در همه جا، یکی به دلیل ترس از اسلامگرایی‌افراطی و دیگر به خاطر نا آرامی‌ها، بدون مقاومت و خواست مجدد مردم، یکی‌یکی این کشورها به وضعیت دیکتاتوری تلخ‌تر از گذشته رسیدند. هرج و مرج و مشکلات اقتصادی هم به روال سیر آن کشورها افزوده شد.
مصر که به جای دموکراسی رسماً به حکومت نظامی تغییر شکل پیدا کرد.
لیبی که هنوز استقرار نیافته و حکومت مرکزی پیدا نکرده و امنیت و اقتصادش نابود شده‌است.
سوریه، به کمک خارجی، مِن‌جمله ایران و روسیه حکومتش سرپاست. اما نه آرامشی در آن هست و نه زیرساختی برای آن مانده‌است.
تونس که آرامترین کشور در موج بهار عربی بود، به عنوان آخرین کشور، رییس جمهورش فرمان تعطیلی پارلمان را داد و قانون اساسی جدید با اختیارات فراوان ایجاد کرد.
ای کاش به جای انقلاب‌های بهار عربی، اصلاحات ملایم در این کشورها شکل می‌گرفت. برای همه‌جا و مِن‌جمله برای ایران جز اصلاح از درون مسیر دیگری به نفع مردم نیست.
* منتشر شده در کانال شخصی نویسنده/ چهارشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۱
نظر شما