آذین موحد: بدون حکم قانونی حقوقم را قطع کردند/ چه‌طور می‌توانستم موتزارت درس بدهم در شرایطی که دانشجوها امنیت نداشتند/در ایران خواهم ماند

مظاهر گودرزی: یک روز این دانشگاه، روز دیگر دانشگاهی دیگر، صدای تعلیق اساتید از دانشگاه‌ها به‌گوش می‌رسد، همین چند روز قبل بود که مهدی خویی، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر) نوشت که: «بعد از ۷ سال تدریس نامه قطع همکاری (اخراج) گرفته‌ام و از خانه‌ام یعنی دانشگاه در حال رانده شدن هستم.»، اما این رانده شدن فقط برای جامعه‌شناس دانشگاه علامه نیست، از دانشگاه تهران خبر از تعلیق استادی به‌گوش می‌رسد که می‌گوید: «خدمتگزار هنرهای زیبا بودم و ۳۰ سال با تلاش‌های خارج از عرفِ استادی برای گروه موسیقی در هنرهای زیبا زحمت کشیده‌ام.»

آذین موحد، معلم موسیقی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران، از تدریس در دانشگاه تعلیق شده است، البته خودش می‌گوید این تعلیق «چراغ خاموش» بوده چراکه از آذر سال گذشته (۱۴۰۱) به او حقوق نمی‌دادند و تنها از خرداد امسال است که ماجرای تعلیق شدن را مطرح کرده‌اند،

آذین موحد دکترای خود را در رشته موسیقی و با تخصص نوازندگی و هنرهای اجرایی از دانشگاه ایلینوی آمریکا گرفته و پس از آن تحقیقات فوق دکترای خود را در علوم نوازندگی در دانشگاه هاروارد انجام داده‌است. سپس مدتی در دانشگاه ایلی نوی و دانشگاه ایالتی کالیفرنیا تدریس کرده و به ایران بازگشته است.

موحد از سال ۱۳۷۲ عضو هیئت علمی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. همچنین استاد مدعو دانشگاه پرتلند و دانشگاه آیونین یونان بوده و در بسیاری از شهرهای جهان با ساز تخصصی خود، فلوت، کنسرت اجرا کرده‌است.

او حالا منتظر حکم نهایی دانشگاه است و به خبرآنلاین می‌گوید: «تحت هر شرایطی من در ایران هستم و در ایران خواهم ماند و در خدمت هموطنان و جوانان میهنم خواهم بود.»

متن کامل این گفت‌وگو در ادامه آمده است.

ماجرای تعلیق شما از دانشگاه تهران صحت دارد؟

بله

چه زمانی به شما گفتند تعلیق شدید؟

ماجرای تعلیق را به‌تازگی اعلام کردند، اما من از آذر سال گذشته (۱۴۰۱) قطع حقوق شدم.

دلیل قطع حقوق شدن شما چه بود؟

به این دلیل که در حوادث سال گذشته دانشگاه، از دانشجویان حمایت کردم؛ آن روزها محیط دانشگاه تهران اصلاً شبیه محیطی برای یادگیری نبود، اعلام کردم تا زمانی‌که امنیت دانشجویان در دانشگاه برقرار نشود من نمی‌توانم در کلاس‌ها درس بدهم. به‌نظرم اگر مدیریت درست در دانشگاه بود اجازه نمی‌دادند یک عده بریزند در دانشگاه تهران و یک‌دیگر را کتک بزنند، اعتراض من هم به‌همین مسئله بود که چه‌طور ریاست و حراست دانشگاه تهران قادر به جلوگیری از این حملات نبود.

من هنوز هم این سوال را دارم که چرا مطالبات مسالمت‌آمیز دانشجویان منجر به ضرب و شتم شد، قاعدتاً نظام مدیریتی و انتظامی دانشگاه تهران باید قادر می‌بود با اندیشیدن روش‌های درست و تعامل صحیح با جناح‌های مختلفِ دانشجویی شرایطی ایجاد کند که مطالبات مطرح شوند اما کتک‌کاری ایجاد نشود، کتک‌کاری سهم دانشگاه نیست، من چه‌طور می‌توانستم در شرایطی که دانشجوها در دانشگاه وضعیت امنیتی خوبی نداشتند سر کلاس درباره زیبایی شناسی موتزارت درس بدهم، اصلاً امکان این وجود نداشت و تمرکز یادگیری هم در دانشجویان مهیا نمی‌شد.

به‌همین دلایل حقوق استادی که ۳۰ سال ثقل موسیقی در هنرهای زیبا بوده را بلوکه کردند. من یک استاد معمولی در هنرهای زیبا نبودم، من خدمتگزار هنرهای زیبا بودم و ۳۰ سال با تلاش‌های خارج از عرف استادی برای گروه موسیقی در هنرهای زیبا زحمت کشیده‌ام.

حقوق شما همچنان قطع است؟

بله، از آن زمان قطع حقوق من ادامه داشت تا این‌که در خرداد امسال مرا به کمیته تخلفات انتظامی اساتید دعوت کردند، آن روز بود که به من اعلام کردند تا پایان رسیدگی به این پرونده و صدور رای، شما در تعلیق هستید.

