عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در آغاز مطلبش نوشته است:
«موضوع بحث ما این است که در جریان شکل گیری «فقه سیاسی اسلامی» در طول تاریخ، چه بهره ای از «سیره نبوی» برده شده است؟ اساس این بحث در این است که استفاده از حدیث در فقه اصل بوده، و سیره در مرتبه دوم قرار داشته است. با این حال، همواره از اخبار سیره نبوی در اثبات برخی از احکام سیاسی به خصوص در باب جهاد استفاده می شده است.
تغییری که در صد سال گذشته رخ داده، این است که در برابر کسانی که قائل به غیرسیاسی بودن دین بودند، سعی شد از سیره نبوی استفاده شده و گفته شود که پیامبر(ص) تشکیل حکومت داده و برای همه موارد سیاسی هم حکم شرعی داده است.
برای این کار، احادیث سنتی کفایت نمی کرد، بنابرین به سراغ کتابهای تاریخی در باب سیره رفتند. به علاوه، با این کار می توانستند اصل حکومت اسلامی را هم ثابت کنند، صرف نظر از این که خلافت باشد یا سلطنت یا جمهوری...»
این عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش، مسأله «اطاعت از پیامبر» و آیه « اطیعوا الله و اطیعوا الرسول» را تبیین کرده و به بیان دو نظر درباره طرح «سیره» و لزوم اطاعت از آن پرداخته و درباره موضوعات زیر بحث کرده است: تبدیل سیره به فقه و دشواری های آن/ استفاده از سیره نبوی در فقه سیاسی تا قرن هشتم/ تبدیل سیره نبوی به فقه سیاسی و حکومتی در یک صد سال گذشته/ بازخوانی سیره نبوی با چه رویکردی صورت گرفت؟/ چرا فقه‌السیره مورد نیاز شد؟/ نقاط آسیب پذیر در فقه السیره‌ها/ تشتت فکری سلفی ها و وهابی ها به دلیل اجتهادات سیاسی تازه
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما