیداست که حسن همایون نه درگیر این یا آن جریان هنری، بلکه درگیر یافتن راهی برای بیان خود است و آبشخورش را عطش‌اش پیدا می‌کند نه علائق‌اش.»
در شعری از کتاب می خوانیم:
پله‌های این آپارتمان به جهانی متروک می‌رسد
کلید می‌اندازم قفل می‌چرخد
به خانه تنها در خویش فرو رفته سلام می‌دهم
پنجره‌ای در گودی کتف‌هایم باز می‌شود
رو به آسمان جنوب تهران
رو به پروازهای خارجی که در باند فرودگاه مهرآباد می‌نشیند
پله‌های زیادی در من ساخته است
می‌رود بالا بالاتر می‌رود
بر بلندی ناقوس کلیسایی در شهری قدیمی
دست بر پیشانی می‌گذارد
از آن دورها مرا در طاقی پنجره‌ام می‌پاید
می‌دانم هجی کردن به پارسی نمی‌داند
تا از همین فاصله دور دوستت دارم را لب‌خوانی کنم.
«برف تا کمر در تاریکی نشسته» ۱۲۴ صفحه دارد و 7هزار تومان است.
بنابراین گزارش و آنطور که فروشگاه شهر کتاب گزارش داده، دیگر کتاب پرفروش این روزها رمان «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» است. رمانی از امبرتو اکو خالق «نام گل سرخ». این نویسنده ۸۱ ساله، در کتاب «اعترافات یک رمان نویس جوان» تجربیات خود را روایت می‌کند و از آن‌جا که به نسبت سایر حوزه‌ها خیلی دیر به رماننویسی روی آورده در عنوان کتاب از صفت «جوان» برای خود استفاده کرده است. نویسنده در این کتاب به بیان تجربیات خود درباره رماننویسی می‌پردازد. اکو در سال ۱۹۳۲ میلادی در ایتالیا به دنیا آمد. وی در حوزه‌های مختلفی مانند نشانه‌شناسی، فلسفه، متون قرون وسطی، نقد ادبی و رماننویسی فعالیت داشته است.
خودش می نویسد: «نوشتن نخستین رمان من نزدیک به ۵۰ سال زمان برد و فکر می‌کنم در ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال آینده بتوانم دومین رمانم را بنویسم.»
اکو در این اثر، سعی کرده نشان دهد که به عنوان یک نویسنده چه می‌کند تا به خلق یک رمان نائل می‌شود. «نوشتن از چپ به راست، مولف، متن و تاویل گران، ملاحظاتی چند در باب شخصیت‌های داستانی و فهرست‌های من» نام بخش های این کتاب خواندنی است. اکو در این کتاب در قامت یک منتقد ظاهر شده و با زبانی سرراست، به هیچکس از جمله خودش هم رحم نکرده است. صداقت و صراحتی که او به عنوان یک منتقد دارد، نشان از پختگی و دانایی او نسبت به موضوع است؛ ادبیات و رماننویسی. در جایی از کتاب نوشته: «من در دار و دسته نویسندگان بدی نیستم که می‌گویند فقط برای خودشان داستان می‌نویسند. تنها چیزی که نویسنده برای خودش می‌نویسد لیست خریدش است.»
«اعترافات یک رمان نویس جوان» کتابی است درباره نوشتن، چگونه نوشتن و پرهیز از دروغ‌بافی و مهمل‌بافی در حین نوشتن. اعترافات اومبرتو اکو را مجتبی ویسی به فارسی برگردانده و نشر مروارید در ۲۰۴ صفحه با قیمت 9500 تومان منتشر کرده است.
6060
نظر شما