این یادداشت را در طلیعه چهل و پنجمین دهه فجر پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با چند سؤال آغاز می کنم:
- اگر دشمنی آشکار آمریکا و ایادی و مزدورانش علیه ما نبود، آیا این همه مسائلی که بعد از پیروزی انقلاب در ایران رخ داد، گریبانگیر ما می شد؟ از مداخله در اداره امور کشور برای به انحراف کشاندن انقلاب و بازگرداندن ایران به جرگه دست‌نشاندگان استکبار؟ و تحمیل کردن جنگی هشت ساله با تحریک صدام حسین و به جای گذاشتن صدها هزار شهید و جانباز و خرابی‌های هزار میلیارد دلاری و در نتیجه، شکل گرفتن فشار تورمی بی سابقه برای بازسازی هرچه فوری‌تر، در دهه پس از ۱۳۷۰؟
- اگر سهل‌انگاری در نظارت‌های حکومتی و دشمنی‌های منافقانه علیه ما نبود تا با رخنه تدریجی، ما را به وسوسه های مختلف نفسانی و انحراف از اصول و آرمانهای انقلاب بکشاند، آیا این همه زالو صفتی و اجحاف در حق یکدیگر در کشور صورت می پذیرفت؟ آیا این سوء استفاده‌ها از بیت المال و اختلاس و تباهی و فساد پدیدار می گشت؟ آیا این حجم از تقلب و تزویر و کلاهبرداری و کم‌فروشی رائج می شد؟ آیا این روال خودبینی و خودخواهی و خودبرتربینی و عدم مراعات اقتضای شایسته سالاری در گزینش مسئولان و مدیران، خارج از هرگونه ضرورت، رخ می داد؟
- آیا اگر نفسانیات بر ما غلبه نمی کرد و خدا را فراموش نمی کردیم، این گونه در حق یکدیگر جفا می نمودیم تا در نتیجه، اصلا عده‌ای از خود و هرچه خودی هست مأیوس شوند و دل به بیگانگان و دیار آنها ببندند و ریزه‌خواری آنها را بر تحمل سختیها برای سهیم شدن در اصلاح امور خود، ترجیح دهند و از بهبود حیات اجتماعی خود غافل شوند؟
- آیا اگر گرایش به رفاه و آسایش مطلق ما را مفتون نمی کرد، این گونه با اولویت، برای خود زیاده خواهی می کردیم و دیگران را کلا به فراموشی می سپردیم که از ایثار چیزی باقی نماند جز جستجوی مزایای مادی و جعلی دنیوی آن؟
- آیا اگر خوشگذرانی و تنبلی ملاک تصمیم‌گیری ما نمی شد، از کمیت و کیفیت کار خود می‌زدیم و خدماتی ارائه می نمودیم که موجب نارضایتی دیگران شود، یا محصولاتی تولید می کردیم که موجب بی اعتباری خودمان شود؟
- آیا اگر در پایبندی به قیامت‌باوری سست نمی شدیم احکام الهی را زیر پا می‌گذاشتیم و خود و جامعه را به انحطاط می کشاندیم؟
- آیا اگر ترجیح منافع آنی و زودگذر شخصی و خانوادگی و گروهی بتدریج رائج نمی شد، این گونه محیط زیست و منابع طبیعی خود را به تاراج می دادیم و بویژه سفره‌های آب زیرزمینی خود را به بهانه تولیدات کشاورزی فاقد بهره‌وری، خالی می کردیم و اغلب دشت‌های کشور را به فرونشست بازگشت ناپذیر دچار می کردیم؟
- آیا اگر خصلت نیکوی آباء و اجدادی خود یعنی قناعت را رها نمی کردیم و تمایل به ثروت اندوزی و اسراف در میان متمولان ما مهار می شد، این گونه منابع معدنی خود را بویژه نفت و گاز، که در حقیقت مواد اولیه تولیدات میانی و محصولات نهائی با دوام باید باشد، به ثمن بخس به صورت سوخت به دود تبدیل می‌کردیم و مواد آلاینده آن را به حلقوم خود فرو می‌دادیم و سالیانه دهها هزار نفر را به کام مرگ می کشاندیم؟ و با زیاده‌روی و تبذیر در مصرف بی‌حساب همان سوخت که بیشترین منابع آن را نسبت به دیگر کشورها داریم ،به این وضع زبون کشیده می شدیم که ناگزیر از واردات سوخت شویم؟
و اکنون فهرست چند پاسخ:
- نقاط قوت و ضعف ما ایرانی‌ها در دهها مرکز تحقیقاتی سایر کشورها مطالعه و بررسی شده و امروز دیگران و رقبا بیش از خودمان، شناخت علمی نسبتا دقیق از آن به دست آورده‌اند. هر چه اکنون علیه ما انجام می گیرد چه به دست بیگانگان و مزدورانشان در داخل کشور و چه به وسیله کسانی که بر مبنای تحلیل غرض‌آلود و غلط یا محدود ولی با استفاده از شیوه‌های تبلیغی و نفوذ فکری، عملا در سیاهی لشکر بدخواهان ما قرار می گیرند، دارای مبنای کارشناسانه است و صرفا از روی لجاجت جاهلانه و حسادت کورکورانه نیست. تعداد صدها پایگاه اطلاع‌رسانی و اعمال نفوذ فکری علیه کشور ما و برنامه‌های مستمری که برضد ما می‌سازند و با شیوه‌های جذاب و حق‌به‌جانب پخش می کنند حیرت آور است.
