به گزارش نیوساینتیست، کریسشن‌ساینس‌مانیتور ادعا کرده این اطلاعات را از یکی از مهندسان ایرانی که درحال بررسی پهپاد بدست آورده و ادامه داده است: «سیستم هدایت براساس جی.پی.اس، نقطه ضعف این هواپیماست. با ارسال نویزهای قوی و مسدود کردن ارتباط ماهواره‌ای پهپاد با اپراتور، هواپیما مجبور به استفاده از هدایت خودکار (اتوپایلوت) شد و شرایط برای فریب آن مهیا گشت. سپس، کارشناسان ایرانی توانستند سیستم نقشه‌خوانی داخلی این هواپیما را طوری تغییر دهند که کامپیوتر داخلی پهپاد تصور کند آشیانه‌اش، پایگاهی در ایران با همان ارتفاع آشیانه اصلی است. اما اختلاف اندک ارتفاع این پایگاه ایرانی با پایگاه اصلی پرواز پهپاد موجب شد هواپیما هنگام فرود دچار مشکل شود و بخش‌های پایینی و چرخ‌های فرود آسیب ببیند».
اما آیا چنین کاری واقعا ممکن است؟ امواج جی.پی.اس را ماهواره‌ها ارسال میکنند و به همین دلیل در نزدیکی سطح زمین ضعیف هستند. پس می‌توان با استفاده از امواج قوی‌تری که از آنتن‌های نزدیک‌تر ارسال می‌شود، در آن‌ها تداخل ایجاد کرد. حتی ابزارهای نظامی جی.پی.اس که از دقت بالاتری نسبت به ابزارهای معمولی و تراشه‌های به‌کاررفته در گوشی‌های همراه برخوردارند، در برابر چنین مشکلی آسیب‌پذیرند.
کریسشن‌ساینس‌مانیتورز ادامه داده که تنی چند از کارشناسان سابق نظامی ایالات متحده نیز برنامه‌نویسی دوباره جی.پی.اس برای پرواز به خانه‌ای دیگر را عملی دانسته و شکار پهپاد جاسوسی ایالات متحده را از این روش امکان‌پذیر می‌دانند. لاکهیدمارتین، سازنده پهپاد شناسایی RQ-170 هواپیما را طوری ساخته بود که اگر ارتباط ماهواره‌ای با اپراتور قطع شد، هواپیما بر اساس نقشه موجود در کامپیوترش و موقعیت‌سنجی جی.پی.اس به آشیانه بازگردد و اگر مشکلی برایش پیش آمد، خود را منهدم کند. اما شکار این پهپاد به دست نیروهای ایرانی آن هم در شرایطی سالم بدان معنی است که چنین تمهیداتی دیگر به کار نمی‌آید!
برای آن‌که از جزئیات فنی این هواپیمای بدون‌سرنشین بیشتر بدانید، اینجا را کلیک کنید.
5353
نظر شما