بررسی چالش های پیش روی فوتبال در گفت و گو با عابدینی و عزیزی خادم/ مشکل،مدیران بی برنامه هستند

عابدینی:ما وقتی می خواهیم درباره یک ساختار حرف بزنیم باید آن ساختار را بشناسیم؛متاسفانه این بر می گردد به نظام مدیریتی ما که برای ورزش هیچ نظامی وجود ندارد.شما وقتی درباره ورزش تعریف خاصی ندارید نمی توانید باشگاه را هم تعریف کنید یعنی ورزش ما حرفه ای است،یا نیمه حرفه ای و یا آماتور و یا تلفیقی از هر سه.حالا مدیریت ورزش ما درباره این سه نوع آیا هارمونی مشخصی را پیدا کرده است؟

عزیزی خادم:آقای عابدینی من فکر می کنم شما خیلی بازتر و با توجه به جامعیت ورزش حرف زدید با این حال و به نظر من باید یک تعریف مشخص از وضعیت فوتبال داشته باشیم.ما اگر تعریف نداشته باشیم فکر نمی کنم بتوانیم برنامه ریزی درستی داشته باشیم.متاسفانه ادبیات در تشکل ها خوب نیست.همه دنبال منجی می گردند.این به همان عدم برنامه ریزی بر می گردد که فقط مخصوص به فوتبال هم نیست.

عابدینی:بگذارید تا من یک جمع بندی مختصر داشته باشم.فراکسیون ورزش مجلس نسخه باشگاهداری را برای چگونه باشگاهی دارد می نویسد؟ البته آنها از خود ما درخواست کردند که به مجلس برویم ولی هیچ کس نرفت.اشتباه از خود ما هم بوده است اما اجازه بدهید تا من یک چیز دیگر بگویم؛می خواهم بحث چگونگی باشگاه داری در ایران را برای شما روشن کنم.خیلی جالب است که در کارهای اقتصادی یک سری ها می آیند و برند را وصل می کنند به ورزش. یک سری ها هم خودشان را وصل می کنند به تبیلغات، آن وقت جامعه ورزش هزینه می کند تا آقای ایکس بزرگ شود.جیب من اگر پر پول است باید باورم شود که در ورزش محبوب نمی شوم اما یک عده ای آمده اند و در صف ایستاده اند.متاسفانه چون دست رفقای ما بی پول بود؛از خود بنده گرفته تا دوستان دیگرم که در فوتبال بودند نتوانستیم خیلی از کارها را انجام بدهیم.به همین دلیل بود که از این ها خوشمان می آمد و می گفتیم آقا خوش آمدی. آمدی پولت را در فوتبال خرج کنی؟خدا پدر و مادرت را بیامزد.اما پشت صحنه را هم نمی دیدیم.من می خواهم بگویم گاهی اوقات آدم ها فکر می کنند بی نظمی،نظم است.ما چون برنامه ای مشخص شده نداریم به بی نظمی می گوییم نظم.دوستی مثال می زد و می گفت ما یا دوچرخه سوارهایی هستیم که ناشیانه پا می زنیم یا پیاده رونده هایی هستیم که چوب دستمان است که هر دوچرخه ای از کنار ما رد شد چوب لای پره های آنها می گذاریم و می گوییم حالا که ما نمی توانیم با سرعت تو بیاییم  پس سرعت تو را می گیریم.خدا به ما کمک کند که ورزش را با این مقدمه بتوانیم به سامان برسانیم.

عزیزی خادم:ما باید وضع موجود را بدانیم؛اینکه بدانیم می خواهیم به کجا برسیم؟ از کدام الگو پیروی کنیم؟من می گویم این برنامه ریزی است که حرف اول را می زند.اینکه فلانی منجی باشد و فلانی مدیر خوبی به کنار اما در نظام مدیریت این چیزها مطرح نیست.در فدراسیون فوتبال تیپ هایی که آمده اند را بررسی کنید یکی می آید و فقط زوم می کند روی تیم بزرگسالان.یکی هم روی تیم های پایه که همه این ها ایراد است.این اشکالات وارد است و هر کس بر اساس علایق شخصی اش برنامه می ریزد. متاسفانه هیچ مغز متفکری برای اینکه تولید فکر کند در فدراسیون ما وجود ندارد.این مسئله مهمی است که باید خوراک اصلی فدراسیون باشد و در یک پژوهشگاه تهیه شود. نباید این طور باشد که فقط چند تا آدم بنشینند و چای بخورند و بعد از آن هم تصمیم بگیرند.چیدمان آدمهایی که در آنجا تصمیم می گیرند خیلی مهم است.من خودم از 16 تیمی شدن لیگ برتر دفاع کردم  و روی حرفم هم  ایستاده ام.همیشه هم قائل به نقش مشارکت آگاهانه تمام فوتبالی ها هستم و باز هم روی این موضوع  تاکید می کنم.فوتبال حرفه ای ما یازده سال جلو رفته است اما با کدام مکانیزم تعریف شده و بازنگری شده است؟من آلمان ها را مثال می زنم.آنها در 2002 با انسداد واقعی روبرو شدند و با فرتوتیت در حوزه بازیکن.ولی ظرف ده سال دوباره به اوج بازگشتند.

