جنگ روسیه و اوکراین در حالی وارد سومین ماه خود شد که تغییرات چندانی در شرایط میدانی اوکراین که نشانگر پیروزی میدانی نیروهای روسیه باشد مشاهده نمی شود.
صرف نظر از ماهیت این جنگ واینکه حق با کدامیک از طرفهای در گیر است اما یک نکته کلیدی در این جنگ وجود دارد که شاید رسانه ها در طول هفته های اخیر کمتر به ان پرداخته باشند.
نکته کلیدی این است که یک جوان هنرپیشه کمدین اوکراینی به نام " ولادیمیر زلنسکی " که رسانه های روسیه از او به عنوان دلقک کی یف نام میبرند در طول این ۳ ماه جنگ،توانست علیرغم تجربه اندک سیاسی و نظامی فرماندهی میدانی جنگ را با هوشمندی کامل بعهده بگیرد.
چگونه این جوان بی تجربه توانست در برابر تهاجمات گسترده ارتش روسیه مقاومت کند و هر روز با پوشش عادی و غیر رسمی در برابر دوربین های فیلمبرداری ظاهر می شود و با ادبیاتی قابل فهم ، جهانیان را مورد خطاب قرار می دهد؟
شخصیت کاریزماتیک زلنسکی بخشی از موفقیت این هنرپیشه سابق کمیک اوکراینی تلقی می شود اما وجود مشاورانی با تجربه برای اداره میدانی جنگ بخش دیگری از موفقیت وی نیز بشمار میرود.
اگر اوکراین یک کشور عربی بود قطعا با این حجم فشارهای نظامی و بحرانهای داخلی، زلنسکی جوان، دلارهای خود را درون چمدانها قرار می داد و مانند بسیاری از حکام عرب و حتی غیر عرب فرار را بر قرار ترجیح میداد.
مقایسه اجمالی رخدادهای دو دهه گذشته جهان عرب و همچنین کشورهای پیرامونی جمهوری اسلامی نشان میدهد که یک رهبر کاریزماتیک می تواند در هدایت ملت خود نقش تاثیر گذاری داشته باشد.
در حمله امریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ صدام حسین دیکتاتور معدوم عراق به جای مقاومت در برابر نیروهای تجاوزگر امریکا ترجیح داد که در یک حفره کثیف در اطراف شهر تکریت عراق برای ادامه زندگی ذلت بار خود مخفی شود.
صحنه ورود سربازان امریکائی به حفره محل اختفای صدام وشکل ظاهری وی که به انسانهای قبایل امازون شبیه بود نشان داد که دیکتاتورها، مرگ را برای ازادیخواهان وزندگی توام با ذلت را برای خود می خواهند.
همین صدام حسین در طول حاکمیت ننگین خود که ۳۵ سال در عراق ادامه داشت هزاران ازادیخواه عراقی را به اتهامات گوناگون بدون محاکمه و تنها با اشاره یک سر انگشت به جوخه های اعدام سپرد در حالی که او ۸ ماه در یک حفره کثیف به زندگی نکبت بار خود ادامه داد.
معمر قذافی دیکتاتور سابق لیبی که در طول حاکمیت ۴۰ ساله خود وحشیانه ترین رفتارها را با ملت خود داشت با اغاز خیزش مردمی ناچار شد در یک لوله فاضلاب در شهر" سرت " لیبی مخفی شود وبرای مدتی وبه زندگی نکبت بار خود ادامه دهد اما سر انجام به طرز دردناکی بدست یک جوان ۱۶ ساله کشته شد.
زین العابدین بن علی دیکتاتور سابق تونس در سال ۲۰۱۱ با یک بحران اجتماعی مواجه شد و در همان روزهای اول با چمدان های پر از دلار فرار را بر قرار ترجیح داد و به عربستان پناهنده شد و سر انجام در سکوت مطلق فوت کرد.
سر نوشت دیکتاتورهای دیگر مانند عیدی امین دیکتاتور اوگاندا، عمر البشیر دیکتاتور سودان،علی عبدالله صالح دیکتاتور یمن، حسنی مبارک دیکتاتور مصر و اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان نیز کم و بیش بهتر از سرنوشت صدام و معمر قذافی نبود.
در آنسوی جهان و در امریکای لاتین نیز حادثه نسبتا مشابه، اما کاملا متفاوتی در ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ در کشور شیلی رخداد و نظامیان این کشور به رهبری یک ژنرال جنایتکار به نام "پینوشه" علیه حاکمیت دموکراتیک سالوادور النده کودتا کردند.
کودتاچیان در یک سحر گاه خونین از سالاوادور النده رئیس جمهوری منتخب شیلی خواستند که تسلیم شود و دست از مقاومت بردارند و امان نامه دریافت کند اما او که یک غیر نظامی بود پیشنهاد سازش با کودتاچیان مورد حمایت امریکا را رد کرد.
او تا اخرین گلوله در برابر کودتاچیان مقاومت کرد وسر انجام کودتاگران کاخ وی را با هواپیما بمباران کردند و او با عزت وسر بلندی مرگ سرخ را بر زندگی ننگین ترجیح داد و نام او برای همیشه در صفحات سرخ تاریخ ثبت شد.
و اما کمدین جوان اوکراینی یعنی ولادیمیر زلنسکی صرف نظر از سرسپردگی و وابستگی او به امریکا و غرب ثابت کرد که یک کمدین هم می تواند با داشتن مشاورانی دلسوز و کار کشته و مرد میدان هدایت کشتی طوفان زده کشور خود را با شایستگی ودرایت بعهده بگیرد.
تاریخ صرف نظر از شخصیت زلنسکی شاید منصفانه در مورد وی داوری کند و بر خلاف حکام عرب او را در شمار شخصیتی هائی قرار دهد که در سخت ترین شرایط، در کنار ملت خود باقی ماندند.
۳۱۱۳۱۱
نظر شما