از ماه آذر سال گذشته که حقوق شما را پرداخت نکردند تا خرداد امسال که اعلام کردند تعلیق شدید، شما همچنان در کلاس‌های درس حضور داشتید، چرا؟

زیرا گروه از من خواست. به من گفته شد با توجه به اینکه ممنوع التدریسی شما شفاهی بوده و حکمی دراین‌باره به‌دست گروه موسیقی نرسیده است و با توجه به نقشی که در کلاس‌های تخصصی، پایان نامه‌های مختلف دانشجویان کارشناسی و ارشد و دکترا بعهده دارید، علی‌رغم قطع حقوق به تدریس ادامه دهید و من هم قبول کردم.

چرا؟

چون نمی‌خواستم دانشجویانم بلاتکلیف بمانند. عده زیادی از ما اساتید رشته موسیقی، حتی در دوران اعتراضات هم به تدریس کلاس‌های نوازندگی مشغول بودیم، در رشته موسیقی کلاس‌های انفرادی یا کلاس‌های نوازندگی که دو نفره یا سه نفره آموزش داده می‌شوند، زیاد است. در آن روزها به دانشجویانی که تمایل به برگزاری کلاس‌های عملی‌شان داشتند کماکان درس می‌دادیم و این کلاس‌های بزرگ و مباحث نظری بود که امکان آموزش‌شان وجود نداشت.

دانشگاه از این اقدام گروه موسیقی ایرادی نگرفت؟

علیرغم این‌که پیام‌هایی به مدیر گروه داده بودند که چرا همچنان برای ایشان کلاس می‌گذارید اما چون مکتوب به گروه نگفته بودند و گروه موسیقی حکمی مبنی بر ممنوع‌التدریس بودن من دریافت نکرده بود، گروه همچنان برای من کلاس گذاشت.

برگردیم به خرداد ماه امسال، جایی‌که شما را به کمیسیون تخلفات انتظامی دعوت کردند، چه مواردی را به شما گفتند؟

به من گفتند چندین فقره شکایت از ریاست حراست در مورد من شده و با تفهیم اتهاماتی که هیچ یک صحت نداشت اعلام کردند که طبق آیین نامه تخلفات اساتید تا زمان رسیدگی به پرونده و صدور رای وضعیت شما به حالت تعلیق درآمده است. با تعجب پرسیدم به تعلیق در می‌آیم؟ آیا از آذر سال گذشته که حقوق نگرفتم در تعلیق نبودم؟ شما چراغ خاموش بدون اطلاع رسانی، بدون کوچکترین گفتگو و بدون حکم قانونی من را قطع حقوق کردید، حالا در خرداد به فکر افتادید یک پرونده تخلف برای من درست کنید؟

چه پرونده‌ای بود؟

اتهام زده بودند من باعث و بانی یک اغتشاش و جریان بحران در گروه موسیقی هنرهای زیبا در روز ۲۵ اردیبهشت بودم، درصورتی‌که کاملاً نادرست بود، من روز ۲۵ اردیبهشت به دعوت دانشکده، در دفتر رئیس دانشکده، به‌عنوان نماینده گروه موسیقی در کمیسیون جذب حضور داشتم. واقعا عجیب بود، خودشان متوجه اشتباه‌شان شدند، بار دوم که مرا به کمیته تخلفات اساید فراخواندند اصلاً اشاره‌ای به این اتهامات نکردند و این‌ بار نکات جدیدی را مبنی بر حمایت من از دانشجویان در دوران اعتراضات سال گذشته مطرح کردند.

الان برای ترم جدید برای سال تحصیلی پیش‌رو به شما کلاس برای تدریس ندادند؟

هنوز اطلاعی برای ترم جدید ندارم و نمی‌دانم چه تصمیمی گرفته‌اند. فقط به من گفته شده تا رسیدگی پرونده و صدور رای شما در تعلیق هستید که برای من تازگی ندارد زیرا از زمانی‌که حقوق من چراغ خاموش قطع شده بود خودم را در تعلیق حساب می‌کردم. بنابراین فکر نمی‌کنم اتفاق خیلی جدیدی افتاده باشد.

امکان دارد بعد از رسیدگی پرونده هر اتفاقی بیفتد، یعنی ممکن است شما مجدد به دانشگاه تهران برگردید یا ممکن است همکاری شما با دانشگاه کاملاً قطع شود؛ با توجه به سابقه تحصیلی شما در خارج از کشور در صورتی‌که همکاری شما با دانشگاه کاملاً قطع شود، اقدام به مهاجرت از ایران می‌کنید، یا اجازه بدید بهتر بپرسم، الان ایده مهاجرت دارید؟

خیر، هیچ‌وقت. من وقتی تحصیلاتم را به اتمام رساندم بی درنگ به ایران برگشتم درحالی‌که خیلی راحت می‌توانستم آن‌جا بمانم، اما تمایلی به زندگی و فعالیت هنری در خارج از کشور نداشتم، البته به‌خاطر دعوت‌هایی که از من می‌شود، یا به‌خاطر مطالعه یا کنفرانس‌هایی که برگزار می‌شود رفت و آمد داشته‌ام، چون در رشته موسیقی کلاسیک غربی باید این تعامل را با نوازنده‌های بین‌المللی داشته باشم، اما به‌خاطر زندگی، کار و خدمتگزاری، من در ایران هستم و در ایران خواهم ماند و در خدمت هموطنان و جوانان میهنم خواهم بود.

• بیشتر بخوانید:

• دستوری شدن آموزش در دانشگاه؛ «ایرانِ آینده، صدای این دهل نوازی را دردناک خواهد شنید»

• اخراج سریالی اساتید دانشگاه؛ «گزینش استاد همسو و محافظه‌کار هم انبوه دانشجوی مطلوب شما را تربیت نمی‌کند»

۲۳۳۲۳۳