نفیسه حاجاتی: چهارمین همایش یک روزه هفته اصفهان، با برنامه‌های علمی و فرهنگی مختلف، در دانشگاه آزاد خوراسگان برگزار شد. در بخشی از این مراسم، اصغر شاهزیدی و تقی سعیدی به نقل خاطراتی از حسن کسایی پرداختند و سپس تصنیف «به اصفهان رو» را به صورت مشترک اجرا کردند.
خسرو احتشامی، شاعر و استاد دانشگاه هم در بخش دیگری از مراسم، به صحبت درباره اصفهان پرداخت. او با تاکید بر نقش مهم ادبیات در اصفهان‌شناسی گفت: «اخیراً که دیوان نجبی اصفهانی منتشر شد، تازه‌هایی درباره پل جویی دریافتیم که در هیچ جا ثبت و نگارش نشده‌یود. ساخت پل، پلی که سراسر چوب بوده و روی آن جوی بزرگ مسی ساخته‌بودند تا آب از روی پل هم رد شود و بعد در زمان شاه سلیمان سیلی این پل را با خود برده. اما بعداً پلی از آجر به جای آن ساختند.»
نویسنده کتاب باغ‌های چوبی، سپس شعر بلندش با عنوان «پل خواجو» را که به زمان افتتاح این پل تاریخی و هم‌اکنون آن اشاره دارد، برای حضار خواند. در بخش‌هایی از این مثنوی آمده: «پلی و خواب آب می‌بینی/ تشنه‌ای و سراب می‌بینی/ کرده رنگ تو را سیاه و سفید/ یادگار هزار دست پلید/ شب چراعی به دست مفلس‌ها/ عاری از عقل و خالی از حس‌ها/ ناتوانان خرداندیشه/ سایه گستردگان بی‌ریشه/ با تو هر روز طرح نو کردند/ بی‌تامل تو را درو کردند/ گل زیبایی تو را چیدند/ عاشقان تو گریه خندیدند/ رمز و راز نگفته‌ای داری/ ناله ناشنفته‌ای داری/ با من‌ای پیر همزبانی کن/ نفسی می‌زنم جوانی کن/ تو پس از چار قرن زیبایی / از ملاقات مهر می‌آیی»
عباسعلی پورصفا: آتلیه‌ام را ببینید
سپس مراسم تجلیل ار 5 پیشکسوت علمی و فرهنگی اصفهان آغاز شد. عباسعلی پورصفا، متولد 1300، دارای نشان درجه یک هنری و مبدع نقش چهره به صورت نقطه‌چین برای طراحی فرش، اولین چهر فرهنگی بود که «تندیس دوستدار اصفهان» را دریافت کرد. پورصفا از جمله اولین شاگردان هنرستان هنرهای زیبای اصفهان است. نقاشی و طبیعت‌سازی را زیر نظر عیسی بهادری آموخته. از محمد معیدی دورنماسازی با رنگ و روغن را یاد گرفته و صورت‌سازی را هم بدون تعلیم، می‌داند. سال‌ها، استاد هنرستان هنرهای زیبای اصفهان بوده و آثارش در نمایشگاه‌های مختلف داخلی و خارجی به نمایش گذاشته شده‌اند و روی دیوار تعدادی از موزه‌های داخلی و خارجی هستند.
پورصفا بعد از گرفتن تندیس، گفت: «حرف زیادی ندارم. بیوگرافی من را شنیدید. من یک آتلیه‌ای در منزلم دارم. هر کس مایل است افتخار بدهد تشریف بیاورد و از نزدیک آثارم را مشاهده کند.» و سپس آدرس خانه و آتلیه‌اش را (خیابان باغ دریاچه، کوچه بهار، انتهای بن‌بست توکلیف طبقه دوم) در اختیار حضار قرار داد و خواهش کرد که در گروه‌های چند نفری برای دیدن آثار مراجعه کنند.
مرتضی تیموری: عاشق بودم
سپس از مرتضی تیموری، متولد 1313، که عمری را صرف رشته کتابداری و تالیف کتاب کرده، تقدیر شد. تیموری دانش‌آموخته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران و کتابداری دانشگاه شفلد انگلستان است. او سرپرستی کتابخانه‌های دانشکده ادبیات، دانشکده علوم، دانشکده علوم تربیتی و کتابخانه مرکزی دانشگاه اصفهان را به عهده داشته. نسخه‌شناسی کتاب‌های چاپ سنگی و خطی جزو فهرست فعالیت‌های مهمش به شمار می‌آید و کتاب‌های مختلفی از جمله «غزلیات جاویدان پارسی» و «بیاض تاج‌الدین احمد وزیر» را هم تالیف کرده است.
