این یادداشت را در پیروی ازحدیثی به نقل از پیامبرمحبوب می نویسم که فرمود: «اگر علم در ثریا باشد مردانی از سرزمین فارس به آن دست خواهند یافت»پس باید سخن پیامبر را کارکردی کنیم.مدیریت موضوع هسته ای در قالب برجام نقطه ی شروعی برای آبادانی کشور در حوزه ی داخلی خواهد بود. ما درمدیریت حوزه های مختلف صنایع و بانکداری تا مسائل مربوط به شهرداری ها و حتی در مسائل و آسیب های اجتماعی از قوه ی مجریه و مقننه تا قضاییه نیازجدی به آموزش و یادگیری داریم.پارلمانتاریسم و تفکیک قوا و نظام های اداری بوروکراتیک غرب را مرتب استفاده می کنیم در حالی که به بسیاری از لوازمش پایبند نیستیم.برخی سایت های ارزش گرا پس از38 سال کماکان به ساختارهای بانک و دانشگاه حمله می کنند،درحالی که نمی دانند جایگزین آنها چیست.برخی به دولت حملات شدیدی می کنند به عنوان این که غرب گرایند،درحالی که خود کمترین راه حلی برای اداره ی کشور ندارندوصرفا به تخریب می اندیشند.دراین شرایط با حفظ نگرانی و حساسیت همه ی طبقات سیاسی کشور و مسئولان به وحدت داخلی،انسجام و اجماع بر کلمه پیشرفت گرایی در همه ی عرصه های نیازمندیم، در ابتدا اولین عنصر اخلاقی که نیاز داریم تواضع و دورنهادن جامه ی تکبر و غرور برای امر یادگیری دربخش هایی از امر حکومتداری است که دچار آسیب هستیم.مطبوعات و پژوهشگران ما مرتب کشورهای دارای معیارهای حکومتداری خوب را به رخ می کشند،بدون آن که از آن استفاده ای داشته باشند.به عنوان مثال همه می دانیم بهره ی وام ها بسیار بالاست و به ربا تفسیر می شود،اما در ساختار تاسیس الگوی اسلامی آن یعنی ایجادساختار قرض الحسنه ناتوان هستیم،نظام بانکداری این کشورها چگونه موفق به پوشش مردم شده اند که با حداقل بهره و دور از فساد در خدمت مردمند.یا پوشش تامین اجتماعی و بیمه درمان در مراحل مختلف را چگونه مدیریت کرده اندکه همه ی مردم رضایت دارند،درحالی که ما هنوز گرفتار حاشیه نشینی و ناتوان ازطراحی سیستم درمانی قدرتمندیم؟در زمینه استفاده و یا امحای زباله ها چگونه موفق شده اند؟قوه ی قضاییه این کشورها قطعا چند میلیون پرونده در جریان رسیدگی ندارند،کارکرد آن چگونه است،درمسائل اجتماعی چگونه عمل می کنندکه آمار نزاع و درگیری بسیارپایین است؟نوع کار پارلمان ها در قانون گذاری و یا مقررات جذب سرمایه و استفاده از نفت چگونه انجام می شود.چگونه فساد به حداقل رسیده است،درحالی که فسادمالی در کشور ما نگران کننده است و با وجود ده ها سیستم نظارتی این فسادها روی داده است؟ده ها و صدها پرسش از آسیب هایی که ما داریم و با رجوع به آن ها می توانیم مدل های آن را یادبگیریم و به کار ببندیم ،این تجربه و علم میراث مشترک بشری است و هیچ ارتباطی به غرب گرایی ندارد،بی تردید هر هزینه ی دراین باره سودهای هنگفت و فراوانی نصیب کشور خواهد کرد و ما را ازآزمون و خطاهای مجدد به دور می دارد.به دور از تطویل کلام سخنم این است که وجود همه ی اختلاف ها یا کارشکنی ها از سوی برخی که به هیچ صراطی مستقیم نیستند، مانع نمی شود که ساختار دولت از ظرفیت های پس از برجام در زمینه ی بهبود امور داخلی استفاده نکند.درزمینه ی استفاده از ظرفیت دولت مشخصا پیشنهاد های زیر رادرچارچوب وظایف دولت مطرح می کنم:
1-بخش های ازوظایف نیروی انسانی دولت در خارج از کشور مانند کارکنان وزارت خارجه و وزارت اطلاعات و آموزش و پرورش ، تاکنون ماهیتی سیاسی،امنیتی اطلاعاتی و تعلیمی داشته اند،برای پس از برجام و با هدف بهبود برخی مشکلات داخلی نیازبه استفاده از ظرفیت تجربه ی دیگر کشورها به ویژه کشورهایی ماننددانمارک-سوئد-فنلاند-نروژ-سنگاپور-کره جنوبی-ژاپن -هلند واتریش و سایر کشورهادر ساختارهای فنی و عمرانی داریم،لذا باید ماموریت آموزشی و پژوهشی و انتقال تجربیات ماموران دولت به داخل کشوربه ماموریت این نیروی انسانی افزوده شود، گرچه لزوم همکاری نمایندگی های خارج از کشور برای ارتباط با بخش خصوصی اخیرا تاکید شده است.
2-برای بسترسازی استفاده ازتجربیات لازم است امکانات،بودجه و نیروی انسانی یکی از مراکز و یا دستگاه هایی که ماهیت پژوهشی دارد و مربوط به قبل از برجام هستندو یا بخش های متعددپژوهشی ناکارآمد دولت به عنوان سازمان یا مجمع مشورتی تجربیات توسعه تغییر ماهیت بدهد.بخشی از وظایف به همکاری گسترده کارکنان دولت در خارج از کشور(به ویژه تجربه ی بازنشستگان این دستگاه ها که قطعا دلسوزتوسعه ی ایران هستند) برای انتقال تجربیات و آموخته هااختصاص یابد،برخی کشورها در موارد خاصی پیشرفت های وسیعی داشته اند،بخشی برای دعوت و ارتباط با ایرانیان درمشورت به کارگرفته شود،(به دور از ابعاد سیاسی و امنیتی وخارج از تجربه شورای ایرانیان خارج ازکشور)،بخشی از ظرفیت ها به نهضت ترجمه ی متون توسعه کشورهای موفق اختصاص یابدو بخش وسیعی از ارتباط این سازمان یا مجمع در ارتباطات علمی توسط بخش های علوم پزشکی و آموزش عالی به کارگرفته شود.هر وزارتخانه باید یک نماینده آموزشی دراین سازمان یا مجمع برای استفاده و انتقال تجربیات به بالاترین مسئولان خود داشته باشد.(البته اگرنظام سیاسی ما قادر باشدسازمان پژوهشی قدرتمندی در همه ی بخش های با تجمیع بودجه و امکانات و نیروی انسانی بخش های پژوهشی قوه قضاییه،مقننه و مجریه و بخش های نظامی با ماموریت رشد و توسعه ترکیب و ایجاد کندکه بسیارعالی خواهدشد)
3- قطعا پیشنهاداتی که از این سازمان یا مجمع به دولت ارائه خواهدشدتاثیر مهمی در حل و فصل مشکلات بوروکراتیک و زائدخواهدشد.
4-مدیریت سازمان یا مجمع بایددر فرایندی شورایی مرکب ازکسانی باشد که عمیقا به توسعه در کشور معتقدند.براین مبنا افرادی مانند دکتر محمود سریع القلم و دکتر محسن رنانی مناسب خواهند بود و افرادی از وزارت خارجه که آگاه به فرایندهای اداری و یا دیپلماتی برجسته باشند.
نظر شما