نظر شما درباره این عکس چیست؟/ اول مهر

جوانان بیکار از دانشگاه برگشته 16سال دیگر

ضد حال بعد تعطيلات..!!

من عاشق درس ومدرسه وبچه های هم مدرسه ای وبعدهاهم دانشگاهی بودم ولی نمیدونم چراهمیشه اول مهر تایه چندروزی دلم تنگ میشد. نمیدونم برای چی بودولی یادمدرسه ودانشگاه بخیرکه بهترین دورانه به خداقسم

زمان ما پرچم را نمی دادند دست بچه ها !

خوبه فقط یکم وقتشو بیشتر کنید:)

باز آمد بوی ماه مدرسه بوی بازی های راه مدرسه بوی ماه مهر ، ماه مهربان بوی خورشید پگاه مدرسه از میان کوچه های خستگی می گریزم در پناه مدرسه باز می بینم ز شوق بچه ها اشتیاقی در نگاه مدرسه زنگ تفریح و هیاهوی نشاط خنده های قاه قاه مدرسه باز هم بوی باغ را خواهم شنید از سرود صبحگاه مدرسه روز اول لاله ای خواهم کشید سرخ بر تخته سیاه مدرسه

شکو فه های ایران خدا پشت پناهشان باشد

یادش بخیر چقدر زود گذشت :-(

نمیدونن چه اینده ای در انتظارشون هست!!!!!!

یاد کلاس های 40 نفره و میزهای با 4 سرنشین!!!!!!! البته این بچه ها فکر کنم کلاس هاشون به 20 نفر هم نرسه

فرزندان پدران و مادرانی که با هزار زحمت فرزندان خود را بزرگ کرده و چشم به امید آینده ای درخشان برای فرزندانشان دارند تا با آزادی و موفقیت در کشوری شاد و موفق زندگی کنند

نظري ندارم !

این همه بچه با لقمه ای 2000 تومان چطور میخوان بزرگ بشن؟!

الحمدالله ما دانشگاه می ریم یه چند روز دیگه هم تعطیلیم!!!خداروشکر

خوش به حال همون روزا كه همه دغدغمون انجام تكاليف شب بود و معني و مفهوم بيكاري با تحصيلات دانشگاهي و بي پولي و ازدواج نكردن رو نمي فهميديم.

به غیر از سال اول و دوم دبستان، اواخر شهریور از ناراحتی شروع مدارس مریض می شدم.البته هنوزم حالم بد می شه.

هیچ حسی ندارم اصلا حالم بد میشه سادم میاد من متولد دهه 55 هستم مدرسه هامون خیلی بد بود

به معصومیت کودکان کلاس اولی فکر کردم و اینکه آینده آنها را تا حدودی به ما سپرده اند. با خود فکر کردم چگونه از محیط زیست برای آنها حفاظت می کنیم؟ چگونه در مصرف منابع صرفه جویی می کنیم تا آنها هم برخوردار باشند؟ چگونه آنها را به بهترین ابزار با بهترین آموزش مجهز می کنیم حتی اگر آموزگارشان برای تامین مخارج زندگی بعد از کلاس مسافر کشی یا آشپزی کند اما از آموزش بچه ها کم نگذارد. از دولت که ناامیدیم، اما فکر کنیم چگونه می توان برای این امیدهای آینده اشتغال و بهداشت و رفاه و سعادتمندی فراهم کرد. تصمیم بگیریم فقط در محدوده توان و عملیاتی خودمان عمل کنیم و منتظر دولت نمانیم!

یادش بخیر بوی ماه مهر بوی خوب ماه مدرسه اونایی که ناراحت میشن حتما از تنبلای کلاس بودن

من متولد انقلاب و جنگم.به خاطر شغل پدرم و نزدیکی مدرسه ما به 4 مرکز استراتژیک ،از مدرسه تنها آژیر وضعیت قرمز و رفتن به سالن و راه پله ها و صدای بمب و موشک و دلهره و رفتن پالایشگاه و نیروگاه رو هوا که نزدیک مدرسمون بود یادمه.تعطیلی مدرسه و لغو امتحانات بخاطر تشدید جنگ یادمه.ریختن تو حیاط و نگاه کردن به بالای سرمون که هواپیماهای دشمن ویراژ میداد و جیغ و داد بچه ها که میگفتن الان مدرسه رو میزنه یادمه و تنها صدای دلنشین زندگی برایمان صدای هرچند گوشخراش شلیک گلوله ضد هوایی دور و اطراف مدرسه بود و شاید هم پرواز جنگنده های ایرانی در آسمان از فرودگاه نزدیک مدرسه و اعلام وضعیت سفید!!!!قابل توجه جوانهایی که بر طبل جنگ میکوبند و درحالیکه از جنگ چیزی به یاد ندارند!خدا اون روزها رو دوباره تکرار نکند

کلن الان الکی خوشحال هستین ...نمی دونین چی به سرتون اومده بذار بزرگ بشین ... می فهمین که نباید می فهمیدین !!!

بهترین دوران عمر.......

اگر جنگ بشه/گناه دارن/چی میفهمن؟اینا ارامش میخوان/پدرومادر میخوان ویه مملکت شادواباد/این حقشونه/حق هممونه

مهر رو دوست دارم.....اما نه واسه مدرسه رفتن،بلکه شاید واسه اینکه دیگه مدرسه نمیرم دوسش دارم.

