*بهتر بود که خیلی از آمار و ارقام در گزارش 100 روزه اعلام نمی‌شد تا اسباب سوءاستفاده دشمن را فراهم نکند خصوصا در این شرایط زمانی که کشور وضعیت ویژه‌یی دارد، لذا طبیعی است که برخی فعالان سیاسی نقدهایی به این گزارش داشته باشند.
* در عین حال اگر بخواهیم نظر کارشناسان را درباره گزارش دسته‌بندی کنیم به چند نتیجه می‌رسیم. نظریه اول مربوط به کسانی میشود که اعتقاد دارند وضعیت کشور مساعد است و این آمار و ارقام اعلام شده از رییس‌جمهور درست نیست. گروه دوم بر این نظر هستند که وضعیت کشور مناسب نیست و آمار او صحیح است ولی نباید به گونه‌یی ارائه شود که اسباب سوءاستفاده دشمن بشود. سومین نظریه نیز بر این تاکید دارد که باید مردم بدانند روحانی در چه شرایطی کشور را تحویل گرفته تا در آینده اسباب سوءاستفاده جناح‌های مخالف قرار نگیرد؛ در یک جمع‌بندی نهایی اینچنین بر می‌آید که ارائه گزارش و جزییات آن به مردم با توجه به گستردگی انتقاد‌ها کار ساده‌یی نیست.
*رویکرد دولت مجموعا به سمت حل مشکلات کشور و مردم است. در یک نگاه دقیق‌تر به عملکرد قوه مجریه به این می‌رسیم که دولت حل مشکلات کشور و مردم را در نظر دارد .
* دولت در مدت صد روز همین که توانست خود را متناسب با هدفگذاری‌های صورت گرفته جمع کند و وزرا توانستند به حوزه ماموریت‌های خود مشرف شوند تا کار وزارتخانه‌ها آغاز شود کار بزرگی انجام داده است. با این حال به نظر می‌رسد که دولت رویکرد سوم یعنی تلفیقی از رویکرد خارجی و داخلی را در نظر گرفته است ولی هنوز برای متوقع بودن از دولت زود است چون صد روز زمانی نیست.
* یکی از مشکلات ما این است که روی افراد متمرکز می‌شویم و فکر می‌کنیم که اشخاص، قهرمانان عرصه مشکلات کشور هستند. این خوب نیست. راهکار اصلی در این است که ما با سیستم‌سازی و اتحاد، مسائل را حل و فصل کنیم. به نظر می‌رسد در دولت روحانی حرکت به سمت خرد جمعی انتظار می‌رود شکل بگیرد و امید داریم که آقای روحانی بتواند سیستمی را شکل بدهد تا این سیستم و روش با در کنار هم قرار دادن همه نیروهای توانمند فارغ از نگاه‌های حزبی و جناحی ضمن حفظ منافع ملی و مردمی به سمت حل مشکلات کشور برود.
* دوران قهرمان‌بازی‌ها، حل یک‌شبه مشکلات، اینکه یک نفر همه‌چیز را بفهمد و در همه زمینه‌ها خود را کارشناس بداند، حرف زدن و عمل نکردن و بی‌نتیجه ماندن امور، به سر رسیده است. اکنون باید به سمتی برویم که بخشی از مشکلات مردم را رفع کنیم چون حل تمامی مشکلات مردم نه در کوتاه‌مدت و نه میان‌مدت میسر نیست.
* دیپلماسی در همه کشورها یک اولویت است. در کشور ما نیز به دلیل مسائل مختلفی که داریم و از قبل داشتیم همچنین با توجه به انقلاب اسلامی و نفس آن، روحیه استقلال‌طلبی مردم، موقعیت ویژه ژئوپولتیکی کشور و... طبیعی است که نوع رویکرد نسبت به ایران در قیاس منطقه‌یی و جهانی از جنس تهدید باشد. به همین خاطرلازم است برای بحث سیاست خارجی یک اولویت قایل شویم و در حل مسائل مربوط به آن هوشمندانه رفتار کنیم.
*اگر روحانی جریان اعتدال‌گرایی مبتنی بر خردگرایی در کشور را حاکم کند، می‌تواند موفقیتش را رقم بزند. اعتدال‌گرایی باید یک نحله جدیدی در داخل کشور بشود به این معنا که همه نیروهای معتدل اصلاح‌طلب و اصولگرا در کنار هم قرار بگیرند و با همکاری خودشان این رویکرد و نحله جدید را رقم بزنند؛ نحله‌یی که باعث میشود تا هر دو جناح افراطیون و تندروهای خود را کنار بزنند.
*بهتر است اجازه دهیم که پرونده رفع حصر نامزدهای انتخاباتی در سکوت و آرامش دنبال شود چون جنجال رسانه‌یی به خودی خود مسائل را پیچیده می‌کند. بالاخره شخص آقای روحانی مجرب و کاردان هستند.
/17212
نظر شما