 

عابدینی :آقای دکتر آیا ما دارالترجمه هستیم برای فوتبال؟اتاق فکر؛که بسیارحرکت خوبی است باید شکلی فعال به خودش بگیرد؛باید بر اساس الگوهای مناسب طرح جامع را بنویسد و فصل بندی شود.فصل اول برگزاری مسابقات،فصل دوم تیم ملی و فصل سوم ساختار سازی.همه این ها در طرح تفصیلی قرار می گیرد.

عزیزی خادم:من به این دلیل مثال زدم که ضرورت را برای دوستان روشن کنم. شما باید ببینید که یک سیستم منظم پس از چند سال آلارم می دهد.من آلمان ها را مثال زدم چون آنها بازنگری کردند و نتیجه گرفتند.یکی از مواردی که من می خواهم بپرسم این است که فضای حاکم بر فوتبال کشور چه تمهیداتی را برای سال آینده اندیشیده است؟شما کشورهای دیگر را ببینید.الان لیگ های درجه دو آسیا 200 هزار دلار با بازیکنان پول می دهند و این تحقیر است که بازیکن ما برود و به خاطر شرایط اقتصادی و بالا بودن نرخ دلار در آنجا بازی کند.ما در سال آینده ریاضت اقتصادی داریم به همین دلیل باید بیاییم و تمهیداتی بیاندیشیم.باید چکش کاری کنیم و مکانیزمهایی را تهیه کنیم که باید چه کار کنیم.اینجاست که ما افق را می بینیم.وقتی من آلمان را می گویم شما ببینید که آنها از سال 2002 شروع به بازسازی کردند.سیستمی که این آلارم را به ما بدهد مفید است.ما در فوتبال ایران حتی بانک اطلاعاتی نداریم.به همین دلیل است که می گوید ضرورت و داشتین برنامه تنها راه نجات این فوتبال است.حتی آقای عابدینی تیم خود شما معلوم نیست که برای فصل بعد در لیگ می ماند یا نه؟

عابدینی: ما قدم اول را برداشتیم اما باورهایمان به گونه ای شکل گرفته که باید چند نکته را ببینیم.اینکه ما در سیستم راهبردی به چه چیزهایی نیاز داشتیم و ندیدیم یا امروز نیازمند شده ایم.من می گویم اتاقی باید باشد که برنامه ریزی کند و به عنوان مشاور عالی در فوتبال کشور طرح جامع بدهد.آن وقت است که ما می توانیم ارزیابی صحیحی از اتفاقات فوتبالی داشته باشم.ما در چند سال گذشته یاد گرفته ایم که فوتبال را باید به تثبیت مدیرت آن رای بدهیم.در زمان ریاست کفاشیان این اتفاق افتاده است و به همین دلیل کنفدراسیون فوتبال آسیا به ما فرصت داد تا کرسی هایی بیشتری را بگیرم.در زمانی که من رییس بودم آروزیمان این بود که 3 کرسی در آسیا داشته باشم ولی حالا تقریبا 12 تا کرسی داریم.در زمان آقای نوآموز،آقای فراهانی و دادکان قدم های زیادی برای فوتبال برداشته شد اما در زمان کفاشیان تمام آن تلاش ها به ثمرنشست.البته تلاش های مضاعف خود کفاشیان را هم نباید نادیده گرفت.فدراسیون فوتبال ما آنجایی که خلا داشت با یشنهادی که دکتر عزیزی خادم داد شکل تازه ای گرفت و کار شروع شد.حالا من نمی دانم تاچه اندازه در این کار موفق بوده ایم .من اعتقاد دارم که اتحادیه مدیران باید برداشته شود و به جای آن اتحادیه باشگاه های فوتبال راه اندازی شود آن هم به این دلیل که همه ابعاد یک باشگاه حرفه ای،نیمه حرفه ای و آماتور را از طریق اتحادیه طراحی کنیم تا بتوانیم الگوهای ای ف سی را اجرا و خودمان را با استانداردها تطبیق بدهیم.اما بحث عمومی بنده در رابطه با ورزش کشور به خصوص فوتبال این است که فوتبال نباید قهقرایی فکر کند؛باید فکر به صعود در راس قرار بگیرد.فوتبال مثل ماشینی می ماند که 4 چرخ ساییده شده دارد و انتظار پنچری همزمان 4 چرخ وجود دارد.به همین دلیل ماشین ما روندش کند شده و ممکن است از کار بیافتد. اگر دست من بود مدیریت فوتبال را برای 16 سال می سپردم به آقای عزیزی خادم.

