به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علاوه بر این، به نظر میرسد که حیوانات به همان سرعتی به موسیقی واکنش نشان میدهند که پای انسانها هنگام پخش موسیقی به حرکت در میآید. این مطالعه می تواند به آشکار کردن پایه های تکاملی حس ریتم انسان کمک کند.
بیشتر بخوانید:
عکس | دست به دست شدن فیلم یک "موجود مرموز" در شبکههای اجتماعی!
چه رازهایی در دندانهای ما نهفتهاست؟
برخی از ما معتقدیم که موسیقی برای فرهنگ بشری بسیار خاص است. هیروکازو تاکاهاشی، مهندس مکانیک در دانشگاه توکیو، که به مطالعه نحوه عملکرد مغز می پردازد، می گوید:" اما من معتقدم که منشا آن به نوعی از اجداد ما به ارث رسیده است."
توانایی تشخیص ضربان یک آهنگ و همگام سازی حرکات بدن با آن به عنوان همزمان سازی ضرب شناخته می شود. این یک راز است که چرا برخی از گونه ها، مانند انسان و طوطی، توانایی ذاتی دارند و برخی دیگر این توانایی را ندارند.
برای موشهای آزمایشگاهی، تاکاهاشی و همکارانش «سوناتای دو پیانو در دو ماژور» موتزارت (K. 448) را گذاشتند. تیم سرعت آهنگ را کاهش داد و سپس آن را با سرعت معمولی خود پخش کرد و حرکات موش ها را نه تنها از نظر بصری، بلکه با شتاب سنج های بی سیم که با جراحی روی موش ها قرار داده بودند، مشاهده کردند.
این تیم در ابتدا فکر میکردند که اندازه بدن میتواند تعیین کننده سرعتی باشد که باعث هر گونه کوبیدن سر میشود. انسانها تمایل دارند ضربه پا را به موسیقی بین 120 تا 140 ضربه در دقیقه انجام دهند، اما حیوان کوچکی مانند موش احتمالاً برای دریافت همان واکنش به سرعت بیشتری نیاز دارد.
دلایل زیادی وجود دارد که فکر کنیم شاید [موشها] ریتمهای سریعتر را ترجیح دهند. اما این چیزی نیست که آنها پیدا کردند. در فیلمهای ضبطشده، ضربان سر موشها زمانی که سونات با سرعت معمول خود، حدود 132 ضربه در دقیقه نواخته میشد، بیشتر بود. همین امر برای 20 نفری که از طریق هدفون با شتاب سنج به موسیقی گوش می دادند صادق بود.
هم برای انسان و هم برای موش، ضربه سر در حدود 120 تا 140 ضربه در دقیقه ثابت بود. وقتی موسیقی تندتر یا آهستهتر پخش میشد، هیچ واکنشی از سر نبود. تاکاهاشی می گوید، این نشان می دهد که چیزی اساسی در مورد نحوه تنظیم یا سیم کشی مغز حیوانات برای پاسخ به ریتم وجود دارد.
این تیم همچنین برخی از آهنگ های پاپ مورد علاقه خود را برای موش ها پخش کردند و واکنش مشابهی را مشاهده کردند.
در حالی که پاتل موافق است که به نظر می رسد موش ها ضرباتی را ترجیح می دهند که انسان ها دوست دارند، او متقاعد نشده است که موش ها بتوانند مانند انسان ها با ضربان هماهنگ شوند.
پاتل میگوید: «من فکر میکنم که این مطالعه در واقع به نوعی سؤالات بیشتری را نسبت به پاسخها ایجاد میکند. انسان ها و طوطی ها از طریق حرکات بزرگ و ارادی مانند ضربه زدن به سر، رقصیدن یا ضربه زدن پا، همزمانی ضربان را نشان می دهند. موشها حرکات بسیار ریز را نشان میدادند که باید با دستگاههای خاصی مانند شتابسنج روی سر و فناوری ضبط حرکت ثبت میشد.
این رفتار همچنین زمانی که محققان موشها را فریب دادند تا با بالا بردن بطری آب خود، روی پاهای عقب خود بایستند، در مقایسه با چهار دست و پا بودن، قابل مشاهدهتر بود.
او میگوید: «ماهیت اساسی درک و هماهنگسازی ضربان این است که شما زمان ضربان را پیشبینی میکنید و بهطور قابل پیشبینی حرکت میکنید». "بنابراین، ما درست روی ضربات یا کمی جلوتر از آن فرود می آییم." از آنجایی که حرکات موشها بسیار کوچک است، مشخص نیست که آیا موشها میتوانند ضربان را پیشبینی کنند یا فقط به آن واکنش نشان میدهند.
تاکاهاشی و پاتل هر دو تاکید می کنند که این مطالعه نشان نمی دهد که موش ها دوست دارند با موسیقی انسان برقصند. تاکاهاشی می گوید: «محرک موسیقی برای مغز بسیار جذاب است. اما این دلیلی نیست که آنها از موسیقی لذت می برند یا آن را درک می کنند.»
227227
نظر شما