امیررضا احمدی؛ فنی و پیچیده کشتی می گرفت اما خودش چندان پیچیده نبود؛ خاکی و ساده همچون سایر مردمان جنوب شهر. صحبت از اکبر فلاح است؛ قهرمان پر آوازه و محبوب کشتی آزاد که کمتر کشتی دوستی تکنیک و کشتی او روی تشک را از یاد می برد. قهرمان جهان و بازی های آسیایی، اگر چه به مدال المپیک نرسید اما نام او در لیست برترین کشتی گیران تاریخ ایران ثبت شده و حالا سال هاست به دور از هیاهوی تشک و میز و صندلی، در محله دروازه غار در جنوب شهر تهران، به سازندگی مشغول است و در سال های اخیر قهرمان های زیادی را تحویل کشتی ایران داده. فلاح در انتقاد زبان تندی دارد و بی ترس و واهمه مشکلات را بیان می کند. گفت و گوی خبرآنلاین با این قهرمان اسبق کشتی جهان را از دست ندهید.
نکته‌ای که این روزها بر جامعه کشتی سایه انداخته، دو قطبی‌هایی است که بین افراد شکل می‌گیرد. مثلا وقتی تیم موفق می‌شود آن را صرفا محصول کار یک فدراسیون می‌دانند و سعی می‌کنند فضایی ایجاد کنند که موفقیت یا ناکامی، صرفا حاصل کار یک دوره خاص است.
به نظر من اگر فدراسیون جدید موفق می‌شود، موفقیتش به فدراسیون قبل هم بستگی دارد. کسانی که در نونهالان، نوجوانان و ... در دوره قبلی پرورش پیدا کرده‌اند، الان در بزرگسالان به موفقیت می‌رسند. قطعا در دوره و دوره‌های قبل روی این نفرات کار شده و در آن دوره هم برایشان زحمت کشیده‌اند. پس باید قبول کرد که بخشی از موفقیت فعلی مدیون فدراسیون گذشته است. مثلا امیر حسین زارع در نوجوانان قهرمان جهان شد و مورد حمایت قرار گرفت و نهایتا در مسابقات امسال در بزرگسالان به موفقیت رسید.از طرفی باید این نکته را مد نظر داشت که اگر این افراد ناکام باشند، تقصیر را به گردن فدراسیون فعلی می‌اندازند و می‌گویند کشتی‌گیر را خراب کردند پس با این وصف باید نقش فدراسیون فعلی در موفقیت‌ها را هم مد نظر داشت. این فدراسیون توانسته این نفرات را جمع کند و کادر فنی‌اش نقش زیادی در موفقیت داشته.
به کادر فنی اشاره کردید؛ هم قبل و هم بعد از مسابقات جهانی صحبت‌هایی پیش آمد که چرا در این فاصله کم بین المپیک تا جهانی کادر فنی عوض شده و این موفقیت در مسابقات جهانی سهم کادر قبل است.
کادر فنی هم مانند فدراسیون است که هم کادر قبلی در موفقیت نقش دارد و هم کادر جدید. اگر الان کشتی‌گیران ما مدال گرفته‌اند باید حق قبلی‌ها را هم داد چون آن‌ها هم در این موفقیت نقش داشته‌اند و پایه‌گذار آن بوده‌اند. درست است که در المپیک نتیجه نگرفته‌اند اما شاید اگر در جهانی روی کار بودند چه بسا نتیجه بهتری هم می‌گرفتند. پس هر دو کادر در موفقیت نقش دارند و به اندازه خود زحمت کشیده‌اند. درباره کادر فنی جدید که با ۴۵ روز توانسته تیم را به خوبی جمع و جور کند اینکه بگوییم کسی نابغه است و همه تیم را جمع کرده قطعا صحبتی منطقی نیست. این افراد را در تیم‌های استان خود هم دیده‌ایم که راه به جایی نبرده‌اند پس نابغه نیستند اما توانسته‌اند به خوبی تیم فعلی را جمع کرده و در شلوغی کشتی دنیا تیم را به موفقیت برسانند.