عزیزی خادم: من یک سال فریاد زدم و به خیلی از چیزها اعتراض کردم.رسالت حرفه ای من این است که در قبال مردم پاسخگو باشم.الان ما نمی توانیم بگوییم که برای دوسال آینده چه برنامه ای برای فوتبال ایران داریم.برای شما مثالی می زنم؛در آلمان اگر یک تیم دسته سومی با بایرن مونیخ بازی داشته باشد فدراسیون آلمان هیچ تفاوتی بین بایرن و آن تیم دسته سومی نمی گذارد.همین استقلال و سپاهان مگر قهرمان های ایران و از بهترین تیم های آسیا نیستند؟پس چرا هنوز مشخص نیست که چه زمانی باید به مصاف هم بروند؟ما برای این دو تا تیم نمی توانیم برنامه ریزی کنیم.من از شما رسانه ها می خواهم که مدیران را وادار کنید تا تن به برنامه ریزی بدهند.فوتبال ما زمانی درست می شود که مدیران ما برنامه محور باشد.

عابدینی :اشکالی ندارد،چون ما هزینه هنجار سازی را داریم با منت می دهیم. آقایان دولتی شما باید هزینه هنجار سازی را بدهید اگر نه ناهنجاری ها رشد می کنند.من و دکتر حرفمان این است.سالی 500 میلیارد در فوتبال خرج می کنیم که هنجار سازی کنیم.برد استرالیا،رفتن به جام جهانی . با این اتفاقات من و تو کیف می کنیم .به خاطر اینکه با شادمانی مردم شریک می شویم و هویت ملی صیقل پیدا می کند.هویت ملی با رفتن کشتی گیر روی سکوی قهرمانی شکل می گیرد.نسل جوان ما دنبال هنجار زیبا است و این هنجار زیبا ورزش است.این به رخ کشیدن است.به این فکر کرده این که چرا در دنیا این همه برای ورزش هزینه می شود؟ولی ما این را نمی خواهیم ببینیم. نمایندگان مجلس در زمان انتخابات می روند سر تیم ها اما غیر از این هیچ خبری نیست.اگر هنجار نیست نیایند اما آقایان می دانند که آنجا کانون توجه است. شما در سال ده هزار تومان می دهید مردم را خوشحال می کنید، تازه این را هم نمی دهید. از یک طرف می دهند از طرف دیگر اقتصاد و دارایی کلی فوتبال را تحت فشار قرار می دهد که ارزش افزوده را بگیرد. امروز آمده اند از چندرغاز کمک فدراسیون فوتبال به باشگاه ها، ارزش افزوده می گیرند.اقتصاد و دارایی درست نشده برای تعامل. درست شده برای رفتار خصمانه با ملت. قرار نیست که اگر جایی خلا پول بود آن را با زور از مردم بگیرند. چرا همه چکش ها در سر فوتبال کوبیده می شود؟ تنها جاهایی که هیجان مثبت و هنجار دارد ورزش و هنر است که این دو تا را هم به کجاها کشیده اند. اصلا ورزش به جهنم، جوانان را چه کار کردید؟ جوانان در کجای کار آقای وزیر تعریف داشت؟ جوان هفت تا خان باید بگذراند؛ کنکور، سربازی، مسکن، ازدواج و اشتغال. تازگی ها مد شده می گویند جوانی که کار داشته باشد ولی ماشین نداشته باشد زن به او ندهید. فردا دوباره جنگ شود باز این جوان ها باید بروند جبهه. من پیرمرد فقط پزش را می دهم. برای جوان ها هم کار نکردیم.