كوچولوهاي دوست داشتني ، معصوم ، خوشحال و بي خبر

لباس و دفتر و كتاب نو... بوي پاييز ميان نيمكتهاي چوبي سه نفره....

به ابی انت و امی یا رسوا الله

دمه همه دهه 60 ها گرم.هیچی دوران ما نمی شه

آینده سازان ایران عزیز

یک ساعت بعد از شروخ مدرسه فرااااااااارررر چه خالیی میداد ناظم دنبالمون میدوید ماهم کلی می خندیدیم روز بعدشم کلی کتک میخوردیم

تو رو خدا به این بچه ها تو مدرسه ها یه چیزی یاد بدید

درس خوندن جیب باباها و مامانارو خالی کردن اخرش هیچی بیکار.

معمولن با شروع ماه مهر استرس و اظطراب غریبی به سراغم میاد. گفتن که ریشه در زمان کودکیم داره که همزمان بود با بمباران تهران. هنوز هم می ترسم وقتی که صدای زنگ مدرسه رو میشنوم.

حس مهر حس غمگینی داره برای من به خصوص الان که با فوق لیسانس بیکار تو خونه نشستم احساس میکنم همه اون دوران های تحصیل سر کاری بوده!!!!!!!

دلار چی شد

غافل منشين نه وقت بازيست وقت هنر است و سرفرازيست نظامي

اینا در حال تشویق تیم حاجی بابایی هستند که با سیستم 633 بازی می کند

من میگم خوش به حالشون ما را که به زور بردن مدرسه و به زور هم درس دادند به زور هم نمره دادند این قد زور زدن که دیگه زورشون تموم شد و کار ندادند بعد اون همه سال درس خوندن بیکاریم

تازه چند ده سال دیگه میفهمن چه اشتباهی کردن:))))))))

تو یه چشم بهم زدن گذشت ولی خوب گذشت :)

كاشكي اين بچه ها طلايي ترين دوران زندگيشونو فقط با درس پر نكنن و دنبال يه حرفه هم باشن تا مثل ما پشيمون نشن...........

ان شا الله موفق باشند یادش به خیر دوران مدرسه

صبح بخير .اول ديدن اين بچه ها يك حال و هواي به آدم دست ميده ولي بعد نگران آينده اونا هستم

کاش میشد یرگردی به اون موقع .ای داد بی داااااد گذشت

شاید آینده بهتر از دهه شصتیها.........

عشق است ایران،دشمنانش نابود

چه کسی میخواهد...باغچه خشک شود؟؟ باغچه سرشار از زیباییست....هرطرف بوی گلی میاید. قصه ی لاله وباران اینجاست.. یاد یاران اینجاست معر اغاز تمام خوبیست....مهربان باش تو با ان گل خندا ن که سراپا مهراست

هروقت اول مهر میشه یاد اون قسمت پینوکیو میفتم که بردنشون شهربازی...!!!!

روسري سفيد معناي خاصي داره در بين سه رنگ پرچم

زیباست این همه انرژی در چشمان پر آرزوی کودکانمان.. انشالله هیچ استعدادی ناشکفته نماند

طفلکی ها فقط میرن چهار تا کتاب حفظ میکنن بعد چند سال هم بیکاریه!! نه استعدادی کشف میشه،نه ارزشی میذارن

این کوچولو های معصوم انشاا... بتونند با دلار 2500تومانی و این همه قرونی به آرزوهای بزرگشان برسند.

دهی60 ای هستم و این عکس منو یاد خط کش بلند و چوبی خانم معلم عصبی ای میندازه ...منو یاد سیستم غلط و تحمیلی میندازه...منو یاد اون معلمی می اندازه که به خاطر اینکه فقط یه مشق شب و اشتباه نوشتم منو برد دمه تخته و تا میتمنست دستای کوچولوی شاگرد اولشو با خط کش کبود کرد......بازم بگم براتون......

چقدر لباساشون زشته

نترس تا زمان اینا خوب میشه.هر چی بدبختی بود مال زمان دهه ی 60 ایها بوووووووووووووووووود!!!!!!!!!!

ممكن است اين امر براي برخي از عزيزان خاطره باشد ولي بايستي به اصول آموزشي توجه كرد و كلاس با دانش آموز بيش از حد قطعآ كيفيت آموزشي را به شدت پائين مي آورد. نبايستي نوستالژي بنيان تصميم سازي شود.

یاد آژیر قرمز،پناهگاه رفتن و تاریکی میفتم.

با همه مشکلاتی که اون موقعها داشتیم ،ای کاش یک مقدار از صفا وصمیمیت اون دوره را الآن داشتیم ،متاسفانه الان همه فقط به فکر خودشونن و حتی حاضرن دیگران را تبدیل به پله ای برای پیشرفت و ترقی خود بکنن،قربون صفای اون موقع

یاد مشقهای زیاد، مخصوصا درس دوست بزرگ بچه ها ، یادمه ییکبار شیفت ظهری بودم و موهاما باید از ته میزدم ، تو حیاط کوچک خونمون بابام با ماشین دستی موهاما از ته میزد که ماشین گیر کرد تا تعمیرش کرد و بقیه موهاما زد ، مدرسه دیر شد بعدشم رفتیم و التماس خانم ناظم را کردیم تا تو کلاس راهم بده. یادش به خیر مردم خیلی ساده و قانع بودند .

اصلا ندیدم باز نشد