ب-52ها برای چه به پرواز در آمدند؟

در این خصوص نکات زیر حائز اهمیت است:

پرده اول:

تقریبا از دوسال پیش و مشخصا پس از سفر باراک اوباما به سرزمین های اشغالی مشخص شد علاقمندی امریکا برای ورود و ایفای نقش در خاور دور برای کنترل رشد غول آسای چین، حفظ منافع خود و امنیت متحدانش، جنبه عملی پیدا کرده است.[خداحافظ خاورمیانه، خداحافظ نفت!]

 واشنگتن البته پیش از آن نیز در اظهاراتی از این تمایل پرده برداشته بود. تحلیلگران و مفسران رسانه ای- سیاسی حتی چندسال زودتر به این موضوع اشاره کرده بودند که امریکا درحال جابجایی اولویت های خود از خاورمیانه به آسیای دور است؛ اما قراین اصلی این ادعا تقریبا بعد از سفر اوباما به خاورمیانه نمایان شد؛ جایی که اوباما صراحتا به جای رفتن به کنیست رژیم صهیونیستی، به دانشگاه رفت و خطاب به دانشجویان اسرائیلی تلویحا گفت آمریکا نمی تواند تا ابد خود را درگیر مناقشات اسرائیل و فلسطین کند و اگر آنها امنیت می خواهند باید مقامات خود را تحت فشار قرار دهند تا فلسطینی ها هم از امنیت و رفاه برخوردار باشند. 

باراک اوباما در سخنرانی سالانه خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد یک بار دیگر بر این موضوع تاکید کرد. او در آنجا حل و فصل موضوع هسته ای ایران و تشکیل دو دولت در سرزمین های اشغالی در اسرع وقت را از مهمترین اولویت های خود در خاورمیانه اعلام کرد که به دکترین اوباما مشهور شد. در همین حال  توافق موقت هسته ای غرب با ایران در مدت زمانی تقریبا کوتاه نشان داد که اوباما در رویکرد متفاوت خود به خاورمیانه جدی است.

به همان اندازه که رژیم صهیونیستی مطمئن است پس از حل و فصل پرونده هسته ای ایران، نوبت به موضوع تشکیل دو دولت یا حل و فصل مسائل مربوط به اسرائیل و فلسطین خواهد رسید؛ چینی ها نیز به خوبی آگاهند که به همین میزان توجه و تمرکز آمریکا به سمت خاور دور بیشتر و بیشتر خواهد شد.

اختلافات پکن و توکیو از یکسال پیش بر سر سه جزیره کوچک در دریای شرقی چین که در نزدیکی ذخایر نفت و گاز این کشور واقع شده اند بالا گرفته است. این اختلافات زمانی آغاز شد که ژاپن این سه جزیره کوچک اما دارای موقعیت استراتژیک را از مالکان خصوصی آن خریداری و کشتی های توپ دار خود را در آنجا مستقر کرد.

آماده شدن زمینه های عملی دخالت و ورود آمریکا به ایفای نقش در شرق دور که سوای از چین، متوجه کره شمالی و روسیه نیز می شود از یک سو و تشدید اختلافات چین با همسایگان خود از جمله ژاپن و تایوان از سوی دیگر سبب شده است تا پکن سیاست های خود در حوزه فعالیت های نظامی و دفاعی دریایی را افزایش دهد. در همین راستا در اوایل هفته جاری پکن به منظور توسعه حریم هوایی خود، اولین منطقه دفاع هوایی را در دریای چین شرقی تاسیس کرد.

این اقدام چین همانگونه که انتظار می رفت با واکنش شدید ژاپن، تایوان، کره جنوبی و آمریکا مواجه شد و درست سه روز بعد از آن آمریکا دو فروند از بمب افکن های پیشرفته ب 52 را بر فراز این منطقه به پرواز در آورد تا عملا مخالفت خود را به این طرح چین اعلام کرده و نشان دهد که آن را به رسمیت نمی شناسد [اینجا]. آمریکا به شدت نگران توسعه اقدامات نظامی گرایانه چین در آسیا است که نه تنها منافع این کشور بلکه منافع متحدان آمریکا را نیز به خطر می اندازد. 

این عمل و عکس العمل چین و آمریکا اگرچه ممکن است خیلی جدی نباشد اما اولین نشانه های تنش ولو در سطح پایین در شرق دور میان دو ابرقدرت محسوب می شود. به عبارت دیگر می توان گفت پای آمریکا ممکن است خیلی زودتر از موعد به شرق دور باز شود. اکنون شرایط به نظر، بحرانی نیست اما با شرایطی که به اختصار ذکر آن رفت، افزایش تنش های جدی تر میان چین و متحدان آمریکا در آینده نزدیک محتمل خواهد بود و از آنجا که آمریکا معاهدات امنیتی با متحدان خود از جمله ژاپن امضاء کرده، قطعا به این مناقشات کشانده خواهد شد. این موضوع برای آمریکا بسیار نگران کننده است جایی که کره شمالی به اندازه کافی برای واشنگتن دردسر افرینی کرده، این کشور می کوشد تا حد ممکن از افزایش تنش ها بکاهد و این دستور کار اصلی سفر آتی جوبایدن معاون رئیس جمهور آمریکا به چین خواهد بود.