گزارش‌های متعدد رئیس دستگاه قضا در هفته گذشته که به مناسبت هفته قوه قضائیه در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌ها ارائه کردنشان می‌دهد صدها گلوگاه فساد در دستگاه‌های دولتی به معنای عام وجود دارند که باید با آنها برخورد شود. اینها مواردی هستند که سازمان بازرسی کل کشور توانسته کشف کند. قطعاً بیش از این مقدار نیز مواردی وجود دارند که کشف شده‌اند و به افساد ادامه می‌دهند. علاوه بر اینها، بسیارند صاحبان حقی که به دلایل مختلف حقشان پایمال شده و نتوانسته‌اند آن را احقاق کنند کما اینکه افراد شایسته آزاد شدن از بند نیز فراوانند.
در چنین شرایطی، آزاد کردن دانه درشت‌هائی که با سوء‌استفاده از موقعیت خود در دستگاه قضائی مرتکب فساد شده‌اند، برای افکار عمومی غیرقابل قبول است. کسی که با آنهمه مفاسد و محکومیت‌های مالی هنوز هم می‌تواند از عهده 300 میلیارد تومان وثیقه برآید، قطعاً حامیانی هم وجود دارد که برای خارج ساختن او از زندان تلاش‌های موفقی! می‌کنند. مردم با مشاهده چنین اقداماتی، می‌پرسند چه کسی باید به کسانی کمک کند که به اتهام اعتراض به انواع مفاسد اکنون در زندان‌ها هستند و دست‌شان از همه جا و همه چیز کوتاه است؟
توضیحات مربوط به چرائی آزادی دانه درشت مورد نظر و مطرح این روزها را، مردم خوانده و شنیده‌اند ولی چنین توضیحاتی از نظر افکار عمومی در واقع توجیهات است. اگر این توضیحات به استناد قانون است، باید قانون اصلاح شود و تا زمانی که قانون اصلاح نشده، حضرات تصمیم گیرنده اگر به مصلحت استناد کنند، لازم است قانون و مصلحت را خیابان یکطرفه‌ای ندانند که فقط صاحبان قدرت و ثروت و حامی، می‌توانند در آن برانند. این خیابان باید بگونه‌ای طراحی شود که پابرهنه‌های مورد نظر امام خمینی که یک تار موی آنها را برتر از تمام کاخ‌ها و کاخ‌نشین‌ها و مرفهین بی‌درد می‌دانست هم بتوانند از آن عبور کنند.
23302
نظر شما