- آنها که از تفوق ما براثر تبلور نقاط قوت ما و متقابلا به مخاطره افتادن جایگاه و آقایی و منافع خودشان بیمناکند، مستقیما با نقاط قوت ما در نمی افتند؛ نقاط قوتی که به مدد الهی و دعای امام زمان عجل الله تعالی فرجه موجب اداره امور کشور انقلابی در ۴۵ سال گذشته شد، علی رغم مانع‌تراشی‌ها و تحریمها و ۲.۵ برابر شدن جمعیت، و پاسخگویی به نیازهای مردم بویژه محرومان و پیشرفت‌های غیر قابل انکار در خودکفایی نسبی و رسیدن به دستاوردهای آشکار علمی، پزشکی و فنی مهندسی و دفاعی و تحکیم استقلال کشور و نفوذ منطقه ای جمهوری اسلانی ایران، آنها فهمیده‌اند چگونه برای غلبه بر ما به سراغ نقاط ضعف ما بروند.
- برای بر زمین زدن ما و غلبه مجدد برما از برخی کاستی‌های تاریخی فردی و اجتماعی ما استفاده شده و با طراحی موذیانه، برای آن سرمایه‌گذاری‌ها و پشتیبانی‌های گوناگون صورت گرفته است.
- هدف اصلی آنها برهم ریختن و تخریب عواملی است که مایه انسجام و یکپارچگی ما و دستیابی به موفقیت و پیروزی در انقلاب اسلامی بوده:
- در زمینه اعتقادی ایمان و معنویت،
- و در بخش حکومت اتحاد بر محور رهبری،
- و در فضای اجتماعی استقامت و از خودگذشتگی؛
و در عین حال، از پی بردن ما به این نیات شوم تعبیر توهم کردند و در ادامه آن توطئه ویرانگر و زمان‌بندی شده، به جای نقاط قوت ما، بی‌بندوباری و حقه‌بازی و تحقیر دستاوردها و انتقاد تخریبی و یأس از خود و بی اعتمادی به قدرت جمعی ، و ایجاد تفرقه را با قوی‌ترین شبهه‌افکنی‌ها، تبلیغ و تشویق کردند و آنگاه با تقبیح تلاش‌های ما تا سرحد به هیچ انگاشتن تمام دستاوردهای ارزشمند میهنی و نتیجه تلاش‌های فردی و جمعی، به جلوگیری از تقویت روحیه مردم پرداختند تا از مشارکت آنها در سرنوشت اجتماعی خودشان ممانعت کنند و با سیاه‌نمایی مردم را، به خیال خام خود، برای افتادن در دام معاندان مهیا کنند.
اما نتیجه‌گیری، ما را به این الزامات متوجه می کند:
- تقویت پایبندی به اعتقادات وحیانی
- حفظ انسجام و یکپارچگی بر محور رهبری
- تشخیص داهیانه دوستان و تقویت همکاری با آنان، و شناخت هوشمندانه بدخواهان و بی‌اثر کردن اقدامات تخریبی آنها بویژه به روشهای بازدارنده
- اصرار بر مشارکت اجتماعی هرچه گسترده‌تر و انتخاب نمایندگان و مسئولان شایسته، علی‌رغم اقدامات همه جانبه معاندان برای به یأس کشاندن مردم با بزرگنمایی نارسایی‌ها و دامن زدن به توقعات
- استفاده بهینه از تمام امکانات و برکات خدادادی به روشهای علمی و فناورانه بویژه با جامع‌نگری و با افزایش بهره‌وری
- مبارزه با به تاراج دادن منابع طبیعی و معدنی، و قدرشناسی عملی از آن منابع با استفاده درست و بجا و بموقع از آنها
- اولویت قائل شدن به مصالح مردم نسبت به منافع دولت، با تثبیت ارزش پول ملی و استفاده دقیق و حساب‌شده از درآمدهای ارزی، صرفا برای موارد ضروری
- تأمین اجتماعی و توزیع کاملا عادلانه یارانه‌ها
- کمک مردم به دولت در بازگرداندن اداره امور کشور به حالت تعادل با پافشاری ننمودن بر تحقق فوری تمام مطالبات برحق
- مقابله بی امان با تمام عوامل تباهی و انحراف و تخلف، و خشکاندن ریشه‌های فساد و ویژه‌خواری و تمامی فرآیندهای فسادزا، از جمله فرآیندهای خلق پول در بانک‌ها و تراکم‌فروشی در شهرداریها و قاچاق.
- استقامت همگانی و شکیبایی عمومی در تمامی اقدامات اصلاحی و توکل بر خدا، رمز موفقیت در مسلط شدن بر ناهنجاریها و نابسامانی‌ها است. والعاقبه للمتقین.
۸ بهمن ۱۴۰۲
نظر شما