تقدیم به دشمن قابل احترامم؛ محمدجواد ظریف/آقای سفیر تمام شد

چاپ دوم کتاب «آقای سفیر» دربرگیرنده مصاحبه محمدمهدی راجی با محمدجواد ظریف، سفیر پیشین ایران در سازمان ملل متحد و وزیر امور خارجه دولت یازدهم، روانه بازار نشر شد.

به گزارش خبرآنلاین، چاپ اول «آقای سفیر» پس از 20 روز از انتشار و توزیع با استقبال مردم مواجه و تمام شد؛ کتابی که ضمن ارایه بیوگرافی کاملی از دکتر محمدجواد ظریف، با مروری بر زندگی شخصی این چهره سیاسی، به مسایل کاری و دغدغه‌های سیاسی این دیپلمات پرداخته است.

این اثر در دو بخش گفت‌وگوی راجی با ظریف را ارایه می‌کند؛ بخش نخست رخدادها و خاطرات او را با درون‌مایه‌ای آسیب‌شناسانه بیان می‌کند و بخش دوم به مباحث نظری در حوزه دانش روابط بین‌الملل و سیاست خارجی اختصاص دارد.

این گفت و شنود 40 ساعته از زمان تولد و پیشینه خانوادگی ظریف آغاز شده و در ادامه آن ظریف به شرح فعالیت های دانشجویی خود در آمریکا، پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیت در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل(به مدت 25 سال)، شرکت در مذاکرات مربوط به قطعنامه 598، ایفای نقش به عنوان معاونت سیاسی اجلاس سران سازمان کنفرانس اسلامی در تهران، مذاکرات بن پس از اشغال افغانستان، ملاقات با صدام حسین، شرکت در مذاکرات هسته ای و... می پردازد.

در مقدمه این کتاب اشاره شده است که هنری کیسینجر وزیر خارجه اسبق آمریکا کتاب خود به نام «دیپلماسی» را به این دیپلمات کشورمان تقدیم کرده و نوشته است: «تقدیم به دشمن قابل احترامم؛ محمدجواد ظریف».

حضور جمعی از دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا -از جمله سعید امامی- در دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل و شرح اختلاف نظر با آنها، ملاقات با صدام حسین به همراه دکتر کمال خرازی، شرح مذاکرات سعدآباد و شکستن تعلیق UCF اصفهان، اتهمات روزنامه کیهان به ظریف و واکنش مقامات عالیرتبه نظام به آن، چگونگی برکنار از نمایندگی ایران در سازمان ملل توسط احمدی نژاد و... از بخش های قابل توجه کتاب است.

از نکات کتاب این است که ظریف در چند جای خاطرات خود به صراحت و صداقت، از رفتارهای تند و اشتباهات خود و دوستانش در وزارت خارجه که 70 میلیون ایرانی متحمل آن شدند عذرخواهی می کند. وی در بخشی از کتاب که به حضور در کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل می پردازد، در این زمینه می گوید:

« درکمیته سوم، بحث حقوق بشر به تازگی علیه ایران مطرح شده بود. بنده مسئول این کمیته شدم و آقایان سعید امامی و سیروس ناصری نیز به عنوان همراه من در جلسات شرکت می کردند.

در آن زمان اصرار داشتیم که حتی اگر کسی یک کلمه نیز راجع به جمهوری اسلامی ایران صحبت کند، ما پاسخ آن را بدهیم. الان در کلاس هایم این موضوع را به عنوان مثال مطرح می کنم. در آن زمان تنها کسانی که با مقررات سازمان ملل متحد آشنایی داشتند، ما بودیم. این مقررات در واقع روش کار است، اما این کار به عقلانیت نیز نیاز دارد. در آن مقطع ما به دلیل کم تجربگی، قسمت عقلش را لحاظ نمی کردیم...

