محبوبه عمیدی: یکی از عوارض شناخته‌شده دیابت اثر مخرب آن روی رگ‌های خونی و تخریب تدریجی شبکه رگ‌های خونی است. این بیماری همچنین می‌تواند با از بین‌بردن مویرگ‌های بسیارکوچک باعث نارسایی کلیه‌ها، پارگی عروق چشم و نابینایی در فرد شود. آنچه که تاکنون نمی‌دانستیم مکانیزم فیزیولوژیک این تخریب خطرناک است که به دلیل کاهش سطح انسولین در بدن رخ می‌دهد.
به گزارش ساینتیفیک‌امریکن، تحقیقات نشان می‌دهد اثر انسولین بر یکی از دو آنزیم همکار که با تنظیم میزان تولید اکسیدنیتریک، رگ‌های خونی را حفظ می‌کنند، با دیابت کمرنگ شده و این تخریب خطرناک آغاز می‌شود . کلی سمنکوویچ از دانشگاه واشنگتن که یکی از اعضای گروه این تحقیق است، می‌گوید: «متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به دیابت به دلیل نارسایی در عروق خونی از دست می‌روند. آنها می‌توانند دچار مشکلاتی در رگ‌های اصلی شوند که به سکته قلبی یا اشکال در خون‌رسانی منجر خواد شد و در دیگر افراد، خصوصا سیگاری‌ها نیز دیده می‌شود یا به دلیل پارگی مویرگ‌های خونی بینایی خود یا کلیه‌های‌شان را از دست بدهند که تنها در افراد دیابتی شایع است».
«دیابت به عنوان یک بیماری متابولیسمی می‌تواند حجم عظیمی از مشکلاتی را در فرد ایجاد کند که عامل اصلی ایجاد آنها سطح بالای گلوکز و چربی‌ها در خون است. این قند و چربی اضافی باعث ازدیاد تولید رادیکال‌های آزادی خواهد شد که می‌توانند با ایجاد حالتی شبیه به احتراق درون رگ‌های خونی باعث تخریب بافت آنها بشوند. اکسیدنیتریک حاصل از عملکرد آنزیم «نیتریک‌‌اکسیدسنتتاز» این شرایط را تعدیل خواهد کرد. این آنزیم که به اختصار (NOS) نامیده می‌شود، تنها زمانی فعال خواهد شد که به پالمیتیات موجود در غشای داخلی رگ‌ها متصل شود».
«این اسیدچرب به وفور در بدن انسان وجود دارد و تا پیش از این تصور می‌شد (NOS) می‌تواند با اتصال به هر شکل از این اسیدچرب فعال شود. اما تحقیقات نشان می‌دهند تنها نمک‌های اسیدپالمیتیک که به وسیله آنزیم (FAS) یا «فتی‌اسیدسنتتاز» ساخته شده‌اند، قابلیت جذب (NOS) را خواهند داشت. وظیفه کنترل میزان (FAS) را انسولین به عهده دارد و کاهش یا عدم تحمل آن در افراد مبتلا به دیابت است که این چرخه حیاتی را ناقص می‌کند و باعث تخریب دیواره رگ‌ها می‌شود».
تحقیق روی موش‌های آزمایشگاهی که دچار نقص تولید (FAS) هستند، صحت گفته‌های سمنکوویچ را اثبات می‌کند. این موش‌ها به سادگی دچار پارگی مویرگ‌های خونی می‌شوند و اگر دچار آسیب‌دیدگی در سرخرگ‌ها شوند، ترمیم آن بسیاردشوار خواهد بود. این موضوع می‌تواند به عدم خون‌رسانی کافی و قطع عضو منجر شود.
اگر این روند و اثر کاهشی انسولین در تخریب عروق خونی به همین شیوه در انسان‌ها نیز صادق باشد، می‌توان به کمک نتایج این تحقیق داروهایی را تهیه و تجویز کرد که تخریب عروق خونی و مویرگ‌ها در افراد دیابتی را به تأخیر بیندازند و از بخشی از مشکلات این افراد بکاهند.
50173
نظر شما