دکتر عباسپور: حتی یک نفر از نمایندگان حامی دولت نتوانست از حرفهای احمدی نژاد حمایت کند

حضور رئيس‌جمهور محترم و سخنان ايشان در جلسه چهارشنبه 24/12/90 براي پاسخ گويي به سؤالات جمعي از نمايندگان محترم مجلس پس از مدتها بحث و گفتگو انجام شد.
طبق قانون اساسي سؤال از رئيس‌جمهور جزو اختيارات نمايندگان مجلس است و رئيس‌جمهور موظف به حضور در مجلس براي پاسخگويي است.
از آنجا كه پس از استيضاح بني صدر و عزل وي هيچ يك از رؤساي جمهور در ايران براي استيضاح يا پاسخ به سؤال به مجلس احضار نشده بود، و يا اين كه رؤساي جمهور گذشته در ايران مورد سؤال مجلس قرار نگرفته و اين اولين بار بود كه در ايران رئيس‌جمهور به مجلس براي پاسخ به سؤال خواسته شده بود موضوع مهم و قابل توجهي براي محافل داخلي و خارجي بود.
رفتار خاص آقاي احمدي نژاد در شرايط مختلف نيز عامل ديگري بود كه به حساسيت اين امر مي‌افزود. برخي دل نگران بروز رفتار احتمالي خاصي از ايشان بودند كه شب عيد را به كام مردم تلخ كند و يا با ايجاد جنجال و تنش در مجلس بهانه جديدي به دشمنان و مخالفين داده شود و آثار مثبت انتخابات اخير را تحت الشعاع خود قرار دهد و نظام را به موضع انفعال بكشاند.
از جانب ديگر موضعگيري چند سال گذشته رئيس‌جمهور در مقابل مجلس اين گمانه زني را نيز به وجود آورده بود كه در جلسه مجلس براي جواب دادن به مجلس حاضر نخواهد شد.
اما هيچ يك از اين احتمالات محقق نشد. سخنان مؤدبانه همراه با احترام علي مطهري به عنوان برگزيده نمايندگان سؤال كننده، آرامش و اداره با وقار جلسه توسط رئيس مجلس، صبر و شكيبايي نمايندگان، و حفظ حرمت رئيس‌جمهور در هنگام نطق توسط آنان با وجود همه طعن‌ها و توهين‌هايي كه شنيدند، موجب شد تا اين جلسه به خوبي براي نظام و مجلس به پايان برسد.
اما چند نكته روشن و آشكار شد:
1. رئيس‌جمهور نتوانست، تقريبا، به هيچ يك از سؤالات پاسخ دقيق، منطقي، مؤدبانه و قانع‌كننده بدهد.
2. نتيجه اين نوع پاسخگويي اثبات نظر نمايندگان سؤال‌كننده در عمل نكردن به قانون و قانون شكني رئيس‌جمهور بود.
3. به شوخي گرفتن جلسه، به كار بردن كلمات سخيف، توهين به نمايندگان، پريدن از روي سؤالات و... چهره‌اي ضعيف و غير مسؤول از رئيس‌جمهور نشان داد كه در شأن جمهوري اسلامي و ملت ايران نبود.
4. رفتار دقيق و مسؤولانه رئيس و نمايندگان مجلس، تصويري منطقي، دلسوز و مسلط به امور كشور و مراقب مصالح و امنيت ملي را جلوه گر ساخت.
5. متهم كردن افراد و نهادهايي كه در جلسه مجلس حضور نداشتند، توسط رئيس جمهور، تكرار همان كارهاي گذشته ايشان بود كه هميشه براي كشور خسارت بار بوده است.
6. پاسخ‌هاي رئيس و نمايندگان در قالب اخطار و تذكر پس از پايان سخنان رئيس جمهور، و ارائه دلايل گوناگون در اثبات نادرستي اغلب سخنان رئيس‌جمهور و ناراستي رفتار وي در جلسه، سند محكمي براي حال و آينده تاريخ رفتار سياستمداران برجاي گذاشت كه در گذر زمان پندآموز خواهد بود. همچنين موضعگيري نهادهايي كه توسط رئيس‌جمهور متهم شده بودند نيز به اثبات بسياري از حقايق در نزد عموم ملت كمك كرد.
7. سخن در اين باره بسيار است، اما در اينجا بايد از رئيس و نمايندگان مجلس تشكر كرد كه ضمن عمل به وظيفه ملي و قانوني خود فرصتي براي مخالفان و معاندان فراهم نساختند و با درايت و صبر و شكيبايي، اجازه نداند كه خواب آنان تعبير شود.
8. انتظار از رئيس جهمور نيز آن بود كه با استفاده از حضور در مجلس با پاسخ‌هاي دقيق و منطقي و احيانا پذيرفتن برخي از اشتباهات، شأن ملت ايران را در نزد جهانيان حفظ مي‌نمود، نه مانند آنچه گذشت كه با شوخي و رفتار ناهنجار و فرافكني سبب شد كه حتي يك نفر از نمايندگان حامي دولت نتوانست در صحن مجلس از سخنان و رفتار ايشان دفاع كند.
1717