نظام آموزش و پرورش ما به اذعان بسیاری از صاحب نظران در وضعیت بسیار نامناسبی به سر می برد که گویی نه اراده ای برای تغییر آن وجود دارد و نه کارهای موقتی هر ساله که با تبلیغات فراوان نیز همراه است، دردی از انبوه دردهای این موجود بیمار را تسکین داده است. اکنون به برخی از مسائل مهم آموزش و پرورش اشاره می شود. تا مشخص شود که تغییر در نظام اموزش و پرورش سودمند است:
- 1) وضعیت معیشتی فرهنگیان. این موضوع اگر چه حدیث مکرری است اما همچنان تازه مانده است. کیست که نداند فرهنگیان کشور به عنوان قانع ترین و خدوم ترین اقشار که بیشترین ساعات مفید کار را در کارنامه خود دارند، از بدترین شرایط معیشتی برخوردارند؟
- 2) معلمان حق التدریس گروهی از فرهنگیان هستند که سال هاست به صورت ساعتی در آموزش و پرورش مشغول به تدریس هستند از بسیاری از مزایای نیروهای رسمی محروم اند.
آنها به حکم قانون پس از 5سال باید به استخدام رسمی در آیند که اعتراضات مستمر نیروهای حق التدریس در این چند ساله حکایت از بی توجهی به حق قانونی این گروه از معلمان می کند.
- 3) منزلت فرهنگیان. یکی دیگر از مواردی که در این میان مورد غفلت قرار گرفته است شان و منزلتی است که آموزه های دینی ما برای معلم و امر تعلیم و تربیت قائل شده اند. بدون تردید نگاه بسیاری از مردم جامعه به معلم و نقش آن نگاهی احترام آمیز و سرشار از اعتماد است.
آسیب ها و چالش های نظام آموزشی
برخی از آن آسیب ها به شرح زیر است:
الف) عدم تناسب میان فارغ التحصیلان نظام آموزشی با نیازهای بازار کار
ب) نظام برنامه ریزی درسی مقاوم در قبال نفوذ و تحرک معلم، متمرکز بر انتقال معلومات، موضوع مدار، کتاب محور.
پ) تحمیل فشارهای عصبی و روانی و هزینه های مالی فراوان بر دانش آموزان، معلمان و اولیاء به هنگام برگزاری آزمون ها و امتحانات.
ت) عدم استفاده مناسب و بهینه از اوقات تحصیلی مدارس.
ث) کمبود دانش فنی در زمینه کاربرد تجهیزات و فناوری آموزشی.
ج) گسست مابین فعالیت های پژوهشی و فعالیت های آموزشی و پرورشی.
چ) عدم کاربست نتایج و یافته های پژوهشی توسط معلمان، مدیران و مدرسان با وجود هزینه های قابل توجهی که صرف اجرای پژوهش ها می شود.
رئیس سابق آموزش و پرورش استان تهران
نظر شما