داور جایزه جلال: دولت جایزه ادبی برگزار نکند، مطلوب‌تر است/بنیاد ادبیات داستانی باید خصوصی باشد

او که در نشست نقد و بررسی داوری جایزه جلال شرکت کرده، درباره‌ه این جایزه و ادبیات امروز ایران نکاتی را مطرح کرده که در ادامه می‌خوانید:

- دوستان منتقد می‌گویند ادبیات امروز ایران جامعه و انسان ایرانی را نمایندگی نمی‌کند. می‌گویند در ادبیات امروز ما تیرگی و تلخی و سیاهی و موضوعاتی از این دست هست. واقعیت امر این است که رصد این مساله امر بسیاری دشوار است یعنی انطباق ادبیات بر امور بیرون از ادبیات بسیار دشوار است. اینکه بگوییم انسان درون یک رمان انسان ایرانی هست یا نه امر دشواری است.

- مساله بعدی هم برداشت شخصی نویسنده است. من جامعه فعلی ایران را دارای لایه‌هایی از تیرگی و تباهی و تلخی می‌بینم و آن را در آثارم منعکس می‌کنم. قرار نیست کسی به من بگوید چطور بنویسم. نویسنده هر چه خود دریافت کرد را می‌نویسد.

- از طرف دیگر برادرانی که معتقدند ادبیات امروز نماینده واقعی ادبیات ایران نیست ، بدانند همین ادبیات است که نه سوبسید می‌گیرد و نه حمایت می‌شود اما مخاطب خودش را در آن می‌یابد و همین باعث می‌شود این ادبیات به چاپ چندم هم برسد. صاحب این ادبیات آئینه‌ای رو به اجتماع گرفته است. اگر آدمها نتوانند خودشان را در این ادبیات ببینند، این ادبیات را نمی‌خرند. نویسنده کسی است که به ندای درون خودش پاسخ دهد نه به سفارش دیگران.

- به همین خاطر وقتی می‌گویند ادب امروز انسان ایرانی را نشان نمی‌دهد نمی‌دانم منظورشان کدام انسان است. البته ما به همه نگاه‌ها احترام می‌گذاریم و کسی هم جلوی کسی را نگرفته. دوستان دیگر هم می‌توانند تعریف خودشان از انسان ایرانی را داشته باشند و برنده این وسط کسی است که انسان ایرانی را طوری به تصویر بکشد که مخاطبان باور کنند. البته ما تکثر جوایز ادبی هم داریم. دوستان تصوراتشان را در دیگر جوایز به قضاوت بگذارند.

-من با کم شدن سکه ها موافقم. جایزه در این هشت دوره برگزاری اکثرا برگزیده نداشته است. سنگ بزرگ هم نشانه نزدن است. باید جایزه را کم کرد که دائم اهدا شود. این ۱۱۰ سکه فشار زیادی به روی داوران وارد می‌کرد و به همین خاطر بسیاری یا برگزیده انتخاب نمی‌کردند و یا شایسته تقدیر اعلام می‌کردند. روند فعلی تصمیم گیری را ساده کرده است. به نظرم جدا شدن قید گرانترین از جایزه جلال حواشی را از آن کم می‌کند. واقع بین هم که باشیم وقتی بودجه ارشاد تنها ۱۰ درصد بودجه کشور است دیگر خوتان تفسیر کنید که توان ارشاد چقدر است.

- به نظر من جوایز ادبی در نهایت باید به سمت واسپاری به بخش خصوصی بروند. هرچقدر جایزه ها از دولت دور شوند وجهه بهتری پیدا می‌کنند. البته این تصمیم دولت است که در امور فرهنگی دست به واسپاری بزند و فکر می‌کنم این اتفاق اگر رخ دهد حاشیه‌ها بسیار کم می‌شود.

- مطلوب ما این است که دولت جایزه‌ای را برگزار نکند. در همه جای دنیا هم همین است. سیاستگذاری و حمایت مالی با دولت است اما دولت نقشی در برگزاری ندارد. دولتی برگزار شدن منجر شده که خیلی‌ها بگویند فلان جایزه دولتی را نه می‌گیریم و نه در برگزاری‌اش دخالت می‌کنیم.

- به باور من اصلا بنیاد ادبیات داستانی نیز نباید در تملک دولت باشد. این موسسه باید خصوصی باشد.

- 5757