یک معضل اساسی که در همه دوران‌ها کشتی با آن دست به گریبان بوده تراکم ستاره در بعضی اوزان است. مثلا در ۸۶ کیلو سه کشتی‌گیر خوب یعنی کامران قاسم پور، احمد بذری و علیرضا کریمی پشت خط مانده‌اند و حتی در دوران خود شما هم چنین مشکلاتی بود. بهترین راه برای حل این مشکل و استفاده از همه ستاره‌هارا چه می‌دانید؟
یک مشکل اساسی که گم‌شده اصلی کشتی ماست، و مختص به فدراسیون فعلی یا قبلی نیست بلکه در همه دوران‌ها بوده، انتخابی قانون‌مند تیم ملی است. در همه سال‌ها انتخاب‌ها سلیقه‌ای بوده که این موضوع در فرنگی خیلی بیشتر است و سرمربی با انتخاب‌های خاص خود کشتی فرنگی را دگرگون کرده.به نظرم این مشکل را باید وزارت ورزش حل کند یعنی یک قانون انتخابی را به فدراسیون‌ها ابلاغ کند که در همه رشته‌ها انتخابی قانون‌مند برگزار شود.
وقتی چنین چیزی انجام شود و فدراسیون‌ها برنامه‌ریزی کنند، همه می‌فهمند که که یک کشتی‌گیر باید از فیلتر انتخابی رد شود تا به دوبنده تیم‌ملی برسد. از طرفی وقتی انتخاب‌ها سلیقه‌ای باشد، یعنی چند کشتی‌گیر محدود به اردو بروند و نهایتا یک نفرشان به مسابقات اعزام شود، پشتوانه‌های ما هم ضعیف می‌شوند. درست است که مربی بهترین‌ها را به اردو می‌آورد اما پشتوانه‌های اصلی ما در دل انتخابی مشخص می‌شوند. کشتی‌گیری که امسال یک‌دور کشتی می‌گیرد و حذف می‌شود مطمئنا در سال‌های بعد به پشتوانه اصلی ما تبدیل می‌شود. در این سال‌ها نبود چنین انتخابی قانون‌مندی باعث این مشکل شده که در وهله اول وزارت ورزش و بعد فدراسیون‌ها مقصر آن هستند.مربیان هم چون نتیجه‌گرا هستند صرفا به نتیجه فکر می‌کنند و به فکر پشتوانه‌سازی نیستند.
خواندن این مطلب جذاب را از دست ندهید؛ به خاطر یک مشت دلار
صحبت از پشتوانه‌سازی کردید، چندی پیش فدراسیون کشتی یک اردوی بسترسازی نونهالان را برگزار کرد که خیلی از قهرمانان و پیشکسوتان به خانه کشتی رفتند و به نونهالان آموزش دادند اما حضور شما بسیار کمرنگ بود.
من اصلا حضوری ندارم. من تکلیفم را با کشتی مشخص کرده‌ام و چندین سال است که می‌گویم فقط دوست دارم در باشگاه خود کار کنم. نه به هیئت یا فدراسیون فکر می‌کنم ونه به دنبال مسئولیت هستم و دوست ندارم دیده شوم. اگر مسابقه‌ای باشد در باشگاه خود برگزار می‌کنم و به فکر دعوت و تجلیل و قدردانی هم نیستم.این صحبت‌ها از من گذشت. حوزه اصلی کار من پشت صحنه و پشت جبهه است که وقتی یک کشتی‌گیر می‌سازم و در مسابقات نتیجه می‌گیرد، هم هیئت و هم فدراسیون بهره‌اش را می‌برند. با کسی هم مشکلی ندارم و در باشگاه خودم برای کشتی کشور کار می‌کنم.
من فکر می‌کنم رئیس ورزش و جوانان استان تهران خواب است و فعالیتی ندارد. به نظرم ایشان چیزی از ورزش و کشتی نمی‌داند. کشتی تهران هر سال ضعیف‌تر می‌شود و همه ناراحت‌اند که ایشان چرا اقدامی نمی‌کند
شرایط فعلی باشگاه کارگران چطور است؟ با توجه به شرایط کرونایی همچنان کلاس‌ها و تمرینات پا برجاست؟
من حدود پانزده سال است که از کشتی دورم و ۲۵ سال است که در باشگاه کارگران فعالیت می‌کنم. در این مدت هیچ‌کس کمکی به باشگاه نکرده و هیچ رئیس فدراسیونی نیامده که بگوید تو برای کشتی کار می‌کنی و ملی‌پوش تحویل می‌دهی پس ما هم به باشگاه کارگران جایگاهی بدهیم. نه تنها امتیازی نداده‌اند بلکه از خود هیئت هم بیش‌ترین لطمه را خورده‌ایم تا خود فدراسیون که هیچ امتیازی به ما نداده و ما همیشه لطمه خورده‌ایم.