آن زمان اروپایی ها راجع به 20 کشور صحبت می کردند و یک دقیقه نیز راجع به ایران می گفتند. ما نیز که جوان و جویای نام بودیم، اصرار داشتیم که در پاسخ به آن، ده دقیقه صحبت کنیم. لذا کار بنده، آقای سیروس ناصری و آقای سعید امامی این شده بود که در جلسه به دقت گوش می کردیم و مطلب می نوشتیم تا من پاسخ بدهم... در حالی که به اشتباه فکر می کردیم این کار برای دفاع از جمهوری اسلامی لازم است. این از تجربیاتی به شمار می رود که ما به قیمت زیادی یاد گرفتیم، اما دوستان جدید نمی خواهند باور کنند که اگر روشمان را عوض کردیم از سر بی اعتقادی و بی غیرتی نبود، بلکه به خاطر تجربه کسب شده بود که الان دوباره آن کارها را تکرار نکنند».

او در ادامه نیز می گوید: «...البته هدفمان مقدس بود ولی هر کاری روش خودش را دارد و ما اشتباه می کردیم».

بنابراین گزارش، مباحث این کتاب به دلیل قرار گرفتن بر بستر پرفراز و فرود سیاست خارجی ایران و نیز بازخوانی صادقانه کامیابی‌ها و ناکامی‌های ظریف در جایگاه دانشی و تجربی مشرف بر گذشته و حال وی، می‌تواند برای دانشجویان روابط بین‌الملل و علاقه‌مندان سیاسی خارجی ایران جذاب و مفید باشد. همچنین کتاب «آقای سفیر» مخاطبان را با ویژگی‌های عام و مناسبات ایران و جهان، گسست‌ها و پیوندهای تاریخی در سیاست خارجی، عنصر ژئوپولیتیک و تاثیر آن در قدرت منطقه‌ای ایران، خوانش انقلابی رویدادهای بین‌المللی؛ برگرفته از آموزه‌های مکتب تشیع، تمایز آشکار دیپلمات و دیپلماسی ایرانی در مقایسه با هنجارهای پذیرفته شده جهانی، آیین گفت‌وگوی منحصر به فرد و درجاتی از تقابل و تعارض تا تعامل و همکاری آشنا می‌کند.

«محمدجواد ظریف در خانواده تاجر مذهبی سنتی به سال ۳۸ در تهران متولد شد. دبستان و دبیرستان علوی استعداد سخنوری او را شکوفا کرد و به‌رغم خواست خانواده و رسم مدرسه علوی مانند بسیاری دیگر از محصلان این مجموعه دینی ـ آموزشی به سیاست روی آورد. پیش از پایان تحصیلات دبیرستانی راهی امریکا شد و پس از اتمام کالج به تحصیل در رشته کامپیوتر پرداخت. در امریکا به انجمن اسلامی دانشجویان ایرانی شمال امریکا در برکلی پیوست. پس از پیروزی انقلاب رشته روابط بین‌الملل را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد. در همان ایام تحصیل ابتدا به ضرورت ماه‌های اول انقلاب در کنسولگری ایران در سانفرانسیسکو و سپس به صورت کارمند محلی و بعدها در قامت دیپلماتی تمام‌عیار فعالیت دیپلماتیک خود را تا مقام سفارت در نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک دنبال کرد.»

آنطور که ایبنا به نقل از مسوول واحد فروش نشر نی گزارش داده، نخستین چاپ این کتاب که روزهای ابتدای مرداد ماه روانه بازار کتاب شده بود، کمتر از 20 روز به پایان رسید و دومین چاپ کتاب با همان مشخصات چهار روز قبل منتشر و در بازار نشر عرضه شد.

دومین چاپ کتاب «آقای سفیر» را نشر نی چهار شنبه(30 مرداد) با شمارگان هزار و 500نسخه در 368 صفحه به بهای 15 هزار تومان روانه بازار نشر کرد.

 

