درک سیاست راهبردی آنکارا - بخش سوم

آنچه که هم اکنون از رفتار مقامات ترک مشاهده می شود از دید من به هیچ وجه مغایر با سیاستهای داخلی و بین المللی گذشته آنها نیست. مقامات ترک و به خصوص آقای اردوغان طی سالهای اخیر جایگاه خود را از ردیف سوم ارکستر فلارمونیک منطقه به ردیف اول انتقال داده است.

بله درست است،اردوغان زمانی نه چندان دور با برگرفتی از همین دیگاه سیاسی و راهبردی مترصد در دست گرفتن پرچم دمکراسی خواهی شرقی و برگزاری انتخابات مردمی شد وتوانست مدلی جدید از رسم هندسی حکومت را ارایه دهد. از دید ترکها این مدل دو ویژگی منحصر بفرد داشت.یک  ویژگی درک مشترک عربی ترکی بود که با مذاق دو طیف حاکمتی و مخالفان آنها در منطقه خصوصا خاورمیانه عربی سازگاری داشت .ویژگی که  حداقل به لحاظ ایدئولوژیک آنها را به هم پیوند میداد و میتوانست از دید ترکها  به عنوان مکانیزم مهار کننده تهران نیز عمل کند.به همین دلیل مشاهده میشود مدل ترکیبی سازه اجتماعی سیاسی اردوغان توجه زیادی را از سوی دو طیف یاد شده  و دول غربی به سوی خود جلب کرد. بی شک هنر آقای نخست وزیر در همین قابلیت های حیرت آور اوست. . دوم ،دراین مدل سیاسی بیش از آنکه لازم باشد نگاهی داخلی به مسائل داشت میتوان به دنبال چشم اندازی خارجی ونگاهی بیرونی بود بدون آنکه  بی توجهی داخلی برای دیگران ( متحدان بین المللی و منطقه ای) اهمیتی داشته باشد.درست به همین دلیل آنکارا ثمره میوه دمکراسی خواهی هدایت شده خود را نه در داخل که بیشتر در خارج از ترکیه برداشت کرد.
به صورت خاص و مستقل  در ده سال اخیر ،  خصوصا طی قریب به5 سال گذشته نام ترکیه ، به عنوان یک کشور محوری نه تنها قابلیت عرضه نوعی از مدل حکومتی در داخل را ارائه  داد(دستکم آنچه مشاهده میشود)بلکه به دلیل اعتماد جامعه جهانی و ثبات سیاسی و اقتصادی به خوبی توانست سررشته بسیاری ازامور منطقه ای را دردست بگیرد و جای خود را در ردیف اول ارکستر تثبیت نماید. یا به قول نشریه فالین پالیسی نقش مبصر کلاس را به عهده بگیرد واتفاقا گرفت.کم نیستند ناظران سیاسی اعتقاد دارند علت اصلی که تهران ترجیح داد مذاکرات هسته ای از مسیر آنکارا دنبال نشده و به نقش میانجیگرانه اردوغان پایان داده شود ، حساسیتی بود که اردوغان وداود اغلو در مقامات ایرانی ایجاد کردند. تهران در برداشتی از رویه ترکها به این نتیجه رسید مقامات ترک بیش از علاقه به حل موضوع در کمال حیرت به ایران و دیپلماسی ایرانی نگاهی قیم مابانه پیدا کرده اند و موضعی دستوری دارند. امری که  به مذاق تهرانیها چندان خوش نیامد و همکاری پروتکلی خود در این زمینه را قطع کردند. علی رغم عیان بودن سیاست راهبردی ترکها به واقع معلوم نیست چرا تهران خیلی دیر و صرفا پس از دریافت نکات رفتاری مقامات ترکیه پی به اهداف آنها برد و متوجه این موضوع شد؟ در حالی که شواهد بین تر و آشکار تر از آنی بود که کسی متوجه آنها نشود. البته روابط دو کشور موضوع بحث فعلی ما نیست. .هرچند نمیتوان نقش آنکارا را در این فرایند منکر شد .(ادامه بماند برای فردا.).matinmos@gmail.com//moslemblog@k.ir .

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 311970

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 6 =