روزهای تلخی که ماندگار شد؛ دومین سال بی ناصرخان/دل‌مان برای یادگاری‌هایت تنگ می‌شود اسطوره

تقویم را که ورق می‌زنی، به روزهایی می‌رسی که خاطرات بسیار خوشی را برای ورزش ایران تداعی می‌کند. از هشتم آذر سال 76 دوست‌داشتنی گرفته تا روزهای شیرین مردادماه سال گذشته که ورزشکاران‌مان در المپیک افتخارآفرین شدند اما در عین حال روزهایی هم هستند که از اندیشیدن به آن زجر می‌کشیم و فردا یکی از همان روزهای تلخ ورزش‌ ماست، روزی که نه‌تنها ورزش‌دوستان را آزرد بلکه افرادی را هم که چندان سروکاری با ورزش و فوتبال نداشتند را نیز آزرده‌خاطر کرد.
صبح روز دوم خردادماه سال 1390 بود که ورزش ایران خبر تلخی را که از شنیدن آن وحشت داشت، شنید و موجی از غم و اندوه جامعه را فرا گرفت.
خبر بسیار کوتاه بود اما بازتاب آن به‌قدری وسعت داشت که حتی پای برخی از صاحب‌منصبان سیاسی را هم به ماجرا باز کرد تا با ارسال پیام تسلیت خودشان را در غم مردم شریک بدانند.
ناصر حجازی عزیز در دومین روز خردادماه آن سال از بین ما پر کشید تا از شر دردی که مدت‌ها آزارش می‌داد خلاص شود. حکایت بیماری ناصرخان همچون زندگی‌اش بود. اسطوره دوست‌داشتنی فوتبال ایران با بیماری مهلک خویش مردانه جنگید تا ثابت کند همچون همیشه روحیه جنگجویی در وجودش زنده است. مردی که در زندگی همواره از سخت‌ترین شرایط برای خودش «فرصت‌سازی» کرده بود، برابر غول بیماری هم مردانه ایستاد و تا آخرین لحظه سنگر را خالی نکرد اما سرانجام در صبح روز دوم خردادماه دو سال قبل بود که سد تحملش شکست و هوادارانش را که با چشمانی اشکبار و دل‌هایی نگران انتظارش را می‌کشیدند، تنها گذاشت تا شعر معروف: «ناگه اجل از کمین درآید که منم» برای‌مان تداعی شود.
***
حالا دو سال است که دیگر درد نمی‌کشی و مجبور نیستی زجر بیماری را تحمل کنی. حالا دیگر حتی آنهایی که در دوران بودنت، برای «نبودنت» سراغ لابی و سکوها می‌رفتند هم به «بزرگی» تو معترف هستند. حالا رفته‌ای اما فقط جسمت بین ما نیست و یادت همواره برای‌مان جاودانه است. یاد خوبی‌هایت، یاد لهجه صریحت و حتی یاد لجبازی‌هایت که آن هم در نوع خودش جذاب و دوست‌داشتنی بود. رفتنت خاطره تلخی بود که در پس ذهن‌مان ماندگار شده و هنوز هم پس از دو سال اندیشیدن به آن آزارمان می‌دهد و چشم دوستدارانت را به مهمانی باران می‌برد.
بودنت یادگاری‌های ارزشمندی را برای فوتبال ایران به یادگار گذاشت. یادگاری‌هایی که حتی با وجود «نبودنت» هم برای‌مان ارزشمند است. یادگاری‌هایی که حالا یافتن برخی از آنها در فوتبال ایران کم‌کم می‌رود تا حکم کیمیا به ‌خود بگیرد.
امروز دل‌مان بیشتر از همیشه برایت تنگ می‌شود. برای مصاحبه‌هایت، برای ژست‌هایت، برای صداقت و برای همه یادگاری‌های خوبی که از خودت باقی گذاشتی.
...دل‌مان برایت تنگ می‌شود اسطوره.
4141