دو سال از فقدان جانکاه سنگ صبور ملت، سیاستمدار شجاع، دردمند و آگاه کشور که همواره در شرایط سخت و دشوار خود را فدای اسلام و کشور و مردم می‌کرد،گذشت؛ دو سالی که روز به روز جای خالی وی هر روز پررنگ‌تر جلوه می‌کند.
۱۹ دیماه سال ۱۳۹۵ مردم ایران در غم از دست دادن عزیزی که همواره به تدبیرهای او امید داشتند و او را غم‌خوار و دلسوز خود می‌دانستند به سوگ نشستند.
تاریخ اسلام و انقلاب، زندگی مردان بزرگی را در سینه خود ثبت کرده است که در عین شجاع و مؤثر بودن، مظلوم هم بودند؛ آیت‌الله هاشمی یکی از آن دردانه‌های تاریخ است.
بعد از ارتحال بسیاری از بزرگان و صاحب نظران به حق او را «شناسنامه انقلاب» نامیدند. در این میان حکیم فرزانه حضرت آیت‌الله جوادی آملی او را هدیه امام خمینی(ره) به ملت ایران دانست و اظهار داشت: امام شاگرد خوبی به نام آیت‌الله هاشمی به جامعه هدیه کرد. او در فقه و اصول، تدبیر و سیاست و طهارت «شدید القوی» بود و اساساً شخصیت و خلق و خوی ایشان حول محور اعتدال شکل گرفته بود.
ایشان تأکید کرده بودند: تفکر و اندیشه اعتدالی او برای حفظ انقلاب، کرامت، عظمت و شکوه دین و ملت بود. نه زیر بار زور و ظلم رفت و نه به کسی ظلم کرد. شناسنامه او باید حفظ شود. هاشمی باید همواره به عنوان حافظ وحدت، یکپارچگی و انسجام جامعه و خط مشی اعتدالی به جامعه معرفی شود.
آنچه در دومین سالگرد رحلت آیت‌الله، علاقمندان و دلسوزان جامعه را بیش از فقدانش آزرده خاطر کرده است، تشدید تهمت‌ها، دروغ‌ها وناملایمات در حق ایشان حتی پس از مرگ است.
البته جای خوشحالی دارد که مخالفین کینه‌توز او هم به این باور رسیده‌اند که هاشمی همچنان زنده است، ولی نمی‌دانند که اگر قرار بود با این روش‌ها بتوانند هاشمی زدایی کنند، او در این سال‌ها به اوج قله محبوبیت بین مردم نمی‌رسید.
بی‌تردید مستند هاشمی زنده است، قلب و روح مردم ایران است که روز به روز هاشمی بیشتر آن‌ها را تسخیر می‌کند.
* این مطلب سرمقاله روزنامه ۱۹ دی مورخ سه شنبه ۱۸دی ماه ۱۳۹۷ است.
نظر شما