در این سال‌ها نه فقط یک یا دو فدراسیون بلکه همه دوره‌ها به جای همکاری، به ما لطمه زده‌اند. قاعدتا باید بگویند وقتی یک نفر به تربیت کشتی گیر می‌پردازد شرایط را برایش فراهم کنیم چون وقتی کشتی گیر ما قهرمان می‌شود توقع داریم هیئت و فدراسیون پای کار باشند اما نه تنها قدردان نیستند بلکه همیشه سنگ‌اندازی هم می‌کنند مخصوصا هیئت کشتی.
به هئیت کشتی تهران اشاره کردید، در این سال‌ها صحبت های مختلفی درباره کشتی تهران می‌شود که کشتی تهران افت کرده و درخشش گذشته را ندارد، حال و روز فعلی کشتی تهران را چطور می‌بینید ؟
من فکر می‌کنم رئیس ورزش و جوانان استان تهران خواب است و فعالیتی ندارد. به نظرم ایشان چیزی از ورزش و کشتی نمی‌داند. کشتی تهران هر سال ضعیف‌تر می‌شود و همه ناراحت‌اند که ایشان چرا اقدامی نمی‌کند. ما از ایشان گله‌مندیم چون به عنوان رئیس اداره ورزش استان تهران باید در همه باشگاه‌ها و مناطق حضور پیدا کند و فعال باشد اما وقتی فعالیتی ندارد توقع نداریم که روسای منطقه‌های شهر فعال باشند و درست کار کنند. وقتی رئیس هیئت برنامه ندارد یعنی هیئت‌های زیر محموعه هم بد کار می‌کنند.
اگر کشتی‌گیری مقام می‌آورد حاصل زحمت مربی اوست نه اینکه روی برنامه هیئت به موفقیت رسیده باشد.
وقتی یونس امامی از تهران به تیم ملی میرسد باید دید مربی چقدر زحمت کشیده و هیئت چقدر حمایت کرده. فدراسیون باید جلو بیاید و از تمام پیشکسوت‌ها بپرسد تا گره کار باز شود. از طرفی نتایج به خوبی کیفیت عملکرد رامشخص می‌کند و دیگر نیاز به پرسش ندارد. این مشکل مختص تهران نیست بلکه باید در همه استان‌هایی که رئیس هیئت آن بیش از ده سال در راس کار است، و روز به روز وضعیتش بدتر می‌شود، فدراسیون به داد آن استان برسد و کشتی را از دست افرادی که می‌خواهند مادام العمر به صندلی خود بچسبند نجات دهد.
با وجود همه سختی‌هایی که گفتید، عشق و انگیزه‌ای که باعث می‌شود اکبر فلاح همچنان در محله دروازه غار با همه سختی‌ها کار کند و کشتی‌گیر تربیت کند چیست؟
اول اینکه من برای دل خودم کار می‌کنم و منتی بر کسی ندارم. دوم اینکه من خیلی وقت‌ها که پیاده به باشگاه می‌روم، می بینم چقدر اعتیاد دور باشگاه و محله و جنوب شهر را گرفته و خطر در کمین همه است. من خودم از دل همین جا بالا آمده و خود را نجات داده‌ام پس با عشق کار می‌کنم تا به جوان‌ها کمک کنم. من می‌خواهم جوان‌ها به ورزش علاقه‌مند شده و سرشان با ورزش گرم شود و امیدوارم تا وقتی هستم بتوانم به این منطقه کمک و خدمت کنم. شاید مسئولانی که باید، به فکر نیستند و اعتیاد و قاچاق فراوان شده اما باید خود ما مواظب باشیم و تا جایی که بتوانم مواظب این بچه‌ها هستم تا قهرمان‌های دیگری بسازیم. الان یک کشتی‌گیر ما قهرمان نوجوانان جهان شده و همین باعث شده انگیزه و اشتیاق بچه‌ها چند برابر شود. من با همین عشق برای دل خودم کار می‌کنم و امیدوارم بتوانم آن را ادامه دهم.
#فوتبال‌ملی #ورزش‌های رزمی #والیبال #کشتی و وزنه برداری #مدیریت ورزش #المپیک و پارالمپیک #فوتبال جهان #بسکتبال #دیگر ورزش‌ها #لیگ برتر
257 41
نظر شما