تیموری هنگام گرفتن تندیس دوستدار اصفهان، گفت: «هم شادمانم هم خجل/ هم سرخ‌رو هم منفعل/ کز عهده بیرون آمدن/ نتوانم این امر را. من اگر در دانشگاه اصفهان40 سال خدمت کردم و از ساعت 7 صبح تا 12 شب در کتابخانه بودم، به خاطر این بود که من عاشق بودم. وطیفه‌ام را انجام دادم. دکتر درخشی در قطعه‌ای گفته: به عشق کوش که تا در دل تو ره نکند/ نه ماجرای وجودی نه وحشت عدمی»
لئون می‌ناسیان؛ مرد سال
سومین چهره فرهنگی که در بخش دوم مراسم روز اصفهان از او تقدیر شد، لئون می‌ناسیان، نویسنده، پزوهشگر، محقق، شاعر، نقاش، نوازنده مولف تاریخ نگار و مترجم ساکن جلفای اصفهان بود. می‌ناسیان سال 1299 در فریدن اصفهان متولد شده. در کودکی به جلفا آمده و عاشق این محله قدیمی و تاریخی اصفهان است. سال 1370، همزمان با هفتادمین سال تولد می‌ناسیان، دوستدارانش به پاس فعالیت‌های فرهنگی او، در چهار شهر ارمنستان و شهرهای اصفهان، تهران، نیویورک و لس‌آنجلس برایش بزرگداشت برپا کردند.
لئون می‌ناسیان، قبل از دریافت تندیس دوستدار اصفهان، رو به حضار گفت: «از کودکی به جلفا آمدم. حالا 92 سالم است و 92 کتاب ارمنی نوشته‌ام. بیش از 20 کتاب هم به فارسی نوشتم. که «دو فرمان از حضرت رسول و حضرت امیرالمومنین» هم یکی از کتابهاست. فقط برای جلفا 35 کتاب نوشتم. عمر من با نوشتن و تحقیق و چاپ کردن کتاب گذشته. حالا هم دیگر وقت و حوصله نوشتن ندارم.»
می‌ناسیان یکی از مشهور‌ترین چهره‌های فرهنگی جامعه ارامنه ایران در جهان است. سال 1376 از طرف مرکز بیوگرافی بین المللی کمبریج انگلستان به عنوان مرد سال 97-1996میلادی معرفی شد و مدال و دیپلم افتخار دریافت کرد. در سال‌های 8-1997 میلادی هم از طرف مرکز بیوگرافی کارولینای جنوبی آمریکا به عنوان مرد سال شناخته شد و زندگی‌نامه‌اش در کتاب «whose who» به چاپ رسیده است.
تالیف، ترجمه و معماری داحلی
دکتر عباس ادیب، متولد 1304، فارغ‌التحصیل دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در رشته فیزیولوژی و فارماکولوژی، مولف و مترجم، چهارمین چهره علمی، فرهنگی بود که تندیس دوستدار اصفهان را دریافت کرد. کتابش با عنوان «تشخیص و درمان طبی بیماری‌ها» در دوره دوم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران به عنوان کتاب سال برگزیده شده و کتاب‌های مختلف دیگری از او به جای مانده است.
پنجمین چهره‌ای که در چهارمین همایش روز اصفهان معرفی و تقدیر شد، در همایش حضور نداشت. مهدی ابراهیمیان، متولد 1317، فارغ‌التحصیل هنرستان هنرهای زیبای اصفهان است. در فرانسه در رشته معماری و طراحی دکوراسیون داخلی تحصیل و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تدریس کرده است. یکی از مهم‌ترین آثار او، تزئینات و دکوراسیون داخلی مهمانسرای عباسی است.
ابراهیمیان که برای این طراحی منحصربه‌فرد اساتید زبده‌ای را یافته و به کار گرفته است، درباره این پروژه گفته: «وقتی به دیدن ساختمان رفتم، با محیطی سرد و نازیبا رو به رو شدم که هیچ گونه جاذبه‌ای نداشت اما با ورود به حیاط مهمانسرا انسان ناگهان مبهوت آن همه زیبایی و هماهنگی می‌شد که از چهار طرف او را احاطه کرده بود. تنها را ه آشتی میان دو سبک قدیم و جدید و دست یافتن به نوعی توازن را در یک دکوراسیون ایرانی و صفوی یافتم. سرانجام با تصویب پروژه‌ای که در 7 تابلوی بزرگ ارائه شده بود، کار اجرای آن آغاز و در مدتی کوتاه با نهایت ظرافت به انجام رسید.»
چهارمین همایش هفته اصفهان، پنجشنبه دوم آذر ماه از ساعت 9 تا 18 در دو بخش صبح با موضوع «اصفهان؛ شهر خلاق» و بعد از ظهر با موضوع «باغشهر اصفهان» همراه با سمینارهای علمی و برنامه‌های فرهنگی برگزار شد. این همایش امسال به ابتکار انجمن دوستداران اصفهان و با مشارکت دانشگاه آزاد خوراسگان، جمعیت دوستداران محیط زیست، انجمن مفاخر معماری ایران، دانشگاه هنر اصفهان، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان اصفهان، سایت معمار نت، اتاق بازرگانی و صنایع و معادن اصفهان و بنیاد معماری می‌رمیران برنامه‌ریزی شده بود.
5757
نظر شما