مهران غفوریان بدون شک یکی از مهره های اصلی کمدی در تلویزیون ایران است وی که آخرین بار در سریال راه در رو در تلویزیون ظاهر شده است مشغول انجام فعالیتهای جدیدی است. وی در گفت و گویی به نکات جالبی در مورد زندگی و کارش اشاره کرده است.
-پدر خدا بیامرزم کارهای هنری مثل خطاطی، نقاشی، نواختن ساز و... انجام میداد و من هم همان زمان هنر را از ایشان به ارث بردم و از دوران دبیرستان به حرفه بازیگری علاقه‌مند شدم. مثل همه دوست داشتم یک هنرپیشه محبوب شوم، به همین دلیل بلافاصله کارم را از طریق دانشگاه شروع کردم و لیسانس نقاشی‌ام را از دانشگاه آزاد گرفتم البته برادرم مهدی نیز که 5 سال از من بزرگ‌تر است، تحصیلات دانشگاهی‌اش را در رشته موسیقی انجام داده. در کل اهالی خانه ما به جز مادرم هنری هستند، البته فکر میکنم بزرگ‌ترین هنرمند مادرم هست که من و برادرم را بزرگ کرده است.
- اولین کار بازیگری‌ام را با حضور در برنامه 39 شروع کردم. جالب اینکه زمان تماشا کردن خودم، خیلی انرژی می‌گرفتم و خوشحال می‌شدم. زمانی که کارم را در بازیگری شروع کردم، شاهد احمدلو، کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون، حسین رفیعی و بیژن بنفشه‌خواه هم دوره‌ای‌هایم بودند.
- به اندازهای که به کارگردانی علاقه‌مندم، بازیگری را دوست ندارم، در اصل کارگردانی کردن با بازی خودم را بیشتر از هر چیزی دوست دارم! زمان کار کردن خیلی جدی هستم و از آنجا که توقع مردم از من بالاست، همانقدر هم من از آن‌ها توقع دارم.
- یک بازیگر کسی است که فاصله نقش تا خودش را به حداقل برساند و طوری رفتار کند که به بازیگری چذب شود، و از همه مهم‌تر اینکه اخلاق واقعی و درستی داشته باشد. درباره نقش مسعود در سریال «راه در رو»، باید بگویم این نقش را خیلی دوست داشتم و سعی کردم در تمام طول کار، شبیه آن آدم بازی کنم و خودم را جای آن بگذارم. بالاخره امثال مسعود در جامعه ما زیادند. در هر صورت این نقش را جدی بازی کردم؛ خودم هم مثل مسعود در زندگی به شدت غیرتی و تعصبیام، بنابراین وجه تشابه من با مسعود، در این موضوع بود.
- در زندگی شخصی‌ام خیلی جدی و مذهبی هستم، همیشه گفته‌ام من جداً کمدی کارم. به نظرم نوع برخورد آدم‌ها و این که جدی باشند یا بگو بخند و شوخ طبع، بستگی به جایی دارد که می‌روند. خود من هم همیشه سعی کردهام جایی که محفل بگوبخند و شوخی است، شوخ‌طبع باشم، البته برعکسش هم هست.
- در انتخاب دوستانم خیلی تحقیق میکنم و سعی میکنم افرادی را به عنوان دوست انتخاب کنم که از طرف‌شان لطمه نخورم و روند زندگی‌ام را مختل نکنند. سعید آقاخانی، محمدرضا گلزار، یوسف تیموری، امین حیایی، محسن تنابنده و پیمان قاسم‌خانی از جمله دوستان بسیار خوب و صمیمی من هستند.
- سر سریال «راه در رو» قسمت‌هایی بود که خودم را باید مریض نشان می‌دادم، برای همین و برای طبیعی درآمدن کار، مسافتی را دویدم تا حالت خسته داشته باشم که به دلیل دویدن، پهلویم گرفت و با همان دردف همان سکانس‌ها را گرفتیم و خیلی هم طبیعی دیده شد.
- بعد از سریال نوروزی «راه دررو»، یک پیشنهاد خوب سینمایی دریافت کردم که چاشنی طنزش خیلی کم است و بیشتر قالب رئال دارد. فعلاً که در حال بررسی فیلمنامه‌اش هستم، اما همان‌طور که گفتم، دوست دارم امسال صددرصد کارگردانی کنم، تا بازی.
- این را قبول دارم که جزو آن دسته بازیگرانی هستم که شایعه و حاشیه‌های زیادی برایم ساخته‌اند. در کل هر چیزی که به شخصیت و وجهه‌ام ضرر بزند را شایعه و حاشیه می‌دانم. اصلاً قضیه شایعه‌سازی برای من از زمانی شروع شد که در مشهد به دلیل مسمومیت غذایی به بیمارستان امام خمینی(ره) انتقالم دادند، زمانی که بیدار شدم، دیدم چند نفر بالای سرم دارند از من عکس می‌اندازند! فردای همان روز، روزنامه قدس مشهد تیتر زد «مهران غفوریان خودکشی کرده!» بله من خودکشی کردم، اما برای دیدن آقا امام رضا(ع) نه چیز دیگری. (البته خودکشی غیرواقعی منظورم است!)
- به نظرم اگر قرار باشد در یک فیلم یا سریال من و رضا عطاران، مجید صالحی، مهران مدیری، سیامک انصاری و... باهم حضور داشته باشیم، خیلی کار خوبی از آب در می‌آید البته به شرط آنکه کارگردان خوبی داشته باشد. شخصاً خیلی دوست دارم با مهران مدیری یک کار مشترک داشته باشم، چون هم کارگردان و بازیگر درجه یکی است، هم خصوصیات اخلاقی خیلی خوبی دارد.
57301
نظر شما