به گزارش خبرآنلاین، «365 روز در صحبت قرآن» نوشته حسین الهی قمشهای در 1050 صفحه با قیمت 18500 تومان از سوی انتشارات سخن منتشر شده که چهارمین کتاب از مجموعه جوانان و فرهنگ جهانی است که در ادامه کتاب های «365 روز با سعدی»، «365 روز با مولانا» و «365 روز با ادبیات انگلیس» به زیور طبع آراسته شده است.
در این کتاب 365 قطعه کوتاه و بلند از کتاب وحی برای آشنایی جوانان با تعلیمات جهانی قرآن انتخاب شده و به زبانی ساده و البته با بهره‌گیری از تفسیرهای عرفانی و نیز اشعار بزرگان ادب و عرفان توضیح داده شده است. دکتر الهی قمشهای در این کتاب کوشیده تا تصویری از اطوار گوناگون کلام فارسی آیات را به دست دهد. ترجمه عمده آیات از وی است و البته در برخی از آیات هم از ترجمه به گفته خودش «فیاض پدر» هم بهره برده است.
خبرآنلاین در تعطیلات نوروزی و بهار طبیعت برای مطالعه کاربران گرامی خود، قطعاتی از این تفسیر خواندنی را انتخاب و در فضای وب منتشر می کند:
در ذیل آیات 264 و 265 سوره بقره :«اى کسانى که ایمان آوردهاید، صدقههاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مىکند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارایى است که بر روى آن، خاکى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسیده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=ریاکاران) نیز از آنچه به دست آوردهاند، بهرهاى نمىبرند؛ و خداوند، گروه کافران را هدایت نمىکند...و مَثَل (صدقات) کسانى که اموال خویش را براى طلب خشنودى خدا و استوارى روحشان انفاق مىکنند، همچون مَثَل باغى است که بر فراز پشتهاى قرار دارد (که اگر) رگبارى بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد، و اگر رگبارى هم بر آن نرسد، بارانِ ریزى (براى آن بس است)، و خداوند به آنچه انجام مىدهید بیناست.» می خوانیم:
اینکه دو پرده نقاشی بدیع و گویا از دو گونه صدقه و احسان یکی به صدق و اخلاص و یکی به روی و ریا در پیش روی ماست: اگر کسی احسان و صدقه خود را با منت گذاشتن و تحقیر و اذیت و آزار توام کند در حقیقت دانه را در زمین مناسب نیافکنده بلکه به روی سنگی انداخته است که مختصر غباری بر آن نشسته و اگر باران ببارد هیچ رویشی و رشدی بر آن دانه رخ نخواهد داد و هیچ برکتی به آن دانه افشان نخواهد رسید. در حالیکه اگر بخشش به خاطر خوشنودی خداوند و تحکیم دل و جان در توکل و ایمان بر ثروت الهی انجام شده باشد، همچون دانه ای است که در زمین بلند و حاصلخیز در باغی افشانده باشند و باران تند و درشتی بر آن ببارد و دانه را به بار آورد و اگر باران اندک نیز بر آن ببارد، یعنی شرایط و احوال اجتماعی چمندان مساعد نباشد باز آن دانه با ثمر می رسد.
* مولانا در قطعه زیر یکی از زیباترین تعبیرات را از رابطه میان بخشنده و گیرنده صدقات عرضه کرده است:
بانگ می آید که ای طالب بیا
جود محتاج گدایان چون گدا
جود می جوید گدایان و ضعاف
همچو خوبان کاینه جویند صاف
چون گدا آیینه جود است هان
دم بود بر روی آیینه زیان
زان سبب فرمود حق در والضحی
کی محمد بانگ کم زن بر گدا
* به تعبیر مولانا اگر بخشنده دریابد که او به جود و بخشش بیش از آن محتاج است که آن فقیر نیازمند به هدیه او، در این حال نه تنها منت نمی گذارد بلکه منتی نیز می پذیرد از آنکه به سبب نیاز آن محتاج، فرصتی یافته است تا کمال و فضیلت خود را که همان جود و عطاست به منصه ظهور برساند و نفس خود را تثبیت کند.
* مبادا بر گردن خود و بر گردن آنکسی که شما را بخششی کرده است، یوغ اسارت نهید، خوشتر آن است که گیرنده و بخشنده هردو بر بالهای آن هدیه پرواز کنند.
جبران خلیل جبران
* چو انعام کردی مشو خودپرست
که من سرورم دیگران زیر دست
چو بینی دعاگوی دولت هزار
خداوند را شکر نعمت گذار
که چشم از تو ارند مردم بسی
نه تو چشم داری به دست کسی
گره بر سر بند احسان مزن
که این زرق و شید است و آن مکر و فن
سعدی
* حضرت ابراهیم(ع) مهمانی را به طعام دعوت می کند و چون در می یابد آتش پرست است او را از خود می راند. اما سروش الهی بر او عتاب می کند که:
منش داده صدسال روزی و جان
تو را نفرت آمد از او یکزمان
گر او می برد پیش آتش سجود
تو واپس چرا می بری دست جود
سعدی
* آنکس که نزد خداوند به جانی ارزد، نزد ابولحسن به نانی ارزد...ابولحسن خرفانی
* لب ببنند و کف پر زر برگشا
بخل تن بگذار و پیش آور سخا
این سخا شاخی است از سرو بهشت
وای او کز کف چنین سروی بهشت
مثنوی
6060
نظر شما