وزارت نفت روز گذشته از آغاز زودهنگام اجرای طرحی برای پیش فروش چهارساله نفت به عموم سرمایه گذاران خبر داد. این طرح بلافاصله با حمایت مسوولان بورس مواجه شد. به طوری که برخی از آنها ضمن تاکید بر بررسی ها و مطالعات صورت گرفته در خصوص طرح انتشار اوراق سلف نفتی، سودآوری و موفقیت اجرای آن را از هم اینک به مردم نوید دادند.
اما آیا واقعا سرمایه گذاری در این طرح بازده اقتصادی بالایی خواهد داشت؟
رستم قاسمی، وزیر نفت روزگذشته در خصوص جزییات این طرح گفته بود:" چنانچه در زمان سررسید چهارساله قیمت هر بشکه نفت از 140 دلار پایین‌تر بود دارنده حواله حق اختیار فروش به 140 دلار به شرکت ملی نفت ایران خواهد داشت و چنانچه در سررسید، قیمت هر بشکه نفت از 160 دلار بالا‌تر بود شرکت ملی نفت ایران حق اختیار خرید به 160 دلار از دارنده حواله خواهد داشت."
وزیر نفت خاطرنشان کرده بود:" در صورتیکه در سررسید قیمت هر بشکه نفت بین 140 تا 160 دلار باشد خریداران می‌توانند تسویه نقدی یا مطابق شرایط شرکت ملی نفت ایران تسویه فیزیکی نمایند."
قاسمی تصریح کرده بود:" این روش، امروزه بهترین شیوه سرمایه گذاری بدون ریسک است که با حداقل خرید 10 بشکه نفت خام می‌توان سرمایه گذاری کرد و از ارزش افزوده و بازگشت سرمایه خوبی برخوردار بود."
حال فرض کنید فردی تصمیم بگیرد، 10 بشکه نفت را به قیمت روز که طی هفته اخیر برای نفت ایران 114 دلار بوده است، خریداری کند. پس باید یکهزار و 140 دلار پول بپردازد. چهار سال بعد هم در خوشبینانه ترین حالتی که وزیر نفت تصویر کرده، اوراق این 10 بشکه را 160 دلار بفروشد. از این معامله 460 دلار معادل 40 درصد سود خواهد کرد. یعنی به طور متوسط سالانه 10 درصد. این درحالی است که نرخ مصوب بانک مرکزی برای سپرده گذاری چهارساله در بانک ها 14.5 درصد است. آن هم بدون ریسک و نگرانی از این که آیا قیمت نفت تا 160 دلار بالا می رود یا نه. چون در غیر اینصورت نرخ سود سالانه سرمایه گذاری در اوراق سلف نفتی به کمتر از 10 درصد خواهد رسید.
حال اگر وزارت نفت بخواهد بنابر سود پرداختی بانک مرکزی، درصد سود این اوراق را تا 14.5 درصد افزایش دهد باید سقف خرید و تسویه اوراق را بر مبنای نفت 180 دلاری قرار دهد. اما آیا نفت تا چهار سال بعد 180 دلاری می شود؟
البته این طرح در یک حالت می تواند برای سرمایه گذاران سودآور باشد. آنهم در صورتی که برنامه دولت برای چهار سال آینده، ادامه رشد قیمت دلار و تضعیف ارزش پول ملی باشد. تا خریداران بتوانند با محاسبه رشد ارزش دلار، کسری سود خود را جبران کنند. یعنی اگر دلار بیش از 10 درصد دیگر گران تر شود و در برابر یکهزار و 500 تومان معامله شود، آن گاه آرام آرام سود سرمایه گذاری در اوراق سلف نفتی قابل اعتنا خواهد شد.
والا در شرایطی وزارت نفت در تلاش است تا با پیش فروش نفت به مردم، سرمایه ارزان مورد نیاز پروژه های خود را با پرداخت سود سالانه 10 درصدی تامین کند که ماحصل سپرده گذاری در یک موسسه مالی و اعتباری یک و نیم برابر شدن پول سپرده گذار پس از 4 سال است.
به زبانی ساده تر، برای خرید هربرگ اوراق سلف نفتی که پیش فروش حداقل 10 بشکه نفت خام است و احتساب رقم 114 دلار برای هر بشکه نفت ایران در شرایط فعلی باید حدود یک میلیون و 500 هزار تومان پرداخت کرد که پس از 4 سال با پرداخت 40 درصد سود این مبلغ به 2 میلیون و 100 هزار تومان افزایش خواهد یافت.
درحالی که اگر سرمایه گذاری همین مبلغ را در موسسات مالی و اعتباری سپرده کند در زمان سررسید چهارساله می تواند با سود بیش از 101 درصد حدود 3 میلیون و 200 هزار تومان برداشت کند که حدود یک میلیون و 100 هزار تومان بیشتر از رقمی است که شرکت ملی نفت بابت خرید هر برگ اوراق سلف نفتی می پردازد.
گذشته از این بازار ارز که طی 7 ماه گذشته 20 درصد سود داشته و بازار سکه نیز که طی این مدت 50 درصد سود نشان داده، رقبای سرسختی هستند که اوراق سلف نفتی را به چالش می طلبند. حتی بازار سهام تهران نیز با وجود رکود این روزهای خود، همچنان بازده متوسط بیش از 10 درصد را در 7 ماهه نخست امسال تجربه کرده است.
درعین حال وزیرنفت در شرایطی از این طرح ویژه خبر می دهد که قصد دارد، اوراق مشارکت نفت را در همان زمان با نرخ سود 17درصد عرضه کند. در چنین شرایطی این سوال ایجاد می شود که وزارت نفت با چه توجیه اقتصادی عرضه اوراق سلفی نفت را به مردم پیشنهاد داده است و درعین حال عرضه این اوراق سلفی را با اوراق مشارکت نفت با سود 17درصد همزمان کرده است؟ آیا خیال وزارت نفت از دلار یکهزار و 500 تومانی راحت شده است؟
/3131
نظر شما