6060

کد خبر 310267

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 13 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 14
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام A1 ۰۷:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    16 1
    شمارگان جاپ اول؟
  • بی نام IR ۰۸:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    18 9
    یاد حس انقلابی گری خودم در سالهای اول پیروزی انقلاب افتادم. ای.... جوانی!!!! ما هم پیر شدیم.
    • احسان AU ۱۰:۵۸ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
      38 16
      همین جوونی شما پدر ما رو در آورد
  • محمدحسین IR ۰۸:۱۱ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    23 87
    داره کم کم میشه مثل زمان اصلاحات... تبلیغات همه جانبه از دولت مردمان و فراموشی نقد اون ها در حال حاضر......از وقتی آقای روحانی اومده من خبری رو ندیدم که حداقل به تحلیل کارهای روحانی منجر بشه
    • امیر A1 ۰۸:۵۶ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
      33 4
      چون هنوز اقدامی صورت نگرفته که اثرش مشخص و بشه نقدش کرد
    • بی نام AE ۰۹:۲۴ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
      42 3
      اول اينكه دولت مطبوع جناب عالي به مدت هفت سال تمام مورد تأييد و تحسين كل جناح اصولگرا بود و حتي در بديهي ترين خطاها و اشتباهات چشم بسته همه را به تيغ برچسب هاي اهالي فتنه، ساكتين فتنه، بي بصيرت و يا عمله و كارگرهاي غرب جاده صاف كن شيوه جديدي از لمپنيسم دولتي و بي قانون ترين دولت ( تأكيد خاصي بر بي قانون ترين دارم) تاريخ جمهوري إسلامي ايران شدند و كل اعتبار و ابروي اصولگرايان واقعي را هزينه كسي كردند كه خود را حتي از اصولگرايان نمي دانست و در سال هشتم بود كه كم كم اون حمايتهاي كوركورانه كم كم رنگ باخت دوما عمر اين دولت يكماه نيست و براي درك عمق و اثر شاهكارهاي انجام شده در طول هشت سال گذشته حد اقل دو سه ماهي زمان خواهد برد
    • میلاد IR ۱۱:۰۹ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
      8 1
      بنده خدا هنوز کارش شروع نشده تازه مناظره قبلی هم به جای اینکه انتقاد از چیزهایی که اتفاق افتاده کنه از آقای روحانی انتقاد کردند درضمن ازمناظره ونشون دادن مجلس خبری نبود
  • خشایار A1 ۰۸:۴۳ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    21 1
    من این کتاب را خواندم زندگی نامه آقای ظریف است که به صورت گفتوگو است خیلی خوبه
  • مهدي A1 ۱۰:۱۴ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    4 7
    دوستان عزيز وخردورز تفريط وافراط از بمب اتمي مخربتر است.از تفريط وافراط در هر زمينه اي پرهيز كنيد اعتدال همواره رها گشا است.
  • بی نام GB ۱۰:۲۱ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    4 1
    ظریف در کتاب خاطراتش که به تازگی با نام «آقای سفیر» منتشر شده است، ‌‌می‌گوید: «فکر می‌کنم در بهمن ماه سال ۱۳۸۰ بین من و آقای دکتر خرازی برای رفتن به نیویورک توافق صورت گرفت. ظاهرا آقای دکتر خرازی نیز‌‌ همان موقع موضوع اعزام من را به رهبری هم گفته بودند. بعد‌ها رهبری به من فرمودند که‌‌ همان روز من به آقای حجازی گفتم که بهترین گزینه برای نیویورک شما هستید؛ اما بگذارید روند معمول وزارت خارجه طی شود. وقتی که رسما به ما معرفی شدید، شما هم رسما موافقت کنید... همچنین نکاتی را که برای مأموریت لازم بود یادآوری کردند. از جمله نکته‌ای را فرمودند که من در همه کلاس‌هایم برای دانشجویان گفته‌ام. به من فرمودند، حتی اگر در موردی یقین داری که دیدگاهت ۱۸۰ درجه با من مخالف است، وظیفه داری دیدگاهت را بگویی.
  • كارمند A1 ۱۰:۲۲ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    1 10
    دو صد گفته چون نيم كردار نيست
  • بی نام IR ۱۱:۰۱ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    2 0
    اقای ظریف عملکردش تو وزارت امور خارجه میبینیم
  • بی نام IR ۱۱:۱۶ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    4 0
    حتما بايد خوندني باشه. اميدوارم دولتي ها چاپ اول رو نخريده باشند و مردم كتاب را به چاپ دوم رسانده باشند.
  • علی A1 ۱۹:۵۲ - ۱۳۹۲/۰۶/۰۵
    8 0
    اما دوستان جدید نمی خواهند باور کنند که اگر روشمان را عوض کردیم از سر بی اعتقادی و بی غیرتی نبود، بلکه به خاطر تجربه کسب شده بود که الان دوباره آن کارها را تکرار نکنند».